به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در مطلب تازه خود به‌قلم «بلیک هرزینگر» نوشت: «ینس استولتنبرگ» -دبیر کل ناتو- اخیراً به کره جنوبی و ژاپن سفر کرده است؛ با توجه به اینکه جنگی در شرق اتحاد در جریان است.
واضح است که رهبری ناتو چقدر به روابط خود با این دو شریک نگاه جدی دارد، با در نظر گرفتن اظهارات «فومیو کیشیدا» -نخست‌وزیر ژاپن- در گفت‌و‌گوی شانگری‌لا در سال 2022، مبنی بر اینکه اوکراین امروز ممکن است فردای آسیای شرقی باشد.
به نظر می‌رسد که شرکای ناتو به همان اندازه نگران آینده هستند و علاقه شدیدی از سمت این شریکان آسیایی به آنچه در اروپا اتفاق می‌افتد وجود دارد که سفر خود کیشیدا به اوکراین این نگرانی را تأیید کرد.
در حالی که پکن مدت‌هاست در برابر مداخله قدرت‌های خارجی در همسایگی خود مقاومت می‌کند، حمله روسیه به اوکراین ممکن است در نهایت ناتو را مجبور کرده باشد که به آسیا توجه کند، به گونه‌ای که هیچ گونه شکایتی از سوی پکن منعکس نشود.
در حالی که تمرکز جغرافیایی ناتو با آسیا همپوشانی ندارد، روابط ناتو با ژاپن و کره جنوبی قابل‌توجه است و در مورد ژاپن به دوران جنگ سرد باز می‌گردد؛
توکیو گفت‌و‌گوهای غیررسمی را بین این دو در سال 1979 آغاز کرد و تا دهه 1980 ادامه یافت، زیرا ژاپن تلاش کرد ناتو را در مورد نگرانی‌های امنیتی خود در مورد مذاکرات کنترل تسلیحات درگیر کند؛
این رابطه در دهه 1990 رسمیت یافت و توکیو را به قدیمی‌ترین شریک ناتو در خارج از اروپا تبدیل کرد. روابط از سال 2001 به‌سرعت گسترش یافت.
زمانی که ژاپن نیروهای نظامی را به اقیانوس هند فرستاد تا از کشتی‌های آمریکایی و اروپایی در عملیات‌های جنگی علیه رژیم طالبان در افغانستان شرکت داشتند، حمایت کند.
گفت‌و‌گوی کره جنوبی با ناتو در سال 2005 آغاز شد، اما تعدادی از اعضای ناتو نیز کشورهای فرستاده‌شده‌‌ای هستند که نیروهایی را به فرماندهی سازمان ملل متحد همراهی می‌کنند تا متعهد به دفاع از کره جنوبی در صورت حمله از سوی پیونگ یانگ باشند؛
هر دو کشور از تلاش‌های مختلف برای بازسازی افغانستان حمایت کردند و همچنین به‌عنوان مشارکت‌کنندگان در مرکز عالی دفاع سایبری همکاری ناتو خدمت کردند.
با توجه به علاقه قابل‌توجه این اتحاد به خلع سلاح اتمی شبه جزیره کره، سئول یک شریک با ارزش ویژه برای ناتو در موضوع عدم ساخت سلاح‌های کشتار جمعی است؛
این شرکا در طیف وسیعی از فعالیت‌های مرتبط با یکدیگر همکاری می‌کنند و این حقیقت که کره جنوبی یک شرکت‌کننده منظم در کنفرانس سالانه ناتو در مورد سلاح‌های کشتار جمعی است قابل‌توجه است؛
اقلام دفاعی تولید داخل کره جنوبی در اروپا نیز به شکل بسیار بالایی جذاب هستند و استولتنبرگ از این سفر استفاده کرد و علناً از کره جنوبی خواست تا تسلیحات خود را مستقیماً در اختیار اوکراین قرار دهد، با توجه به ظرفیت ویژه این کشور برای تولید گلوله‌های توپخانه و مهمات مورد نیاز کی‌یف، کره جنوبی یک اصل مهم می‌تواند در این میدان باشد.
اما تهدیدهای اصلی ناتو و شرکای آن، به اقیانوس اطلس شمالی و به شرق آسیا محدود نمی‌شود؛
همان‌طور که خود استولتنبرگ گفته است، بسیاری از تهدیدهای معاصر از جغرافیا فراتر می‌روند؛ عملیات سایبری و بیماری‌های همه‌گیر مرزی را نمی‌شناسند و یا کشوری مانند کره جنوبی یک تهدید همه‌‌‌‌‌‌جانبه برای ناتو و کشورهای همسایه است که تهدید هسته‌ای او می‌تواند جهان را وارد جنگ کند.
اکنون، با حمایت ضمنی چین از حمله روسیه به اوکراین و شایعاتی مبنی بر اینکه چین ممکن است کمک مادی مستقیم به مسکو انجام دهد، یک محور جدید در حال ظهور است که از قدرت‌های هسته‌ای با سلاح‌های پیشرفته مافوق صوت و موشک‌های بالستیک قاره‌پیما تشکیل شده و نظم بین‌المللی ناتو را تهدید می‌کند.
حضور چین و همچنین تلاش‌های پکن در براندازی نظم مبتنی بر قوانین، از دید ناتو دور نمانده است و در نشست 2022، برجسته کردن جمهوری خلق چین به‌عنوان یک تهدید سیستماتیک برای اتحاد ناتو، قابل‌توجه بود؛
با این حال، ترس چین از گسترش ناتو در اقیانوس هند و اقیانوس آرام بیش از حد است؛
هر دو طرف اقیانوس اطلس در حال حاضر برای تأمین تجهیزات دفاعی اوکراین در برابر تهاجم روسیه تلاش می‌کنند و اشتهای کمی در داخل اتحاد برای گسترش دامنه جغرافیایی آن وجود دارد.
اما سه عضو ناتو همچنان قدرت‌های مقیم هند و اقیانوسیه هستند؛ آمریکا، فرانسه و انگلیس؛ انگلیس همچنین بخشی از ترتیبات دفاعی پنج قدرت اصلی است؛
امنیت بریتانیا ذاتاً با امنیت منطقه مرتبط است و فرانسه به‌طور منظم نیروهای نظامی خود را از طریق اقیانوس هند و اقیانوس آرام می‌چرخاند و بریتانیا به شکل ملموسی همیشه حضور دارد.
یکی از ناوهای هواپیمابر خود را در سال 2021 در این منطقه مستقر کرد و در اواخر همان سال دو کشتی گشت زنی دریایی را برای استقرار پنج ساله اعزام کرد.
در حالی که بعید است ناتو دامنه جغرافیایی خود را گسترش دهد، علاقه ناتو به امنیت اقیانوس هند و اقیانوس آرام تنها با ادامه تلاش‌های چین برای تغییر معماری‌های ژئوپلیتیک موجود عمیق‌تر خواهد شد؛
اعضای ناتو در حال انجام مأموریت‌های دریایی در منطقه هستند و در مجموع 21 کشتی توسط عضوهای مختلف در سال 2021 فرستاده شده‌اند که این تعداد شامل کشتی‌های ناوگان هفتم نیروی دریایی آمریکا نمی‌شود؛
اعضای ناتو مانند آلمان خود را متعهد به ادامه تعامل نظامی کرده‌اند و این گشت‌زنی‌ها می‌تواند خود پیشگیری از یک فاجعه دیگر باشد.