بهگزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه پولیتیکو در مقاله تازه خود بهقلم «مارک هانا» نوشت: 6 نفر از هفت معاون وزیر دفاع اوکراین صبح امروز برکنار شدند.
در اوایل ماه جاری، زمانی که «زلنسکی» -رئیسجمهور اوکراین- وزیر دفاع خود را برکنار کرد. گزارشهای خبری به اتهام سوءاستفاده از قراردادهای نظامی و فساد توسط این وزارتخانه اشاره کردند.
این نوع فساد باعث شد که بایدن ماه گذشته اعلام کند که اوکراین برای عضویت در ناتو آماده نیست.
اما تنها چند روز بعد، در نشست سران ناتو در ویلنیوس، کشورهای عضو اصرار داشتند که پیوستن اوکراین به این ائتلاف فقط مسئله زمان است. آنها حتی از الزام اوکراین برای پایبندی به برنامه اقدام عضویت را کنار گذاشتند.
بازدید زلنسکی از سازمان ملل مجمع عمومی و کاخ سفید در این هفته، آرزوهای اوکراین برای ناتو را به اخبار بازگرداند.
کارشناسان جنگ در اوکراین را نقطه صفر مبارزه جهانی بین دموکراسی و خودکامگی میدانند.
آنها استدلال میکنند که از طریق دفاع شدید خود در برابر روسیه، اوکراین یک سرباز آزمایششده برای دموکراسی است و بنابراین، شایسته عضویت در ناتو است.
اما این استدلال یک تمایز مهم را نادیده میگیرد: ناتو برای دفاع از کشورهایی طراحی شده است که از قبل دموکراتیک هستند، اما برای ترویج دموکراسی در آن کشورها کاملاً فاقد تجهیزات است؛ بنابراین، عضویت اوکراین در ناتو، برخلاف عقل مرسوم، باعث تقویت آرمان دموکراسی اوکراین نخواهد شد.
دموکراسی زمانی موفق میشود که اصول آن در قوانین، هنجارهای سیاسی و نهادها تجلی یابد و هنگامی که طرفداران مبارزه با فساد، سازمانهای آزادی مدنی و حقوق مدنی و گروههای آزادی رسانه از آن دفاع میکنند. برخلاف قلمرو فیزیکی، دموکراسی را نمیتوان با پیمانهای دفاعی، با بمب یا گلوله، با موشک یا میدان مین دفاع کرد.
منشور ناتو ممکن است مستلزم حمایت از دموکراسی، آزادی فردی و حاکمیت قانون باشد؛ اما پس از پیوستن کشورها به ائتلاف، نمیتواند از عقبنشینی دموکراتیک جلوگیری کند. کشورهای مجارستان و ترکیه نمونههای برجستهای هستند. ویکتور اوربان از مجارستان و رجب طیب اردوغان از ترکیه ریاست آزار و اذیت رسانههای مستقل، خاموش کردن مخالفان و فرسایش حاکمیت قانون را بر عهده داشتند. هر دو در بحبوحه جنگ در اوکراین روابط نزدیکتری با روسیه برقرار کردهاند و اردوغان اخیراً با ولادیمیر پوتین در سوچی دیدار کرد.
با وجود عقبنشینی دموکراتیک، مجارستان و ترکیه با وضعیت خوب اعضای این ائتلاف باقی میمانند و حتی امتیازاتی برای توقف پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو گرفتهاند. آمریکا ممکن است این متحدان فزاینده غیرلیبرال را با معاملات تسلیحاتی جذب کند، اما ناتو در رسیدگی به علت اصلی لجبازی آنها ناتوان است. مجارستان میگوید که مانع از عضویت سوئد میشود، پاسخی به تعلیق میلیاردها دلار از بودجه اتحادیه اروپا است.
لغزش مجارستان و ترکیه به سمت اقتدارگرایی یک داستان هشداردهنده برای آرزوهای عضویت اوکراین است.
میتوان یک مورد را مطرح کرد که ناتو با حضور چند عضو ناتوان از نظر دموکراتیک تهدید نمیشود. برخلاف شعار مبارزه بزرگ و جهانی بین دموکراسیها و حکومتهای استبدادی، آمریکا. اغلب علت مشترک با کشورهای غیرلیبرال پیدا میکند. آمریکا برای مثال در مبارزه با افراطگرایی خشونتآمیز در غربآسیا با عربستان و مصر همکاری نزدیک دارد و فیلیپین میزبان پایگاههای نظامی آمریکا برای کمک به این کشور جهت دفاع از منافع خود در آسیا است.
مطمئناً اوکراین در پاکسازی خود پیشرفتهایی داشته است و زلنسکی بیش از برخی از اسلاف خود یک اصلاحطلب بوده است. اخبار پاکسازی پرسنل او مرتباً بهروزرسانیهای میدان نبرد را قطع میکند. تابستان گذشته، زلنسکی با اخراج دادستان کل خود و رئیس سرویس امنیتی خود به دلیل «قصور شدید در انجام وظایفشان»، اوکراین را به لرزه انداخت. سپس بیش از 650 پرونده خیانت باز شد. در ماه ژانویه، 6 معاون وزیر و 5 مدیر منطقهای به دلیل فساد اخراج شدند و اخیراً، زلنسکی پس از کشف اختلاس، تمامی دفاتر استخدام نظامی منطقهای اوکراین را بازسازی کرد.
زلنسکی موضعی سختگیرانه در برابر فساد اتخاذ میکند و آن را یک بلای ملی مینامد؛ اما چنین جنگ صلیبی فقط در یک سیستم سیاسی بیمار ضروری است، نظامی که تا حدی، زلنسکی را نیز درگیر میکند.
زمانی که مؤسسات مالی غربی بهدنبال روسای مستقل در بالای شرکتهای الیگارشی اوکراین بودند، زلنسکی کابینه خود را به دلیل انجام بیش از حد ابتکار عمل اخراج کرد. زلنسکی نخستوزیر خود را پس از درگیری با ایهور کولومویسکی، سرمایهدار رسانهای و الیگارش بر سر انتصابات در یک شرکت برق دولتی، برکنار کرد. شبکه تلویزیونی کولومایسکی به زلنسکی کمک کرد تا کمدین مشهوری شود و بعداً تبلیغات انتخاباتی ریاستجمهوری او را پوشش داد. کولومایسکی تحت کنترل آمریکا است. اوایل این ماه به کلاهبرداری و پولشویی متهم شد. ابتکارات ضد فساد زلنکسی، چه صادقانه و چه صرفاً نمایشی، به دلیل نزدیکی او به کولوموایسکی و احترام وی نسبت به دیگر الیگارشها مبهم است.
در ماه جولای، یک گزارش اطلاعاتی سوئیس ویژگیهای اقتدارگرایانه را در زلنسکی مشاهده کرد که وی تلاش کرد ویتالی کلیچکو، شهردار کییف را از رقابت برای انتخابات ریاستجمهوری اوکراین در سال 2024 خارج کند. زلنسکی با استناد به حکومت نظامی، انتخابات ریاستجمهوری 2024 را لغو کرد.