به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در گزارشی به‌قلم «آنانت میشرا» « ادوارد سالو» نوشت: شهرها مرکز ثقل اکثر درگیری‌ها و جنگ‌های متعارف خواهند بود، هرچند که فقط از آغاز جنگ بیست و یکم است که به نقاط کانونی در هر برنامه‌ریزی استراتژیک تبدیل شدند.
رهبران نظامی آمریکا اخیرا پیش‌بینی کرده‌اند که نبردهای بعدی شهری در کلان‌شهرها اتفاق خواهند افتاد. درکی از ویژگی‌های حقیقی عملیات‌های شهری با توجه به موارد مطالعاتی موجود اهمیت دارد:
اول: شهرها و شهرک‌ها اهمیت نمادین دارند. این موضوع منعکس‌کننده تصمیم‌های مختلفی است که حکومت‌ها در مورد پذیرش خسارات زیرساختی و تلفات غیرنظامی می‌شود، اگر پذیرش این موارد به معنای کنترل مناطق شهری باشد.
دوم: تلفات غیرنظامی یک موضوع مهم تبلیغاتی است. تلفات غیرنظامی در موصل و ماراوی از سوی داعش مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفتند.
سوم: سناریوهای پیچیده باعث نادیده گرفتن نیات فرماندهان می‌شود. فرماندهان برای اقدامات تهاجمی باید میزان تلفات را ارزیابی کنند و استفاده از قدرت آتش و تاثیر آن بر از دست دادن جان غیرنظامیان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند.
چهارم: جنگ شهری، جنگی غیرمتعارف و فی‌البداهه است. عملیات‌های تاکتیکی دائما در جریان نبرد متحول می‌شوند.
کشورهای عضو ناتو فعالانه مشغول تجدید نظر در توانایی‌های خود از طریق شبیه‌سازی‌های آموزشی هستند که به جنگ در محیط‌های شهری اختصاص داده شد‌ه‌اند. استفاده ترکیبی از پهپادها با پیاده نظام یکی از این طرح‌هاست.
با این حال، دموکراسی‌ها هنوز مشکوک به مشارکت در حملات شهری هستند و این سوال که آیا باید قدرت آتش قاطعانه به کار گرفته شود یا نه، موضوعی است که رهبران سیاسی و فرماندهان نظامی در مورد آن اختلاف‌نظر دارند.
ناتو تمرکز خود را بر عملیات‌های رزمی علیه دشمنان متعارفش در مقیاس بزرگ حفظ کرده است. ناتو نمی‌تواند مفهوم جنگ شهری را در مورد عملیات‌های ترکیبی نادیده بگیرد.
دشمنان به سه دلیل به دنبال درگیر کردن ناتو در جنگ شهری هستند:
1) شهرها نمایش نمادینی از قدرت سیاسی، اقتصادی و جمعیت هستند، 2) ترتیبات شهری مانع برتری تاکتیکی و فنی ناتو هستند و 3) درگیری شهری مانعی در برابر برتری عددی هستند که به لحاظ کیفی یک ضرر عمده برای ناتو به شمار می‌رود.
در نتیجه، مفهوم درگیری عمیق که برای دکترین ناتو و آمریکا بنیادین است، اهمیت خود را در عملیات‌های شهری از دست می‌دهد. این دکترین ناتو دو راه‌حل را برای برطرف کردن این مشکل ارائه می‌دهد: محاصره نظامی یا نابودی کامل.