بهگزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه اکونومیتس در یادداشتی عنوان کرد: «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا که در روز 21 اکتبر از کییف بازدید کرد، گفت: «پس از 970 روز جنگ، پوتین به یک هدف استراتژیک واحد دست پیدا نکرده است.»
و آستین ابراز اطمینان کرد: «مسکو هرگز در اوکراین پیروز نخواهد شد.» با این حال، بهطور خصوصی، همکاران وی در پنتاگون، مقامات غربی و بسیاری از فرماندهان اوکراینی بهطور فزایندهای نگران جهتگیری جنگ و توانایی اوکراین برای مهار پیشرویهای روسیه در 6 ماه آینده هستند.
نیروهای اوکراینی موفق شدهاند پوکرووسک، یک شهر درگیر در شرق منطقه دونباس را نگه دارند که برای پوتین مایه شرمساری است؛
اما در جاهای دیگر در امتداد جبهه، روسیه راه خود را از طریق دفاع اوکراین باریک است.
در کوپیانسک در شمال، نیروهایش تشکیلات اوکراینی را در رودخانه اوسکیل به دو نیم کردند.
در چاسیو یار در شرق، آنها پس از 6 ماه تلاش از کانال اصلی سیورسکی دونتس عبور کردهاند.
در جنوب دورتر، نیروهای روسی به مناطق مرتفع در ووهلدار و اطراف آن دست یافتهاند و از دو جهت در کوراخوفه در حال حرکت هستند.
در کورسک، در داخل روسیه، اوکراین حدود نیمی از سرزمینی را که در اوایل سال جاری تصرف کرده بود، از دست داده است.
مشکل از دست دادن سرزمین نیست که محدود است و هزینه هنگفتی برای روسیه به همراه داشته است یعنی 600 هزار کشته و زخمی از آغاز جنگ، بر اساس تخمینهای آمریکا و 57 هزار کشته تنها از امسال تا ماه اکتبر، طبق گفته اطلاعات اوکراین.
این فرسایش مداوم در اندازه و کیفیت نیروهای اوکراین است. یگانهای اوکراینی ضعیفتر و از کمبود تجهیزات و نیرو رنج میبرند و در اثر تلفات سنگین، لاغر شدهاند.
بهرغم قانون جدید بسیج که در ماه می اجرایی شد، ارتش، خارج از تعداد انگشتشماری از تیپها، با مردان جوانی که تمایلی به ثبتنام در تورهای خدمتی که در بهترین حالت نامحدود و در بدترین حالت، یک نفره هستند، برای استخدام جانشینان کافی تلاش کرده است.
مأموریتهای راه شرکای غربی بهطور خصوصی از رهبران اوکراین میخواهند تا سقف سنی بسیج را از 25 سال کاهش دهند تا تعداد بالقوه جذب نیرو افزایش یابد؛
اما حساسیتها و ترسهای سیاسی نسبت به یک بحران جمعیتی نگرانکننده مانع هر تغییری میشود.
در مقالهای اخیر، جک واتلینگ از مؤسسه خدمات متحد سلطنتی، یک اتاق فکر در لندن، دلایل متعددی را برای کاهش ثروت اوکراین شناسایی میکند.
یکی نقص در رهگیرهای پدافند هوایی آن است که به پهپادهای شناسایی روسی اجازه میدهد تا آنچه را که او «تصدیق مستمر و متراکم» مینامد، برقرار کنند.
اینها به نوبه خود نشانه حملات موشکی بالستیک و پهپادها علیه توپخانه اوکراینی در عقب و «بمبهای سرشی» علیه سربازان در جلو هستند و به روسیه اجازه میدهند تا در واحدهای کوچک پیشروی آهسته اما پیوسته داشته باشند که اغلب از موتورسیکلت استفاده میکنند زیرا تانکها برای شناسایی بسیار آسان هستند.
به گفته ایوان هاوریلیوک، معاون وزیر دفاع اوکراین، انبار محدود گلولههای اوکراین که روسیه در حال حاضر در شلیک گلولهها از مزیت دو به یک برخوردار است و همچنین تانکها و خودروهای زرهی این مشکل را وخیمتر میکنند. هر چه قدرت شلیک و زره کمتر در دسترس باشد، اتکا به پیادهنظام و تلفات بیشتر خواهد بود.
روسیه نیز با مشکلات خود دست و پجه نرم میکند. سال آینده این کشور یک سوم بودجه ملی خود را صرف دفاع خواهد کرد و در این روند اقتصاد غیرنظامی را گرسنه خواهد کرد.
تورم شاید دو برابر نرخ رسمی سالانه بیش از 8 درصد باشد. یک مقام اطلاعاتی اروپایی میگوید در سال 2025 خانوادههای معمولی روسی برای اولین بار درد اقتصادی را احساس میکنند و میافزاید که نشانههای اولیه خستگی جنگ در میان کسانی که از نزدیک با درگیریها در ارتباط هستند، مانند مادران و سایر اعضای خانواده وجود دارد.
در میدان نبرد، روسیه همچنان بر تاکتیکهای خام و بیدقتی متکی است که منجر به تلفات عظیم میشود.
تصمیم برای قرض گرفتن هزاران سرباز کره شمالی که گمان میرود عازم جبهه کورسک هستند، نشان میدهد که واحدهای روسیه نیز در حال گسترش هستند.
یک مقام اروپایی میگوید ستاد کل و وزارت دفاع روسیه «فشار شدید» بر کرملین برای بسیج مردان بیشتر وارد کردهاند. یک مقام ارشد ناتو میگوید: روسیه اکنون نیروهای کافی برای جمعآوری ندارد. «اگر آنها به یک پیشرفت دست یافتند، نمیتوانستند از آن بهرهبرداری کنند.»
حال و هوای غمانگیز در تغییر زبان آمریکا مشهود است. مقامات ارشدی مانند آستین هنوز هم با اعتمادبهنفس صحبت میکنند و قول میدهند که اوکراین پیروز خواهد شد.
کسانی که در برنامهریزی پنتاگون دخیل هستند میگویند که در عمل، جاهطلبیهای اوایل سال 2023 یعنی یک نیروی اوکراینی که میتواند قلمرو خود را پس بگیرد یا روسیه را از طریق یک ضربه زرهی کاری وارد مذاکرات کند، جای خود را به یک ضربه محدود داده است.