به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه هیل در مطلبی به‌قلم «لارا کلی» نوشت: مرزبانان نروژی، از برج دیدبانی خود در چند کیلومتر دورتر، به شهر کارخانه سابق نگاه می‌کنند که با جنگ روسیه علیه اوکراین، روند زوال آن تسریع شده است.
آن‌ها چشم و گوش خط مقدم شمالی ناتو هستند، در مقابل پایگاه تسلیحات هسته‌ای دریایی روسیه در شبه جزیره کولا، صدها کیلومتر بالاتر از دایره قطب شمال.
نیروی مرزی نروژ متشکل از سربازان وظیفه‌ای با گونه‌های سرخ‌رنگ و نوجوان، مردان و زنان است که برای زنده ماندن از فشار جسمی و روحی تنبیه‌آمیز محیط‌های یخ‌زده، پوشیده از برف و تاریک، جایی که خورشید در سخت‌ترین روزهای جهان به‌سختی از افق زمستان عبور می‌کند، آموزش دیده‌اند.
تیم کوچکی از سربازان وظیفه به مدت 3 هفته در برج دیده‌بانی مشرف به نیکل زندگی می‌کنند و مرزی را تماشا می‌کنند و در حال گشت زنی هستند که از زمانی که روسیه در ماه فوریه سال 2022 تهاجم تمام‌‌عیار خود به اوکراین را آغاز کرد، نسبتاً ساکت مانده است.
این درحالی است که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه بارها خطوط قرمز را در جنگ خود علیه اوکراین مطرح کرده و اغلب به ذخایر عظیم هسته‌ای این کشور اشاره کرده است.
این منطقه همچنین در ماه ژانویه توجه جهانی را به خود جلب کرد، زمانی که یک جنگنده با گروه مزدور خصوصی روسی واگنر از جلوی گشت‌های مرزی روسیه عبور کرد و به‌دنبال پناهندگی در نروژ بود.
اما چنین موردی با اعمال تدابیر شدید روسیه در کنار مرزها و در برابر فراریان استثنا بود.
نروژ با جنگ روسیه در اوکراین متحول شده است و افکار عمومی را در مورد روابط با روسیه و تهدید بالقوه آن تغییر داده و دولت‌ها را به سمت افزایش هزینه‌های امنیتی سوق داده است.
روسیه در مقایسه با ناتوی توسعه‌یافته در موقعیت ضعیف‌تری قرار دارد، اما تقویت همکاری امنیتی بین کشورهای اسکاندیناوی همچنان یک تعهد بزرگ است. به خصوص که مسکو به‌دنبال فرصت‌هایی برای بررسی شکاف‌ها و ایجاد هرج و مرج است.
ما روسیه را می‌بینیم که البته به‌طور متعارف به دلیل ضررهای بزرگ در اوکراین ضعیف شده است؛ اما این تلفات عمدتاً در سمت زمین است. عانرود، معاون وزیر دفاع گفت: «توانایی‌های دریایی، هوایی و استراتژیک آن‌ها دست نخورده است.»
ما بارها و بارها شاهد خروج لفاظی‌های هسته‌ای بسیار خطرناک از کرملین در یک سال و نیم گذشته بوده‌ایم که نشانه‌ای از این است که روسیه ضعیف‌شده به‌طور متعارف، به‌شدت به توانایی‌های استراتژیک خود متکی است و برخی از این قابلیت‌های استراتژیک درست در کنار مرز نروژ در شبه جزیره کولا قرار دارند.
بین ماه‌های آگوست و سپتامبر، روسیه یک تمرین دریایی تحریک‌آمیز انجام داد که عانرود آن را تمرینی برای منزوی کردن شبه جزیره اسکاندیناوی توصیف کرد.
نروژ در ماه مارس با مانور نظامی گسترده‌ای به نام «واکنش نوردیک» که در زمین، هوا و دریا در نروژ، سوئد و فنلاند با 20 هزار سرباز از 14 کشور برگزار می‌شود، پاسخ روسیه را خواهد داد.
هدف از این تمرین طرح سؤالات مهم در مورد نحوه همکاری کشورهای اسکاندیناوی در صورت بروز درگیری است. آن‌ها چگونه تأسیسات روسی را خارج خواهند کرد؟ چگونه به نیروهای روسیه حمله خواهند کرد؟ و این اعضای ناتو تا چه اندازه می‌توانند به روسیه حمله کنند؟
اما حتی در حالی که نروژ ارتش خود را تقویت می‌کند، از تنش زدایی دقیق با روسیه دست نمی‌کشد، ایجاد تنش اجتماعی بین کسانی که احساس امنیت احساسی دارند و یک نهاد امنیت ملی که نگران تقویت دفاعش است.
سیاست خویشتن‌داری که به‌عنوان بخشی از پیوستن نروژ به ناتو ایجاد شد، به این منظور است که به روسیه اطمینان دهد که این کشور هرگز نمی‌تواند به‌عنوان پایگاه حمله علیه اتحاد جماهیر شوروی آن زمان مورد استفاده قرار گیرد.
برخی از جنبه‌های عملی این سیاست عبارت‌اند از اینکه نروژ به نیروهای خارجی اجازه نمی‌دهد پایگاه‌های نظامی در این کشور ایجاد کنند، سلاح هسته‌ای در اختیار ندارد، از نظامی‌سازی شدید مرزهای خود اجتناب می‌کند و محدودیت‌هایی را برای نظارت بر روسیه اعمال می‌کند.
کری الیزابت کاسکی، یک نماینده نروژی از حزب چپ سوسیالیست که اصالتاً اهل کرکنس است و یکی از اعضای جایگزین هیئت نمایندگی در مجمع پارلمانی ناتو، گفت: «این بخش کاملاً واضحی از بحث سیاسی در نروژ است.»
من فکر می‌کنم که ما باید ببینیم که این وضعیت در ناتو چگونه است؛ اما من فکر می‌کنم برای نروژ مهم است که همچنان صدایی باشد برای تلاش برای پایین آوردن مناقشه در این بخش از ناتو و همچنان نقشی را که ما داشته‌ایم، چشم و گوش، ایفا کند، اما همچنین تلاش کند و حفظ کند. درگیری کم است.
در طرف دیگر مناظره، جان هالند ماتلاری، استاد سیاست بین‌الملل در دانشگاه اسلو، موضع دولت نروژ را «خیلی ترسو» توصیف کرد و بر اساس این تصور که آمریکا برای دفاع از نروژ در بحران حضور خواهد داشت.