به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه «وار آن راکس» در مطلب تازه خود به‌قلم «کوری شیک» نوشت: تهدیدات هسته‌ای توسط مقامات و کارشناسان روسیه مسئله جدیدی نیست.
«ولادیمیر پوتین» به‌طور ضمنی تهدید به استفاده از سلاح هسته‌ای در طول جنگ کرده است، آن‌ها را در بلاروس مستقر کرده و از نیروهای هسته‌ای استراتژیک خود برای جلوگیری از مداخله مستقیم ناتو در جنگ استفاده کرده است.
وی مدعی شد که نیروهای هسته‌ای روسیه را در حالت آماده‌باش قرار داده است.
صحبت‌های هسته‌ای این نگرانی را زنده کرده است که روسیه، در صورت مواجهه با شکست در اوکراین، می‌تواند از سلاح هسته‌ای استفاده کند.
من معتقدم که برنامه‌ریزی برای تشدید تنش هسته‌ای عاقلانه است و چهار سناریو برای بکارگیری سلاح هسته‌ای روسیه وجود دارد که سیاست‌گذاران باید در نظر بگیرند.
آن‌ها از حمله اتمی به زره‌پوش اوکراینی تا حمله به قلمرو ناتو را شامل می‌شوند. این سناریوها ممکن است غیرقابل‌تصور باشند، اما مهم است که در مورد آن‌ها صحبت شود تا مقامات آمریکا و متحدان اروپایی بتوانند با چالش‌هایی که هرگونه تشدیدی به‌دنبال دارد دست‌وپنجه نرم کنند و بر این اساس برای پاسخ برنامه‌ریزی کنند.
روسیه از زمان شروع تهاجم خود از تسلیحات هسته‌ای استفاده کرده است و از آن زمان به‌دنبال استفاده از تشدید تنش هسته‌ای به‌عنوان ابزاری برای وادار کردن آمریکا و اروپا به‌منظور قبول خواسته‌های خود بوده است.
پوتین از آن‌ها برای جلوگیری از دخالت ناتو در درگیری و از طریق پیام دادن به آمریکا و اروپا استفاده کرده است.
ارتش روسیه در جریان عملیات متعارف خود، چهار استان اوکراین را ضمیمه خود کرد. پوتین مدعی شده است که هرگونه حمله به این مناطق به‌عنوان حمله به روسیه تلقی می‌شود و بنابراین با تمام ابزارهای لازم برای دفاع پاسخ خواهد داد.
«دیمیتری مدودف» -نخست‌وزیر سابق روسیه- تهدید کرد: «هرروز که سلاح‌های خارجی را در اختیار اوکراین قرار می‌دهند، آخرالزمان هسته‌ای را نزدیک‌تر می‌کند».
روسیه پایبندی خود به معاهده ]نیو استارت[ را به حالت تعلیق درآورد و پوتین اعلام کرد: «من فرمانی مبنی بر قرار دادن سیستم‌های استراتژیک زمینی جدید در ماموریت رزمی امضا کردم» و روسیه به‌طور واضح تسلیحات هسته‌ای را در بلاروس، نزدیک‌تر به کی‌یف، مستقر کرده و در حال آموزش خلبانان بلاروسی برای تحویل آن‌هاست.
چالش‌های متعارف روسیه، تحلیلگران روسی را به فکر اشتغال هسته‌ای واداشته است.
همان‌طور که هانا نوته در صفحات مجازی نوشت، بسیاری از این تحلیلگران در کرملین نفوذ دارند که این سؤال را در مورد اینکه آیا این صحبت‌ها به‌طور رسمی توسط پوتین تایید شده است یا صرفاً منعکس‌کننده یک طبقه تحلیلگر است که از طریق دورنمای شکست روسیه کار می‌کند، ایجاد کرده است.
به‌عنوان‌مثال، سرگئی کاراگانوف از شورای سیاست خارجی و دفاعی روسیه، تنها راه موفقیت را در اوکراین می‌بیند (که او آن را «آزادسازی و الحاق مجدد شرق و جنوب اوکراین و وادار کردن بقیه به تسلیم و به‌دنبال آن پاک‌سازی منطقه از نیروهای نظامی و ایجاد یک دولت حائل دوستانه به‌دنبال آن» تعریف کرد)
. او استدلال می‌کند: «اگر به‌درستی استراتژی ارعاب و بازدارندگی و حتی استفاده از سلاح‌های هسته‌ای را بسازیم، خطر حمله هسته‌ای «تقابلی» یا هر حمله دیگری به قلمرو ما را می‌توان به حداقل مطلق کاهش داد.» او مخالفت چین و سایر کشورها را تایید می‌کند، اما آن را رد می‌کند. دیمیتری ترنین، یکی دیگر از تحلیلگران قدیمی گارد، همین رویکرد را اتخاذ می‌کند.
تحلیلگران و رسانه‌های معتبر روسیه این ایده را رد کردند.
«ایوان تیموفیف» -مدیرکل شورای امور بین‌الملل روسیه- پاسخ داد: «موضع رسمی به‌وضوح با راه‌حل‌های پیشنهادی در مقاله متفاوت است»؛ اما او همچنین این قضاوت را نادیده گرفت: «بااین‌حال، سناریوی یک عملیات نظامی ویژه تا ماه فوریه 2022 به همان اندازه برای اکثریت قاطع ناظران غیرقابل‌قبول به نظر می‌رسید.»
ارزیابی او نسبت به پیامدهای تشدید تنش هسته‌ای روسیه بدبینانه‌تر است که دقیقاً با دیدگاه‌های غربی مطابقت دارد: «این تصمیم نخبگان غربی را برای بالا رفتن از نردبان تشدید تنش با روسیه دست‌کم می‌گیرد.
همچنین احتمال پذیرش حمله اتمی روسیه، هرچند دردناک، توسط چین و سایر کشورهای اکثریت جهانی را دست بالا ارزیابی می‌کند.
این امر تمایل اکثریت جهانی برای دور انداختن «یوغ غربی» را بیش‌ازحد برآورد می‌کند.» تیموفیف افزود: تشدید هسته‌ای راهی برای شعله‌ور کردن تنش است که آن را به اوج می‌رساند.
مشکل این است که پس‌ازاین اتفاق، وقایع ناگواری پیش می‌آید.
چند ماه آینده جنگ در اوکراین به‌طور فزاینده‌ای خطرناک خواهد بود، زیرا ناامیدی در اوکراین و روسیه افزایش می‌یابد. روسیه در تلاش است تا آنچه را از اوکراین گرفته نگه دارد.
بسیج 300 هزار سرباز به قیمت مهاجرت بیش از یک‌میلیون روسی تمام شد. به نظر می‌رسد ارتش آن‌ها دیگر قادر به عملیات تهاجمی نیست و تلفات آن‌ها صدها هزار نفر است.
اوکراین نیز تلفات قابل‌توجهی را متحمل شده است، از حملات مداوم پهپاد‌ها و موشکی به شهرهای خود رنج می‌برد و به‌طور موجه نگران است که اگر حمله آن‌ها به‌طور چشمگیری موفقیت‌آمیز نباشد، هم از حمایت غرب و هم شکاف در همبستگی اوکراین تحت تاثیر قرار می‌گیرد.