به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده اوراسیا ریویو در یادداشت تازه خود به‌قلم «نویل تلر» نوشت: هنگامی که سیاستمداران غربی اعلام می‌کنند که بازنشسته می‌شوند، هوادارانشان معمولا ابراز پشیمانی نموده و برای آن‌ها آرزوی توفیق دارند.
عراق یک کشور خارجی است و هواداران در آنجا کارهای متفاوتی انجام می‌دهند. زمانی که مقتدی صدر، رهبر شیعیان در 29 آگوست، بازنشستگی نهایی خود را از سیاست اعلام کرد، حامیان وی به خیابان‌ها ریختند و بغداد را در معرض بدترین خشونت سالهای اخیر قرار دادند.
بسیاری از پیروان او در داخل بغداد، جایی که دفاتر دولتی و نمایندگی‌های دیپلماتیک در آن قرار دارند، تحصن کرده بودند.
بلافاصله پس از آن، صداهای گلوله‌های جنگی در خیابان‌ها طنین‌انداز شد، زیرا مخالفان مورد حمایت ایران، در مقابل جریان صدر قرار گرفتند.
یک توضیح برای موضوع نزاع داخلی عراق این است که بسیاری از پیروان صدر از پیروان رهبر معنوی شیعیان عراق، ]آیت‌الله[ العظمی کاظم الحائری بودند.
به‌طور ناگهانی روز یکشنبه 28 آگوست، الحائری استعفای خود را اعلام کرد و با این کار از پیروان خود خواست تا از رهبر ایران، ]آیت‌الله[ خامنه‌ای حمایت کنند.
خشونتی که در پی موضوع استعفای صدر رخ داد، همه گروه‌ها را نگران کرد. در 30 آگوست، صدر به تلویزیون رفت و از حامیان خود خواست تا «ظرف یک ساعت» از منطقه سبز عقب‌نشینی کنند. او گفت: «من از مردم عراق عذرخواهی می‌کنم.»
عراق از زمان اعلام انتخابات عمومی در جولای 2021، در بن‌بست سیاسی بوده است. ایران به طور غیر‌مستقیم مانع از تشکیل دولت دلخواه صدر با متحدان کرد و سنی خود شد.
صدر در یک حرکت آشتی‌جویانه، چارچوب هماهنگی برخی کرسی‌های دولتی را پیشنهاد داد. آن‌ها حاضر به مصالحه نشدند، صدر واکنش نشان داد و 74 عضو بلوک خود را ملزم به استعفا از کرسی‌های پارلمان کرد.
بن‌بست سیاسی عراق در نهایت ناشی از ترتیبات قانون اساسی است که توسط آمریکا پس از سرنگونی صدام حسین وضع شد. این یک سیستم فرقه‌ای است که شباهت زیادی به لبنان دارد.
مشکل این است که به نظر می‌رسد فضا برای یک درگیری داخلی مسلحانه دیگر آماده شده است. عراق با خطر واقعی جنگ داخلی بین شیعیان مواجه است.