به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در یادداشت تازه خود به‌قلم «بهنام بن طالب‌لو» نوشت: وزارت خزانه‌داری آمریکا اخیراً یک حلقه تدارکات چند حوزه قضایی را که از برنامه‌های پهپادی و نظامی ایران حمایت می‌کند، تحریم کرده است.
هم‌زمان با تداوم ارسال پهپادهای ایران به روسیه برای استفاده در اوکراین، هم دولت بایدن و هم کنگره به‌دنبال جلوگیری از جریان قطعات آمریکایی یافت‌‌شده در سامانه‌های هوایی بدون سرنشین ایران هستند.
با این حال، در حالی که جلوگیری از انتقال چنین تجهیزات غربی به ایران ضروری و قابل درک است، آسیا برای مدت طولانی به‌عنوان یک مرکز حیاتی برای فناوری نظامی و موشکی به جمهوری اسلامی عمل کرده است.
افزایش سرعت و دامنه مجازات‌ها علیه شبکه‌ها و جبهه‌های تهران در آسیا برای اخلال در برنامه پهپادهای ایران ضروری است.
توانایی ایران برای ایجاد، حفظ و حتی بازآفرینی شرکت‌های اصلی در سراسر حوزه‌های قضایی به‌رغم تمایل فزاینده واشنگتن برای سرکوب شبکه‌های تهیه، تولید و اشاعه پهپادها نباید برای هیچ‌کس تعجب‌آور باشد.
کشتی‌های نفتی و جبهه‌های پنهان در سراسر آسیا مدت‌هاست که به جمهوری اسلامی کمک کرده‌اند تا از طریق فروش یا ذخیره‌سازی نفت خام و پتروشیمی، از جمله در اوج تحریم‌های آمریکا، درآمدهای غیرقانونی ایجاد کند.
برای تهران که دارای پایگاه صنعتی دفاعی قوی داخلی است، تداوم خرید غیرقانونی قطعات پهپاد نشانه‌ای از اهمیت روزافزون این پهپادها کم‌‌ارتفاع در تقویت جایگاه و امنیت نظام انقلابی است. انتقال پهپادهای ایران به روسیه، برای اولین بار در تاریخ روابط تهران با مسکو بود.
در طول سه دهه گذشته، این ایران بود که به‌عنوان شریک کوچک روسیه، تسلیحات روسی مانند سامانه‌های موشکی زمین به هوا، جت‌های جنگنده و حتی زیردریایی‌های دیزل‌الکتریکی را خریداری کرد.
اکنون این سلاح‌های ایرانی هستند که به حفظ سکوهای حمله دوربرد روسیه مانند موشک‌های کروز و بالستیک کمک می‌کنند و به حفظ توانایی روسیه در جنگش علیه اوکراین کمک می‌کنند.
از نظر منطقه‌ای، انواع پهپادهای ایرانی به ویژگی معمول در درگیری‌های کم‌شدت در سوریه، عراق و یمن تبدیل شده‌اند، جایی که قابلیت‌های «محور مقاومت» ایران را تقویت می‌کنند و به افراد، منافع و شرکای آمریکا ضربه می‌زنند.
در جبهه داخلی، در حالی که زمانی پهپادها در اختیار نخبگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بودند، این تسلیحات به‌طور فزاینده‌ای از طریق نیروهای مسلح ایران و شاخه‌های ارتش ایران یا ارتش ملی پخش می‌شوند.
همه این‌ها نشان می‌دهد که تحریم‌های پراکنده یا تدریجی علیه شبکه‌های تدارکات یا اشاعه سلاح‌های هسته‌ای ایران، برنامه پهپادهای ایران را یک‌شبه مختل نمی‌کند و همچنین مانع استفاده آینده ایران از پهپادها نخواهد شد.
به‌عنوان‌مثال، دلیلی وجود ندارد که واشنگتن نیم دهه منتظر بماند تا رئیس نهادی را تحریم کند که قبلاً مشمول تحریم بوده و همچنان در حال انجام فعالیت‌های قابل تحریم است.
برعکس، فشار مداوم علیه مدیران، هیئت‌مدیره‌ها، شرکت‌ها و شبکه‌ها به‌طور یکسان (به‌ویژه زمانی که در بخش‌های بزرگ به‌جای پرداخت در طول زمان اعمال می‌شود) این شانس را دارد که زنجیره‌های تأمینی را که برنامه پهپادی ایران را تغذیه می‌کنند، افشا کند و مانع آن شود.
این امر به‌ویژه زمانی بر حوزه‌های قضایی در سراسر آسیا متمرکز می‌شود که در آن فعالیت‌های غیرقانونی ایران ادامه دارد؛ بنابراین واشنگتن باید زمان، منابع و سرمایه سیاسی بیشتری را برای همگام شدن با این تهدید اختصاص دهد.