به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه درایو در مقاله تازه خود به‌قلم «تایلر روگووی» نوشت: کاملاً مشخص شده است که روسیه در صورت عدم موفقیت در میدان نبرد، مردم اوکراین را به بدترین شکل ممکن برای شکستن اراده‌شان متحمل می‌کند.
این استراتژی با حملات مداوم به زیرساخت‌های تولید و توزیع برق اوکراین از طریق موشک‌های کروز و پهپادهای انتحاری دوربرد ایرانی برجسته شده است.
اکنون همه نشانه‌ها حاکی از دستیابی روسیه به صدها موشک بالستیک کوتاهبرد از نوع فاتح-110 و ذوالفقار است.
این مشکلی بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد، از جمله برای کسانی که در اکثریت قریب به اتفاق خاک اوکراین زندگی می‌کنند که خارج از کنترل مسکو است.
به بیان ساده، دفاع از این سلاح‌ها برای اوکراین بسیار چالش‌برانگیز خواهد بود و می‌توانند تقریباً به هر نقطه از کشور حمله کنند و به‌ویژه زیرساخت‌های انرژی اوکراین را که قبلاً آسیب دیده‌اند، در معرض خطر شدید قرار دهند.
مدافعان هوایی اوکراین نیز با امکانات محدودی که در حال حاضر برای سرنگونی موشک‌های کروز و پهپادها قبل از رسیدن به اهداف مورد نظر خود دارند، کار بسیار ستودنی انجام داده‌اند و کی‌یف ادعا می‌کند که اکثر موشک‌های پرتاب‌شده رهگیری می‌شوند؛ اما با این حال، به آسیب‌هایی که آن‌ها وارد کرده‌اند، نگاه کنید، ورود صدها موشک بالستیک ایرانی به این معادله، این معیارها را به شکلی بسیار منفی منحرف خواهد کرد.
در حالی که روسیه موشک‌های بالستیک کوتاهبرد اسکندر-ام را هنوز در انبار خود دارد، استفاده از آن‌ها به شدت کاهش یافته است.
روسیه باید به اندازه کافی از این تسلیحات دارای قابلیت استفاده دوگانه (متعارف و هسته‌ای) برای اهداف استراتژیک، نگهداری کند.
اوکراین برای اینکه شانس خوبی برای مقابله با موشک‌های بالستیک ساخت ایران روسیه داشته باشد، به سامانه پدافند هوایی پاتریوت ام‌آی‌ام-104 نیاز دارد که برای رهگیری موشک‌های بالستیک کوتاهبرد بهینه شده و این کار را مکررا در گذشته انجام داده است.
پاتریوت یک سیستم بسیار پیچیده است که نه تنها برای کار، بلکه برای حفظ آن به تخصص فنی منحصر به فرد نیاز دارد.
در حالی که ممکن است «پیمانکاران» برای اجرا و پشتیبانی از باتری‌های «پاتریوت» که به اوکراین داده شده، ارائه شوند، چنین اقدامی بعید به نظر می‌رسد، زیرا می‌توان آن را به‌عنوان دخالت آشکار در درگیری فراتر از تأمین سلاح و حمایت خارجی تلقی کرد.
آمریکا و ناتو هر کاری که ممکن است انجام داده‌اند تا از این خط عبور نکنند و هیچ نشانه‌ای مبنی بر تغییر آن وجود ندارد، اما همیشه امکان‌پذیر است.
با پایان یافتن جدول زمانی فرضی تحویل موشک‌های بالستیک کوتاهبرد ایران به روسیه، به احتمال زیاد در آینده نسبتاً نزدیک شاهد عملیاتی شدن این سلاح‌ها خواهیم بود.
اگر آن‌ها زیرساخت‌های قدرت اوکراین را از بین ببرند، درخواست‌ها برای پدافند هوایی پیشرفته‌تر با قابلیت موشک‌های بالستیک و همچنین برای دادن تسلیحات مشابه به کی‌یف افزایش می‌یابد تا چنین حملاتی کنترل نشود.
مهم نیست که چه اتفاقی می‌افتد، مانند تحویل پهپادهای انتحاری شاهد-136 ایران، استفاده از این موشک‌ها مرحله جدیدی از جنگی را رقم می‌زند که تاکنون پایانی برای آن متصور نیست و ویرانی‌هایی که می‌توانند به همراه داشته باشند، ممکن است محاسبات درگیری را از همه طرف تغییر دهد.