به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه استیمسون در یادداشتی به‌قلم «جیمز میلر» نوشت:طی کنفرانس اخیر در تهران که توسط انجمن مراقبت‌های ویژه ایران (ICCS) حمایت می‌شود، سخنرانی افتتاحیه گروه ما بر دیپلماسی سلامت و نقش مهمی که روابط بین دانشمندان می‌تواند در دنیای پر دردسر امروز ایفا کند، متمرکز بود.
گروه توسعه بین‌المللی آکسفورد، با مشارکت جامعه پزشکی در ایران، همچنین پیشنهادهایی را برای تسریع در آزادسازی بودجه تعیین‌شده بشردوستانه جهت خرید و تحویل دستگاه‌های پزشکی و دارویی برای رسیدگی به ایمنی بیمار، که یک اولویت انجمن مراقبت‌های ویژه ایران است، ارائه کرده است.
روابط ایران و آمریکا امروز یک بن‌بست ظاهراً غیرقابل‌عبور است که ناشی از بیش از 40 سال خصومت و فرصت‌های از دست‌رفته دو طرف است.
لغزش سیاست آمریکا به راست، خشم عدالتخواهان ایران را از دهه‌ها تحریم‌های اعمال‌شده توسط غرب تشدید می‌کند و به روند سیاسی تندرو در تهران دامن می‌زند.
با این حال، جوامع و افراد می‌توانند درس‌های آموخته‌شده را خارج از قلمرو سیاسی به کار گیرند و از تعامل و همکاری محترمانه مردم به مردم بهره‌مند شوند.
دیپلماسی سلامت راهی برای پزشکان آمریکایی و ایرانی ارائه می‌دهد تا از سیاست عبور نموده و روی مشکلات بسیار واقعی و حل‌نشدنی کار کنند.
همکاری دیپلماتیک در بخش بهداشت، حتی با اجتناب از عمیق‌ترین شکاف‌های سیاسی و تضاد رسانه‌ای، سابقه‌ای در بهبود زندگی در سراسر جهان دارد.
یکی از اولین نمونه‌های قابل‌توجه دیپلماسی سلامت گسسته توسط پزشکان آمریکایی و شوروی در اوج جنگ سرد ایجاد شد.
در سال 2009، متخصصان بهداشت عمومی آمریکا و ایران برای تطبیق مدل مراقبت‌های اولیه موثر که توسط ایران طراحی شده، با مناطق روستایی کم‌منابع می‌سی‌سی‌پی آمریکا همکاری کردند.
پروژه می‌سی‌سی‌پی گامی کوچک اما مهم برای ارتقای صلح و تفاهم بهتر بین دو کشور در زمان افزایش تنش‌ها با ایران بر سر پیشبرد برنامه هسته‌ای آن بود.
امروزه، برای پزشکان آمریکایی و ایرانی، دیپلماسی سلامت جایگزین مهمی برای منافع تندرو در هر دو طرف است.