به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه واشنگتن درگزارش تازه خود به‌قلم «محمد ابوغزله» نوشت: یکی از اهداف اصلی سفر جو بایدن به غرب آسیا، بحث در مورد تشکیل یک اتحاد، شامل 6 کشور عربی خلیج‌فارس بود.
این موضوع پس از آنکه «ملک عبدالله دوم» -پادشاه اردن- از حمایت خود از نسخه عربی ناتو در مصاحبه با سی‌ان‌بی‌سی صحبت کرد، شتاب رسانهای بیشتری پیدا کرد.
اما از طرفی گفت‌وگوی مستمر میان ریاض و تهران از طریق بغداد، در صورت موفقیت‌آمیز بودن، هدف اصلی تشکیل چنین اتحادی را زیر سوال میبرد.
هیچ یک از مذاکرات برای ایجاد ناتو عربی به دلایل بسیاری، از جمله افزایش درگیری‌های مسلحانه در برخی از کشورهای منطقه شامل «سوریه، لیبی و یمن» به نتیجهای نرسیدند. اختلافات سیاسی بین کشورهای منطقه نیز ناشی از مواضع متفاوت این کشورها در این منازعات بود که منجر به ایجاد محورهای رقابتی شد که در آن هر کشور از یکی از طرفین درگیری حمایت میکرد.
ادامه خطر و تهدیدهای ناشی از ایران همچنان بزرگترین معضل در منطقه است. این نه تنها به رفتار ایران در منطقه مربوط می‌شود، بلکه احتمال داشتن توانایی ساخت سلاح هسته‌ای نیز وجود دارد، به‌ویژه اگر آمریکا و ایران به زودی در مذاکرات غیرمستقیم به نتیجه نرسند.
ما همچنین نمی‌توانیم این نکته را نادیده بگیریم که در میان کشورهای عربی، کشورهایی مانند سوریه و لبنان وجود دارند که به شکلی تابع ایران هستند.
این در حالی است که به نظر میرسد عراق قادر به مخالفت با تهران نیست. ما به خوبی می‌توانیم هشدارهای مستمر «ملک عبدالله» درباره نفوذ فزاینده ایران در منطقه را درک کنیم، موضوعی که او همچنین در دومین سفر خود به واشنگتن در ماه می به وضوح بر آن تاکید کرد.
او در آنجا درباره خطر پر شدن جای روسیه در سوریه توسط ایران به دلیل جنگ در اوکراین، صحبت کرد.
با توجه به همه این تحولات، صحبت از تشکیل یک اتحاد نظامی منطقه‌ای با حمایت یا مشارکت آمریکا طبیعی، ضروری و موجه به نظر میرسد.
اما با وجود همه این‌ها، عوامل بسیار مهمی در طرف مقابل وجود دارد که می‌تواند حداقل در حال حاضر یا در کوتاه‌مدت از ایجاد چنین اتحادی جلوگیری کند.
برای مثال، هنوز کشورهای عرب زیادی هستند که با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) روابط رسمی ندارند، پس تشکیل چنین اتحادی میان کشورها چگونه ممکن خواهد بود؟