به گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در مقاله خود به‌قلم «ویلیام مینتر» نوشت: در سال 2022، هزینه‌های نظامی آمریکا به 877 میلیارد دلار رسید که بیش از مجموع 849 میلیارد دلار هزینه شده توسط 10 کشور بعدی است.
هزینه‌های آمریکا سه برابر بیشتر از 292 میلیارد دلار هزینه شده توسط چین و بیش از 10 برابر بیشتر از مبلغ هزینه شده توسط روسیه بود.
علاوه بر این، نیروهای نظامی آمریکا در بیش از 750 پایگاه در 80 کشور در سراسر جهان مستقر هستند.
اگر کشوری وجود داشته باشد که ادعای هژمونی جهانی داشته باشد، آن آمریکا خواهد بود.
با این حال، اگر هژمونی به معنای توانایی واداشتن سایر کشورها به انطباق با خواسته‌های خود باشد، آمریکا از هژمون جهانی بودن فاصله زیادی دارد.
در یک سلسله جنگ طولانی از کره و ویتنام در نیمه دوم قرن بیستم تا عراق و افغانستان در قرن بیست و یکم، آمریکا توانایی ویرانی عظیم را نشان داده است.
هزینه برای آمریکا نه‌تنها شامل تلفات جانی، بلکه از بین رفتن اعتماد در داخل و خارج نیز می‌شود.
پس از جنگ در اوکراین چه می‌توان گفت؟ در آمریکا و انگلیس، با تصاویری که به جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد، بسیاری آن را یک جنگ عادلانه می‌دانند.
کارشناسانی مانند تیموتی اسنایدر در دانشگاه ییل و تیموتی گارتون اش در آکسفورد روح رزمی اوکراینی‌ها را به‌عنوان تداعی‌کننده دفاع از دموکراسی تمجید کرده‌اند.
رسانه‌های اصلی آمریکایی، مانند واشنگتن‌پست و نیویورک‌تایمز، هنوز بیش از هر درگیری دیگر در جهان، به جنگ اوکراین پرداخته‌اند.
نظرسنجی‌های آمریکا نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ در اوکراین در سال جاری تا حدودی کاهش یافته است و برخی از جمهوری خواهان کنگره هزینه آن را زیر سؤال برده‌اند؛
اما اکثر سیاستمداران آمریکایی همچنان حمایت از مذاکرات را گامی بیش از حد می‌دانند. دموکرات‌های مترقی پس از پس گرفتن عجولانه درخواست دیپلماسی در پاییز گذشته، همچنان تردید دارند که تردیدهای خود را در انظار عمومی مطرح کنن
د. در عوض، درخواست‌های عمومی برای مذاکره از سوی ارتش، از جمله رئیس فعلی ستاد مشترک ارتش، ژنرال مارک میلی و سلف او، دریاسالار مایک مولن، مطرح شده است.
«آنتونی بلینکن» -وزیر امور خارجه- در سخنرانی دوم ژوئن در هلسینکی با استقبال فنلاند به عضویت ناتو، قاطعانه گزینه آتش‌بس در اوکراین را رد کرد.
بایدن و ریشی سوناک، در 8 ژوئن در کاخ سفید ملاقات کردند و متعهد شدند که دو کشور «تا زمانی که طول بکشد» به حمایت از اوکراین ادامه خواهند داد.
«فیونا هیل» -کارشناس روسیه- که اکنون در موسسه بروکینگز در واشنگتن مشغول به کار است، از منتقدان شدید تهاجم روسیه به اوکراین و هدف ولادیمیر پوتین برای بازیابی هژمونی بر همسایگان نزدیک روسیه است.
در حالی که هیئتی متشکل از 6 کشور آفریقایی از جمله آفریقای جنوبی آماده بازدید از مسکو و کی‌یف در 16 ژوئن برای بررسی گزینه‌های صلح بودند، رهبران سیاست خارجی کنگره یک درخواست دو حزبی برای مجازات آفریقای جنوبی به دلیل حمایت ادعایی‌اش از روسیه مطرح کردند.
آفریقای جنوبی برای برآوردن خواسته‌های آن‌ها باید به‌طور کامل از تحریم‌های آمریکا علیه مسکو تبعیت کند.
هیل تنها نیست که به کاهش نفوذ جهانی آمریکا که توسط اوکراین نشان داده شده است توجه می‌کند، اگرچه دیگران در توصیه‌های سیاستی خود متفاوت هستند.
«کلیف کوپچان» -تحلیلگر جهانی- با این استدلال که 6 کشور در جنوب جهانی آینده ژئوپلیتیک را تعیین خواهند کرد، از سیاست‌گذاران آمریکا خواست تا بر هند، برزیل، ترکیه، اندونزی، عربستان و آفریقای جنوبی تمرکز کنند تا از تضعیف قابل‌توجهی در اقتصاد جلوگیری شود.
در مقابل، دو محقق از سوئیس و اتریش، با اشاره به اینکه جنگ کنونی بر سر اوکراین باعث ایجاد سیاست‌های بی‌طرف در تقریباً دو سوم جهان شده است، معتقدند که بی‌طرفی نباید محکوم شود، بلکه باید به‌عنوان بخشی اجتناب‌ناپذیر از آن به رسمیت شناخته شود.
هرگونه درگیری بین دولت‌ها آن‌ها این استدلال را رد می‌کند که کمک نکردن به جنبه خوب مبارزه حماسی بین خیر و شر، مساوی است با حرکت به‌سوی شر خودت.
در عوض، تعامل پیشگیرانه توسط طرف‌های غیر‌متعهد می‌تواند برای رسیدگی به منافع واقعی طرف‌های درگیر و همچنین نقض حقوق بشر توسط هر یک از طرفین ایجاد شود.
امتناع از جانب‌داری بین قدرت‌های بزرگ رقیب در آسیای جنوب شرقی نیز قابل مشاهده است، جایی که می‌توان انتظار داشت رقابت آمریکا و چین در اوج خود باشد؛
اما همان‌طور که «کیشور محبوبانی» -دیپلمات ارشد سابق سنگاپور- در مقاله اخیر در فارن افرز خاطرنشان کرد، انجمن کشورهای جنوب شرق آسیا همکاری با چین و آمریکا را برگزیده است.
همه 10 کشور عضو آسه آن در طرح کمربند و جاده چین برای ایجاد زیرساخت‌ها، به‌رغم کارزار شدید آمریکا علیه آن، شرکت می‌کنند.
در آمریکا، اظهارات مادلین آلبرایت در 25 سال پیش مبنی بر اینکه آمریکا «ملت ضروری» است، هنوز هم به‌طور گسترده مشترک است.
شناخت گسترده افول هژمونی آمریکا به این زودی‌ها چندان موردتوجه قرار نخواهد گرفت.
با این حال، در عمل، این احتمال وجود دارد که سیاست‌گذاران آمریکا باید واقعیت را بپذیرند. اکثر کشورهای در حال توسعه، از جمله قدرت‌های نوظهور در جنوب جهانی، دیگر حاضر نیستند بین آمریکا و رقبای ژئوپلیتیکی آن انتخاب‌هایی با مجموع صفر داشته باشند.