به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،وبگاه واشنگتن اگزمینر در گزارش خود به‌قلم « الکساندرا گادزالا تیرزیو» نوشت:امروز، آمریکا با یک محور قدرتمندتر و قاطعانه متشکل از چین، روسیه، ایران و نیروهای نیابتی آن‌ها مواجه است که با هدف مشترک برهم‌زدن ارزش‌های آمریکا و جهان آزاد و جایگزینی آن‌ها با آنچه شی جین‌پینگ «نظم نوین جهانی» می‌خواند، متحد شده‌اند.
تلاش‌های این محور، چه اقتصادی، چه سیاسی، چه نظامی علیه آمریکا باشد و چه در مناطق دیگر، همگی در راستای این هدف است.
در واقع، در مرکز چالش‌های ژئوپلیتیکی امروز، رقابت بر سر ایدئولوژی‌ها وجود دارد. تشخیص این امر حیاتی است.
صحبت‌های زیادی در موردنیاز به بازسازی و احیای پایگاه صنعتی دفاعی آمریکا وجود دارد.
در کشتی‌سازی نیروی دریایی، چین با دویست ضریب از آمریکا پیشی گرفته است.
ما کارخانه‌های کشتی‌سازی لازم برای ساخت و نگهداری ناوگان را نداریم، باتوجه‌به اینکه بسیاری از ناوگان فعلی نیاز مبرمی به تعمیر دارند.
درحالی‌که 19 کشتی دیگر قرار است سال آینده از رده خارج شوند. این میراث دهه‌ها صنعتی‌زدایی و کوچک‌سازی است.
از سوی دیگر، ایران اکنون اورانیوم با درجه تسلیحات کافی برای تولید 9 بمب در یک ماه دارد. این کشور به‌خوبی می‌تواند قبل از پایان سال، خود را یک کشور هسته‌ای اعلام کند.
چین نیز در حال گسترش زرادخانه هسته‌ای خود است، با سرعتی که با هیچ کشور دیگری قابل‌مقایسه نیست.
به نظر می‌رسد که این کشور در مسیر جمع‌آوری هزار کلاهک هسته‌ای تا سال 2030 قرار دارد که از 200 کلاهک در سال 2019 رد شده است.
اگرچه این میزان بسیار کمتر از ذخایر بیش از 3 هزار کلاهک هسته‌ای آمریکاست، اما پکن در حال پیشی گرفتن از تلاش‌های ایالات متحده برای مدرن‌سازی زرادخانه قدیمی خود است.
سپس مشکل استخدام نظامی وجود دارد. در سال گذشته، نیروهای مسلح آمریکا هدف خود را با 41 هزار استخدام ناکام گذاشتند.
نیاز به تقویت دفاع و بازگرداندن آن بسیار زیاد است. با این حال، نیاز به شفافیت در مورد اینکه دقیقاً از چه چیزی دفاع می‌کنیم، به همان اندازه ضروری است.
برای دهه‌ها، سؤال «چه؟» هنجارها و ارزش‌های اصلی ما را به‌عنوان یک ملت تعریف می‌کند.
در واقع، برای براندازی یک دشمن، در نهایت باید فرهنگ و ارزش‌های آن را نابود کرد و آن را بی سکان رها کرد.
در جایی که نابودی آشکار امکان‌پذیر نیست، هدف این است که معنای فرهنگ را در اذهان عمومی چنان گیج کنیم که جامعه در نهایت از درون متلاشی شود یا با متجاوز خود همسو شود.
به همین دلیل است که چین چنین تأکیدی بر جنگ اطلاعاتی دارد؛ دستورالعمل‌های نظامی آن، جنگ‌شناختی را به‌عنوان «عملکرد اساسی» آن معرفی می‌کنند.
همچنین به همین دلیل است که حزب کمونیست چین در ابتکاراتی مانند تیک‌تاک و تمو، در ابزارهای جاسوسی و خرابکاری سرمایه‌گذاری می‌کند.
به همین دلیل است که بین سال‌های 2013 تا 2023، 17 میلیون دلار از بودجه کشورش به 143 منطقه مدرسه در 34 ایالت آمریکا نفوذ کرد و از کلاس‌های کنفوسیوس حمایت مالی کرد. به دانش‌آموزان مدارس ابتدایی در کنار درس‌های تاریخ و فرهنگ مورد تأیید حزب، زبان چینی آموزش داده می‌شود.
همچنین به همین دلیل است که جاسوسانی مانند لیندا سان، زمانی معاون رئیس ستاد فرمانداری هوچول نیویورک بود که در این ستاد برای اهدافی کاشته شده بود.
ایران نیز کارزار اطلاعات نادرست خود را علیه عوامل ایرانی در آمریکا (که بسیاری از آن‌ها با سپاه پاسداران انقلاب این کشور مرتبط هستند) تشدید کرده است که با تظاهرات ضد اسرائیلی در محوطه دانشگاه ما نفوذ کرده و همچنان به آن دامن می‌زنند.
به نظر می‌رسد تلاش‌های آن‌ها عملاً بسیاری از آمریکایی‌ها را گمراه کرده است که باور کنند حماس، یک گروه تروریستی مسئول مرگ هزاران نفر و بازداشت گروگان‌ها، شایسته همدردی و حمایت است و آمریکا در حمایت از اسرائیل، به‌عنوان یک متجاوز بی‌رحم معرفی می‌شود که هویت آمریکایی داشتن شرم‌آور است.
به ما گفته می‌شود که ملتی نژادپرست با گذشته‌ای ناخوشایند هستیم که هر پیشرفتی را که از آن زمان تاکنون انجام شده بی‌اعتبار می‌کند. اینکه دموکراسی ما ساختگی است.
به متحدان ما، به‌ویژه در جنوب جهانی، تقریباً همین موضوع گفته می‌شود. پکن مدعی شده است که دموکراسی آمریکایی پر از چاله است و تأکید می‌کند که با تحمیل دموکراسی آمریکایی به دیگران آسیب جدی وارد شده است.
در جاهایی مانند عراق، افغانستان، و مناطقی از آفریقا و آمریکای لاتین که سیاست‌های آمریکا همیشه موفق نبوده است، ممکن است بسیاری موافق باشند.
نتیجه این است که ما به‌شدت در مورد هویت ملی خود در داخل نامطمئن هستیم و با بی‌احترامی و انزوای بسیار در خارج از کشور مواجه می‌شویم.
هیچ تعدادی از کشتی‌های نیروی دریایی، کلاهک‌های هسته‌ای، تسلیحات یا سربازان نمی‌توانند این مشکل را برطرف کنند. این‌ها ابزارهایی هستند که در خدمت هدفی بزرگ‌تر هستند.
در حال حاضر، ما در خطر ازدست‌دادن این هدف هستیم: «فراموش‌کردن اینکه ما به‌عنوان آمریکایی چه کسی هستیم و چه فرهنگ و ارزش‌های منحصربه‌فردی کشور ما را بزرگ کرده است؟»