نشنال اینترست:
حملات سایبری و تشدید کارزار بین جنگ‌ها

به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،‌ نشریه اینترست مقاله‌ای به‌قلم «دیوید سیمان توف» منتشر کرد که درآن آمده است: ارتش اسرائیل (رژیم صهیونیستی)  قبلاً دو وضعیت داشته است: جنگیدن و آماده شدن برای جنگ. این آمادگی برای دهه‌ها وجود داشت، اما وضعیت پس از جنگ دوم لبنان (2006)،  معادلات را تغییر داد.

چند سال بعد، ضلع سومی در استراتژی ارتش اسرائیل (رژیم صهیونیستی) ظاهر شد که کارزار بین جنگ‌ها نام دارد.

در کارزار بین جنگ‌ها، ارتش اسرائیل)رژیم صهیونیستی) از همه ابزارها و روش‌ها، چه آشکار و چه پنهان، از جمله حمله سایبری استفاده می‌کند.

در سال‌های اخیر، اسرائیل)رژیم صهیونیستی) و ایران در حال تبادل حملات سایبری متعددی بوده‌اند.

مبارزه بیش از یک دهه پیش با کشف ویروس «استاکس نت» آغاز شد که برای برهم زدن سیستم سانتریفیوژ ایران طراحی شده بود و عامل اصلی این ویروس به غرب و اسرائیل)رژیم صهیونیستی) نسبت داده شد.

متعاقباً اختلال در عملکرد یک شرکت کشتیرانی ایرانی نیز به اسرائیل)رژیم صهیونیستی) نسبت داده شد.

بر خلاف کارزار بین جنگ‌ها در سوریه، جایی که ایران به حملات نیروی هوایی اسرائیل)رژیم صهیونیستی) پاسخ نمی‌دهد، در بعد سایبری متفاوت عمل کرده است.

ایران اغلب به طور مستقیم یا غیرمستقیم علیه اسرائیل)رژیم صهیونیستی) اقدام می‌کند. به‌عنوان مثال، تلاش برای ایجاد اختلال در تاسیسات آب در اسرائیل)رژیم صهیونیستی)، اختلال در سایت‌های دولتی و حمله به شرکت‌های بیمه و سایر شرکت‌های غیرنظامی، به منظور برهم زدن روال زندگی و احساس امنیت با تجاوز به حریم خصوصی و عمومی.

از تمام موارد فوق، پنج نکته مهم را می‌توان به دست آورد:

اول، جنگ سایبری با یک فضای تازه سبب رقابت اسرائیل)رژیم صهیونیستی) با ایران شده است.

دوم، اقدام سایبری به تنهایی جواب نمی‌دهد. این امر باید در چارچوب کارزار‌های نفوذ شناختی در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای با هدف تقویت اقدامات سایبری ترکیب شود.

سوم، در فضای مجازی، هر دو طرف در حین رقابت دائماً از یکدیگر یاد می‌گیرند. این حتی در مورد بازیکنان در سطوح مختلف مهارت‌های تکنولوژیکی و هوش مصنوعی نیز صادق است.

چهارم، قواعد بازی هنوز تدوین و تنظیم نشده است. بنابراین، هر طرف سعی می‌کند از نقاط ضعف حریف خود استفاده کند و نباید تصور کرد که تنها یک طرف بدون پاسخ اقدام متقابل انجام می‌دهد.

پنجم، جنگ‌های سایبری در جایی رخ می‌دهد که برای یک طرف راحت است. بنابراین، غیرنظامیان ممکن است خود را در معرض خطر ببینند.