به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه جروزالم پست در یادداشت تازه خود به‌قلم «یونا جرمی باب» نوشت: آیا کسی هست که واقعا حرف «بنت» و «لاپید» را باور داشته باشد، وقتی آن‌ها این شعار را تکرار می‌کنند که یک توافق نمی‌تواند مانع عملیات‌های اسرائیل (رژیم صهیونیستی) شود؟
بله، این موضوع مهمی برای اسرائیل (رژیم صهیونیستی) است که نشان دهد حاضر است علیه برنامه هسته‌ای ایران به طور مستقل اقدام کند، حتی اگر آمریکا و قدرت‌های جهانی به توافق هسته‌ای جدیدی در وین دست یابند.
اما آیا واقعا کسی می‌تواند تکرار این شعار را از سوی «نفتالی بنت» -نخست وزیر- و «یائیر لاپید» -وزیر امور خارجه اسرائیل (رژیم صهیونیستی)- باور کند که یک توافق حتی توافقی بد هم دست کم تا مدتی نمی‌تواند مانع دولت یهود شود تا عملیات‌هایش علیه جمهوری اسلامی را کنار بگذارد؟
اگر تاریخ درسی به ما داده باشد، یکی از آن‌ها این است که توافق هسته‌ای جدید مادامی که بتواند پیشرفت‌های هسته‌ای ایران را متوقف کند، باعث تغییر در جهت‌گیری موساد و اطلاعات ارتش نیز می‌شود و از طراحی حملات به سمت جمع‌آوری اطلاعات و تاکید بر فریبکاری جمهوری اسلامی تغییر مسیر می‌دهد.
این چیزی بود که پس از برجام در سال 2015 اتفاق افتاد و هیچ‌کس نیز «بنیامین نتانیاهو» -نخست وزیر پیشین- و «یوسی کوهن» -رئیس موساد- را سرزنش نکرد که چرا از اعمال زور علیه این برنامه هسته‌ای کوتاه آمدند.
هیچ حملهای برای تغییر در قواعد بازی از جولای 2015 تا جولای 2020 اتفاق نیفتاد.
حتی وقتی که دولت ترامپ در ماه می 2019 از این توافق خارج شد نیز اسرائیل (رژیم صهیونیستی) چندان درگیری عمیقی برای چنین عملیات‌هایی نداشت و روند این کشور کند یا متوقف شده بود.
وضعیت به این صورت بود تا این که ایران در ماه می 2019 آشکارا دست به نقض توافق زد و شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز در 19 ژوئن 2019، ایران را به دلیل عدم همکاری محکوم کرد و پس از این بود که تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی نطنز در دوم جولای مورد حمله قرار گرفت. ایران این حمله را به موساد نسبت می‌دهد.
تمامی حملات مهم دیگر اسرائیل (رژیم صهیونیستی) که گزارش شده‌اند، در زمانی انجام شد که هیج توافق کارآمدی وجود نداشت و گسست آشکار بین ایران و آژانس به وجود آمده بود.
وقتی که کوهن مدیریت موساد را در سال 2016 به عهده گرفت، اولین ماموریت این سازمان در مورد ایران کار بر روی یافتن مدارکی از تقلب این کشور و ارائه آن به جهان بود.
اوج سال‌ها نقشه‌کشی با سرقت بایگانی محرمانه هسته‌ای ایران در 31 ژوئن 2018 و ارائه این اسناد توسط نتانیاهو به جهانیان سه ماه بعد در آوریل 2018 اتفاق افتاد.
واقعیت این است که از وقتی قدرت‌های جهان و ایران در 2013 توافق موقتی را امضا کردند، اسرائیل (رژیم صهیونیستی) کارزار ترور دانشمندان هسته‌ای جمهوری اسلامی و دیگر مقامات مرتبط با برنامه هسته‌ای این کشور را متوقف کرد.
گزارش شده که موساد یا ارتش دو بار در طی دوره بنت و لاپید دست به حمله زده‌اند: یک بار در ژوئن و بار دیگر در سپتامبر. پس این دو از کشیدن ماشه واهمه‌ای ندارند.
با این حال نباید دچار اشتباه شد و تصور کرد که حق فعلی آن‌ها برای انجام حمله یک مجوز واقعی است، اگر توافق جدیدی حاصل شود و جمهوری اسلامی هم از قوانین فنی آن تبعیت کند. این دو چنین مجوزی نخواهند داشت، حتی اگر اسرائیل (رژیم صهیونیستی) مدرک غیر قابل انکاری از فریبکاری ایران به دست آورد. این چیز دیگری است که اسرائیل (رژیم صهیونیستی) با حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران بخواهد سرعت برنامه هسته‌ای آیت‌الله‌ها را کند سازد، اما این کار را وقتی می‌تواند انجام دهد که توافقی در کار نباشد و قصد تحریک آمریکا را داشته باشد (یا به صورت محرمانه) از آمریکا بخواهد تا با انجام این حمله بر مذاکرات تاثیر بگذارد.
اما هر حملهای که رسما باعث توقف پیشرفت هسته‌ای ایران شود، از نظر دولت بایدن و اتحادیه اروپا به منزله جنگ‌افروزی است و می‌تواند منجر به تلافی‌جویی‌های دیپلماتیک یا حتی پیامدهایی در زمینه فروش و همکاری‌های نظامی و امنیتی شود.