به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در یادداشت خود به‌قلم «آکاته دمارایس» نوشت: در روز 14 می، واشنگتن تعرفه‌های جدیدی را بر چین وضع کرد که در نگاه اول به نظر می‌رسد آخرین دور یک جدال تجاری آشنا است.
کاخ سفید عوارضی بین 25 تا 50 درصد را بر روی طیف وسیعی از کالاهای صنعتی، پزشکی و فناوری پاک وضع کرد، از جمله نیمه‌هادی‌ها، سلول‌های خورشیدی، باتری‌ها، فولاد، آلومینیوم، گرافیت، آهنربا، سرنگ، و جرثقیل‌های کشتی به ساحل.
به‌طور قابل‌توجهی، آخرین اقدامات همچنین شامل تعرفه 100 درصدی عظیم بر خودروهای الکتریکی است که عملاً بازار آمریکا را به روی خودروهای الکتریکی ساخت چین بسته است.
واشنگتن در حال انجام بازی بدی است. داستان‌هایی درباره اینکه چگونه چین به رهبر جهانی در تولید خودروهای الکتریکی تبدیل شده و جهان را با وسایل نقلیه ارزان‌قیمت پر کرده، در ماه‌های اخیر رونق گرفته است.
صادرات خودروهای برقی چین در سال گذشته 80 درصد افزایش یافت و چین را در صدر رتبه‌بندی جهانی صادرکنندگان خودرو قرار داد.
با این حال، این در مورد آمریکا صدق نمی‌کند.
بازار آمریکا برای شرکت‌های باتری چینی که حدود 70 درصد باتری‌های لیتیوم یون مورد استفاده در این کشور را تامین می‌کنند، مهم است.
کاخ سفید در تلاش است تا اروپا را وادار به همراهی و اعمال تعرفه‌های مشابه بر چین کند.
بایدن احتمالاً به‌دنبال کسب امتیازات انتخاباتی با تعرفه 100 درصدی بر خودروهای برقی است، که باعث می‌شود پیشنهاد دونالد ترامپ برای 60 درصد واردات آمریکا از چین، تقریبا ضعیف به نظر برسد.
تعرفه‌ها تشدید جدی استراتژی قبلی واشنگتن برای کاهش خطر است.
در سال‌های اخیر، ریسک‌زدایی آمریکا بر کاهش اتکای آن به چین برای کالاهای حیاتی و محدود کردن دسترسی پکن به فناوری دومنظوره در تلاش برای جلوگیری از تقویت پیشرفت‌های نظامی این کشور متمرکز شده است.
برای اجرای این استراتژی، واشنگتن تاکنون بر دو ابزار اصلی از مجموعه اقتصاد خود تکیه کرده است: تحریم‌های مالی و کنترل صادرات.