به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه گاردین در یادداشتی به‌قلم «کریس مک گریل» نوشت: «ایوان آلاردایس» به‌عنوان یک برقکار در یکی از کارخانه‌های جنرال موتورز کار می‌کرد که زمانی در شهرستان ساگینو در میشیگان قرار داشت و اکنون به‌عنوان نشانه‌های زوال هزاران شغل از دست رفته در دستور کار شرکت‌ها قرار دارد.
او پس از تعطیلی کارخانه برای یافتن کار تلاش کرد و مجبور شد برای مشاغل قراردادی به سراسر کشور سفر کند.
بنابراین آلاردایس که اکنون رئیس شعبه Saginaw از بزرگترین اتحادیه برق آمریکا است، خشم یقه آبی‌ها را از توافق نامه‌های تجارت آزاد که به خودروسازان و سایر صنایع اجازه می‌داد صدها هزار شغل با درآمد خوب را از دهه 1990 به مکزیک و کانادا منتقل کنند، درک می‌کند.
او می‌بیند که چگونه کاهش اقتصادی ناشی از آن و افزایش فقر در قلب‌های صنعتی به انتخاب دونالد ترامپ در سال 2016 کمک کرد.
چیزی که آلاردایس نمی‌فهمد این است که چرا بسیاری از اعضای اخوان بین‌المللی کارگران برق (IBEW) هنوز از ترامپ حمایت می‌کنند، در حالی که چیزی جز اشتغال کامل و دستمزد خوب نمی‌دانند که احتمالاً سال‌های آینده به لطف رونق کار ساخت‌وساز در Saginaw ادامه خواهد داشت.
او می‌گوید برای این کار، آن‌ها می‌توانند از هزینه‌های هنگفت جو بایدن برای زیرساخت‌ها تشکر کنند.
با این حال، با ناامیدی آلاردایس، بسیاری از اعضای شاخه او دوباره به ترامپ رأی خواهند داد.
در سال 2016، ترامپ با انتقاد از نفتا به‌عنوان «بدترین توافق تجاری تاکنون»، در ایالت‌هایی با نسبت بالایی از کارگران یقه‌آبی که در انتخاب او نقش کلیدی داشتند، مورد حمایت قرار گرفت.
ترامپ روز پنج‌شنبه به ساگیناو بازگشته بود، زیرا این شهر در یک ایالت نوسانی قرار دارد و همان پیامی را که هشت سال پیش گفت دوباره تکرار کرد؛ «آمریکایی‌ها شاهد محروم شدن کشورمان از مشاغل ما هستند.
به هر حال این ایالت، بیش از هر ایالت دیگری، 60 درصد از کسب و کار خودروی خود را در طول سال‌ها از دست داده است.
براساس طرح من، کارگران آمریکایی دیگر نگران از دست دادن شغل خود به کشورهای خارجی نخواهند بود.
در عوض، کشورهای خارجی نگران از دست دادن شغل خود به آمریکا خواهند بود.»