به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده گیت استون در یادداشت خود به‌قلم «بوراک بکدیل» نوشت: پس از تهاجم پوتین به اوکراین، زمانی که همه کشورها در حال فاصله گرفتن از روسیه بودند، ترکیه متحد ناتو همچنان درباره خرید سامانه دوم اس-400 صحبت می‌کرد؛ آمریکا در حال مماشات بیشتر با اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه است.
اردوغان مدت‌هاست در حال قرار‌دادن خریداران بالقوه در برابر یکدیگر برای به دست آوردن بهترین قیمت است و امیدوار است که به بالاترین قیمت پیشنهادی فروخته شود.
مماشات غرب، اردوغان را بیشتر ترغیب می‌کند تا به باج‌گیری ادامه دهد. اردوغان به غرب گفته است اگر به من «اف-35» یا «اف-16» نفروشید، من از روسیه جت‌های جنگنده می‌خرم.
همچنین اردوغان به پوتین نیز گفته است: «من مرد شما در ناتو هستم. اگر نمی‌خواهید من یک متحد واقعی ناتو باشم، باید چیزی به من بدهید.»
بازی دوگانه اردوغان باید متوقف شود؛ خوب یا بد، ترکیه یک متحد ناتو است و خواهد ماند. پس از حمله روسیه به اوکراین، سیاست جهانی به سرعت در جهتی غیرقابل پیش‌بینی در حال تحول است. بنابراین، آمریکا علاقه‌مند است که ترکیه نیروی هوایی قوی داشته باشد.
غرب می‌تواند به وضوح رفتار غیرمتعهدانه ترکیه را ببیند، همانطور که بسیاری از کشورها می‌بینند.
ترکیه در واکنش به عملیات نظامی در اوکراین، از رای‌گیری در مورد تعلیق عضویت روسیه در شورای اروپا مستقر در استراسبورگ خودداری کرد.
اخیراً، دولت اردوغان گفته است که از طرح‌های واشنگتن برای ایجاد نیروهای ویژه ناتو در منطقه دریای سیاه برای مهار روسیه حمایت نخواهد کرد. ترکیه همچنین هدف قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها (CAATSA) قرار گرفته است.
در ژانویه، جو بایدن، شرکای پروژه EastMed را با قطع ناگهانی حمایت از خط لوله، غافلگیر کرد و در نتیجه، از عرضه انرژی متنوع به اروپا جلوگیری نمود.
کاخ سفید مدعی شد که این پروژه 7 میلیارد دلاری مغایر با اهداف اقلیمی است.
مماشات غرب، متأسفانه، تنها اردوغان را جسور می‌کند و او را هم از نظر سیاسی به‌عنوان یک متحد مخفی و هم از نظر نظامی به‌عنوان مشتری سیستم‌های تسلیحاتی حیاتی، بیشتر به مدار روسیه سوق می‌دهد.