به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فوربز در مطلب تازه خود به‌قلم «پل ایدون» نوشت:ترکیه و ایران پیشرفت قابل‌توجهی در توسعه پهپادها داشته‌اند. علاوه بر این، هر دو کشور معتقدند که توانایی ساخت ناوهای هواپیمابر را دارند.
در روز 10 آوریل، نیروی دریایی ترکیه پرچمدار جدید خود، کشتی تهاجمی آبی خاکی TCG Anadolu را راه‌اندازی کرد.
اردوغان اظهار داشت، این کشتی اولین ناو هواپیمابر UCAV در جهان است. «بایراکتارTB3 UCAV، جت جنگنده بدون سرنشین کیزیلما و هواپیمای تهاجمی سبک هورجت ما قادر به بلند شدن و فرود بر روی این کشتی خواهند بود.»
برخلاف ابرناوهای نیروی دریایی آمریکا، آنادولو فقط می‌تواند جنگنده‌هایی با قابلیت برخاست کوتاه و فرود عمودی مانند نوع F-35B را پشتیبانی کند.
اگر ترکیه به هدف اعلام‌شده خود مبنی بر عملیات پهپادهای TB3 و جنگنده‌های بدون سرنشین Kizilelma از عرشه خود عمل کند، آنادولو بدون شک دارای یک بال هوایی منحصر به فرد خواهد بود.
در اوایل اردیبهشت، سرلشکر «علیرضا تنگسیری»- فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران- گفت که ایران قصد دارد یک ناو هواپیمابر «بی‌نظیر» بسازد.
این کشتی علاوه بر حمل هواپیما، قابلیت حمل تعداد زیادی موشک‌انداز را نیز خواهد داشت که این ناو را منحصر به فرد خواهد کرد.
مقامات ایرانی علناً از برنامه‌های تهران برای ساخت ناو هواپیمابر از سال 2014 صحبت کرده‌اند.
ایران در حال حاضر دو کشتی تجاری شهید مهدوی و شهید باقری را برای حمل هواپیما برای نیروی دریایی سپاه اصلاح می‌کند.
هنوز مشخص نیست که سپاه در نهایت از چه مدل‌هایی در کشتی استفاده خواهد کرد.
این واقعیت که روبنا بر روی عرشه اصلی قرار دارد به این معنی است که طرح سنتی ناو هواپیمابر امکان‌پذیر نیست.
مقامات ترکیه و ایران اغلب به موفقیت خود در ساخت کشتی‌های جنگی بومی می‌بالند.
اردوغان در سخنرانی خود به مناسبت راه‌اندازی آنادولو مدعی شد 70 درصد از اجزای کشتی ساخت ترکیه است.
تنگسیری به‌طور مشابه موفقیت سپاه در ساخت ناوشکن‌ها را ستود.
«شهید باقری» یک کشتی کانتینری اصلاح‌شده است که قبلاً به نام Perarin شناخته می‌شد که در سال 2000 به آب انداخته شد.
در حالی که این کشتی‌ها آنکارا و تهران را قادر می‌سازند تا قدرت تولید کنند و تدارکات اساسی را برای عملیات‌های بسیار فراتر از سواحل مربوطه خود فراهم کنند، هیچ‌یک جایگزین مناسبی برای یک ناو هواپیمابر واقعی نیستند.