به‌گزارش مرکزمطالعات سورین، مرکز تحلیل سیاست اروپا مقاله‌ای به‌قلم «مایکل هوروویتز» منتشر کرد که در آن آمده است: در ماه‌های گذشته، جنگ در اوکراین به چندین نقطه کلیدی، عمدتاً در استان‌های شرقی، کاهش یافته است.
درگیری از شدت کمتری برخوردار نشده است، بلکه به یک بن‌بست خونین تبدیل شده است. یکی از نبردهای اصلی که در حال حاضر در اطراف شهر شرقی باخموت در جریان است، یادآور نبرد وردون در فرانسه در سال 1916 است.
مطمئناً مسکو توانسته است به‌آرامی خطوط دفاعی اوکراین را در این منطقه شکست دهد.
ارتش روسیه و دستگاه‌های کمکی پشتیبانی تا حدودی به سمت اطراف باخموت پیشرفت کرده‌اند.
پس از تصرف شهر کوچک همسایه سولدار، آن‌ها به پیشروی در تلاش برای محاصره شهر ادامه دادند و از شمال، شرق و جنوب با تمرکز ویژه بر خطوط اصلی تدارکات شهر حمله کردند.
نبرد خانه به خانه در سولدار انجام شد و در شرق رودخانه باخموتکا که از شهر همنام می‌گذرد در حال انجام است.
اما این بن‌بست ادامه نخواهد داشت. هر دو طرف در حال آماده شدن برای مجموعه‌ای از حملات بهاری و ضد حمله‌های مورد انتظار هستند.
در طرف روسیه، واضح است که کرملین در حال ایجاد زمینه برای یک فشار مجدد است، اگرچه ماهیت، مقیاس و هدف حمله همچنان نامشخص است.
تغییر اخیر رهبری در بالاترین سطح ارتش روسیه، با انتصاب ژنرال والری گراسیموف به‌عنوان رئیس نیروهای روسیه در اوکراین، نشان می‌دهد که مسکو می‌خواهد بار دیگر در یک حمله دیگر تاس بیندازد.
از آنجایی که به‌سرعت به دومین سال از آنچه که قرار بود یک کارزار نظامی کوتاه باشد، نزدیک می‌شویم، انتصاب گراسیموف به ناامیدی رهبران روسیه اشاره دارد.
پوتین با انتصاب یکی از ژنرال‌های ستاره خود به‌عنوان رئیس نیروهای روسیه در اوکراین، احتمالاً امیدوار است که از بن‌بست خارج شود.
همان‌طور که یکی از افسران عالی‌رتبه یکی از کشورهای ناتو گفت، برای دستیابی به یک پیروزی نهایی از طریق جنگ یا دیپلماسی، بسیار مهم است که اوکراین به‌عنوان «برنده» دیده شود.
در یک درگیری که در حال تبدیل شدن به یک جنگ طولانی است، تصور پیشرفت بر کمک‌های نظامی غرب تأثیر می‌گذارد که به‌نوبه خود بر توانایی اوکراین برای پیگیری هدف خود برای بازگرداندن کامل حاکمیت بر تمام قلمرو خود تأثیر می‌گذارد.