به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه ریل کلیر ورلد مقاله‌ای به‌قلم «جولیان جی والر» منتشر کرد که در آن آمده است: طی 6 سال گذشته، مردم آمریکا در معرض هشدارهای منظم و پیش‌بینی‌های شوم، در مورد وضعیت و سلامت حکومت سیاسی دموکراتیک‌شان بوده‌اند.
هر دوره انتخاباتی اکنون شاهد مجموعه‌ای منظم از مقالات و تفسیرهایی است که مرگ دموکراسی آمریکایی را اعلام می‌کند.
بیشتر مفسران بر تهدید محسوس افول تدریجی دموکراسی تمرکز می‌کنند. این تمرکز بر رویکرد تدریجی معمولاً بر ترفندهای رویه‌ای، تسخیر نهادی و نتایج مخدوش انتخاباتی تأکید دارد.
این اساساً از تجربه برخی از کشورهای اروپایی و اوراسیا، مجارستان، صربستان، روسیه و ترکیه که بیشتر مورد استناد قرار می‌گیرند، در دو دهه گذشته به دست آمده است.
بر اساس این چارچوب عقب‌گرد، مفسران ادعا می‌کنند که آمریکا در خطر قریب‌الوقوع سقوط، به شکلی از «اوربانیسم» یا «پوتینیسم» استبدادی از طریق ترفندهای کثیف توسط حزب جمهوری‌خواه است.
در همه موارد، ترکیبی از یک رهبر شخصی محبوب، کاریزماتیک و یک حزب سیاسی منسجم و مسلط، باید ابتدا در انتخابات پیروز شود.
ولادیمیر پوتین در انتخابات سال 2000 روسیه با اکثریت مطلق و با 18 میلیون رای، بیشتر از محبوب‌ترین نامزد بعدی، پیروز شد.
در سال 2004، او حریف خود را با اختلاف 40 میلیون (و بیش از 70 درصد از کل آرا) شکست داد. رجب طیب اردوغان از ترکیه و ویکتور اوربان از مجارستان هر دو در انتخابات پارلمانی پرشور، پیروز شدند که اکثریت محکم و قانون اساسی را در انتخابات چندگانه به دست آوردند.
طرفداران عقب‌نشینی دوست دارند تأکید کنند که پیروزی‌های انتخاباتی می‌تواند منجر به تلاش‌های بدخواهانه برای منحرف کردن کامل نهادهای سیاسی شود. با این حال، آن‌ها گاهی اوقات درک نمی‌کنند که اپوزیسیون سیاسی معمولاً در جریان انتخابات حساسی که معمولاً احزاب خودکامه را به قدرت می رساند، منفور هستند.
ما باید همیشه از تهدیدات واقعی برای دموکراسی آمریکایی آگاه شویم و دلیلی وجود ندارد که یک رویکرد سنجیده نتواند مشکلات گفته‌شده را حل کند.
عقب‌نشینی دموکرات‌ها در اصل، می‌تواند یک نگرانی برای سیاست آمریکا در آینده شود. با این حال، اکوسیستم سیاسی کاخ سفید، از کشورهایی که این نوع مسیر را تجربه کرده‌اند، بسیار فاصله گرفته که خود جای امیدواری دارد.