به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، مقاله‌ای به‌قلم «آناتول لیون» در اندیشکده کویینسی منتشر کرد که در آن آمده است: درس‌های نظامی جنگ در اوکراین تا به امروز دارای یک ویژگی متناقض است.
آنها به‌طور هم‌زمان اهمیت عالی هر دو موضوع مدرن‌ترین و قدیمی‌ترین ویژگی‌های جنگ را تأیید کرده‌اند.
این درس‌ها همچنین هشداری برای ناتو است، زیرا کشوری که در یک جنبه فوق‌العاده خوب است ممکن است در جنبه دیگر کاملاً ناامیدکننده باشد.
اوکراینی‌ها با کمک آخرین فناوری نظامی که عمدتاً (اما نه منحصراً) توسط غرب عرضه می‌شد، در برابر آنچه در ابتدا تعداد بسیار زیادی تانک و هواپیماهای روسی بود، مقاومت کردند.
یکی از عوامل کلیدی، اطلاعات ماهواره‌ای و ارتباطاتی ارائه‌شده توسط آمریکا بوده است.
بارها و بارها، تمرکز نیروهای روسی و محل مقر فرماندهی روسیه شناسایی شد و به اوکراینی‌ها اجازه داد تا آنها را با دقت هدف قرار دهند.
همچنین در میان چیزهای دیگر، تعداد قابل‌توجهی از افسران ارشد روسی در ماه‌های اول جنگ کشته شدند. پهپادهای جاسوسی نیز در موفقیت‌های اوکراین نقش داشته‌اند.
هشدار ناتو در همه این موارد دوگانه است.
اول، خدمت اجباری برای آمریکا و اکثریت بزرگ متحدان اروپایی آن از نظر سیاسی غیرممکن است.
اکثر کشورهای ناتو در مواجهه با یک جنگ انتخابی که نیاز به پیش‌نویس دارد، یا از جنگ خودداری می‌کنند یا شکست می‌خورند.
دوم، جنگجویان باید مایل به جنگ باشند؛ چیزی که از زمانی که اسپارت‌ها در ترموپیل ایستادند، یا درواقع از زمانی که اجداد ما برای شکار ماموت پشمی باهم متحد شدند، صادق بوده است.
در ماه‌های اول جنگ، روحیه رزمی نیروهای اوکراینی و داوطلبان غیرنظامی برای موفقیت آنها در متوقف کردن دشمنان کم‌انگیزه روسیه کاملاً حیاتی بود.
در مورد درس‌های گسترده‌تر جنگ اوکراین تا به امروز برای نظامیان غربی، یکی از آنها این است که آنها نباید تمایل مردم خود برای ارسال سلاح‌های پیشرفته به اوکراین را با تمایل به فرستادن سربازان خود برای جنگ و مرگ در آنجا اشتباه بگیرند؛ یا در مورد اکثر کشورهای اروپایی، با تمایل خود آن سربازان برای جنگیدن و مرگ.
در این رابطه، برخی اظهارات هفته گذشته «آندرس فوگ راسموسن» -دبیرکل سابق ناتو- و مشاور فعلی «زلنسکی» -رئیس‌جمهور این کشور- بیانگر این بود که اگر ناتو در نشست ماه آینده ویلنیوس از عضویت یا تضمین‌های امنیتی اوکراین خودداری کند، برخی از اعضای ناتو ممکن است ارتش خود را برای مبارزه در اوکراین اعزام کنند:
من این احتمال را رد نمی‌کنم که لهستان حتی قوی‌تر در این زمینه بر مبنای ملی وارد شود و کشورهای بالتیک از آن پیروی کنند، شاید از جمله احتمال حضور نیروها در میدان نبرد.
من فکر می‌کنم اگر اوکراین در ویلنیوس چیزی به دست نیاورد، لهستانی‌ها به‌طورجدی وارد شدن و تشکیل ائتلافی از مشتاقان را در نظر بگیرند. ما نباید احساسات لهستانی را دست‌کم بگیریم، لهستانی‌ها احساس می‌کنند که اروپای غربی برای مدت طولانی به هشدارهای آنها علیه ذهنیت واقعی روسیه گوش نداده است.
چه چیزی در این مورد جدا از پیامدهای بسیار خطرناک آن قابل‌توجه است؟ خب، راسموسن، نخست‌وزیر سابق دانمارک هم هست، اما اصلاً در مورد اینکه دانمارک برای جنگ در اوکراین چه می‌گوید، چیزی نگفته است.
بدون شک این به این دلیل است که او، هم‌وطنان و ارتش خود را به‌خوبی می‌شناسد. دانمارک تانک‌های لئوپارد را به اوکراین فرستاده است و تانک‌های لئوپارد قرار است جزو بهترین‌های جهان باشند. اینکه آیا خدمه تانک دانمارکی جزو بهترین‌های جهان هستند یا نه، موضوع بسیار متفاوتی است.