به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه اکونومیست در یادداشتی عنوان کرد: تشدید رقابت بین آمریکا و چین برای باز کردن بازارها خوب نبوده است.
به نظر می‌رسد که اجازه دادن به وزرای دفاع یا امور خارجه برای تعیین سیاست تجاری، برای روان‌تر کردن (ارسال) کالاها در سراسر مرزها مفید نیست.
با این حال، حتی با فروپاشی (موضوع) جهانی‌شدن، مسابقه‌ای برای کسب نفوذ تجاری در پرجمعیت‌ترین و سریع‌ترین منطقه جهان آغاز شده است.
این مسابقه‌ای است که چین بی‌سروصدا برنده می‌شود.
هم آمریکا و هم چین مایل‌اند منافع پیمان‌های منطقه‌ای را که حمایت می‌کنند (که هرکدام قدرت رقیبشان را حذف می‌کند) در گوش کشورهای آسیایی فرو کنند.
در روز 27 می، گروهی متشکل از 14 کشور موافقت کردند که یک سیستم هشدار زودهنگام در مورد مشکلات زنجیره تأمین راه‌اندازی کنند: اولین واحد سازنده چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام، پیشنهاد برجسته جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا. در ماه ژوئن، مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای، یک توافق تجاری با حمایت چین که شامل استرالیا، ژاپن، نیوزیلند، تمام آسیای جنوب شرقی (تیمور شرقی) و کره جنوبی می‌شود، در فیلیپین به اجرا درآمد.
در ابتدا، این دو پیمان عمدتاً بی‌اهمیت به نظر می‌رسند. مذاکره‌کنندگان آمریکایی علاقه‌ای به ارائه دسترسی بیشتر به بازار برای صادرکنندگان آسیایی ندارند و دلیل وجود یک معامله تجاری را از چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه سلب می‌کنند. منتقدان مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای را گسترده اما سطحی رد می‌کنند زیرا حقوق کار، محیط‌زیست و شرکت‌های دولتی را پوشش نمی‌دهد.
باوجود این محدودیت‌ها، مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای در حال افزایش حجم تجاری چین است.
در حالی که ارزش صادرات چین به آمریکا و اتحادیه اروپا در پنج ماه منتهی به ماه ژوئن به ترتیب 15 و 5 درصد در مقایسه با مدت مشابه سال 2022 کاهش یافته است،
صادرات به انجمن کشورهای جنوب شرق آسیا 8 درصد نسبت به مدت مشابه دوره زمانی سال قبل رشد داشته است. این بلوک ده عضوی اکنون بزرگ‌ترین شریک تجاری چین است.
این کمک می‌کند که حوزه‌ای که مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای در آن بیشترین پیشرفت را داشته است (هماهنگ کردن قوانین مبدأ برای صادرات کالا) برای زنجیره تأمین پیچیده‌ای که در بزرگ‌ترین مرکز تولیدی جهان قرار دارد، اهمیت زیادی پیدا کند.
این معامله، درواقع، یک بازار واحد در کالاهای واسطه‌ای ایجاد می‌کند که به محصولات نهایی وارد می‌شوند و به مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای کمک می‌کند تا از به‌اصطلاح از مشکلی که ده‌ها معامله تجاری همپوشانی که صادرکنندگان برای حل آن تلاش می‌کنند، جلوگیری کند.
«آدیتیا گهلوت» از hsbc، یک بانک، می‌گوید که این، منطقه را به «نوعی شبکه عرضه بدون تعرفه تبدیل می‌کند.» کاهش پیچیدگی برای کسب‌وکارهای کوچک بی‌شمار آسیا جذاب‌تر است و آن‌ها را برای سرمایه‌گذاری در تولید در کشورهای مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای که در جای جاهای دیگر انجام می‌شود، تشویق می‌کند.
نکته قابل‌توجه دیگر این است که مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای ممکن است اعضای آن را ثروتمندتر کند.
البته این به لطف کاهش تعرفه‌ها نیست که بسیار ضعیف است. یک مطالعه اخیر بانک جهانی نشان می‌دهد که آن‌ها تا سال 2035 تنها 0.07 درصد درآمد واقعی محلی را افزایش خواهند داد.
در عوض، دستاوردها به شکل بهبود بهره‌وری حاصل از اصطکاک تجاری کمتر و قوانین منشأ آزادتر خواهد بود.
این بانک تخمین می‌زند که تجارت بین کشورهای مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای در مقایسه با سناریوی بدون توافق، ممکن است در مدت مشابه ۱۲ درصد افزایش یابد.
هنوز زمان برای رسیدن به چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه وجود دارد.
برخی از متحدان آسیایی آمریکا امیدوارند که پیروزی بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده، حال و هوای واشنگتن را تغییر دهد و پیشرفت سریع‌تری را ممکن کند. در حال حاضر که خوش‌بینانه به نظر می‌رسد.
یکی از مذاکره‌کنندگان تجاری سابق به شوخی می‌گوید که این واقعیت که هند عضو چارچوب اقتصادی هند-اقیانوس آرام است، نشانه‌ای است که هرگونه توافق‌نامه‌ای در آینده بی‌عیب خواهد بود.
دولت این کشور که از شراکت ترانس پاسیفیک و مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای منصرف شد، از توافق‌های تجاری چندجانبه که واقعاً به معنای تجارت است اجتناب می‌کند. آمریکا با ایجاد شبکه گسترده‌ای تضمین کرده است که چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه تنها با سرعت پایین‌ترین عضو خود می‌تواند پیشرفت کند.