به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه ناینتین فورتی فایو در گزارش تازه خود به‌قلم «تد گالن کارپنتر» نوشت: روابط آمریکا با جمهوری کره در چند سال گذشته دچار تنش‌های شدیدی شده است.
این الگو در آوریل 2023 زمانی که اسناد افشا‌شده پنتاگون نشان داد که آمریکا از متحد دیرینه خود جاسوسی کرده است، به سطح جدیدی از شدت رسید. این افشاگری احتمالاً برای دولت یون سوک یول تعجب‌آور نبود.
واشنگتن، آخرین افشاگری یون را در موقعیتی نامناسب قرار داد. حزب دموکرات مخالف کره جنوبی بلافاصله از این وضعیت سوءاستفاده کرد و با صدور بیانیه‌ای رفتار واشنگتن را به‌عنوان نقض آشکار حاکمیت جمهوری کره محکوم کرد و یون را به نظارت بر سیاست‌های امنیتی سهل متهم کرد.
زمان این رسوایی نیز به‌سختی می‌توانست بدتر باشد، زیرا تقریباً دو هفته قبل از نشست برنامه‌ریزی‌شده یون با جو بایدن رخ می‌دهد.
بایدن برای ترمیم آسیب تا حد امکان و دلسرد کردن سئول از دنبال کردن یک سیاست خارجی که به‌طور فزاینده‌ای مستقل از اهداف واشنگتن به نظر می‌رسید، حرکت کرد.
رهبران آمریکا نگران بودند که جمهوری کره با دستیابی به یک بازدارنده هسته‌ای مستقل برای کاهش اتکای این کشور به آمریکا برای امنیت خود تلاش می‌کند. اعضای برجسته جامعه سیاست خارجی آمریکا خاطرنشان کردند که بحث جدی در مورد این موضوع در کره جنوبی آغاز شده است.
بیانیه مشترک در پایان نشست آوریل 2023 بایدن با یون به‌وضوح به‌دنبال ممانعت از این گزینه با انتقال تعهد قوی‌تر آمریکا به امنیت کره جنوبی، از جمله ژست نمادین ارسال یک زیردریایی هسته‌ای برای پهلو گرفتن در جمهوری کره برای اولین بار بود.
بایدن همچنین اشاره کرد که سئول در تصمیم‌گیری‌های مربوط به ائتلاف دوجانبه، از جمله سیاست هسته‌ای، سهم بیشتری خواهد داشت.
اینکه آیا چنین اقداماتی نه‌تنها برای نگه‌داشتن کره جنوبی در اردوگاه واشنگتن کافی خواهد بود یا نه، نامشخص است.
منبع اصلی اختلاف، سیاست در قبال جمهوری خلق چین است. همان‌طور که دولت دونالد ترامپ تلاش کرد این کار را انجام دهد، دولت بایدن به‌دنبال این است که کره جنوبی را در سیاست مهار علیه پکن به خدمت بگیرد.
این رویکرد دارای دو عنصر اصلی است: تشویق متحدان برای کاهش وابستگی اقتصادی و تکنولوژیکی خود به جمهوری خلق چین و دریافت تعهد برای کمک به آمریکا برای دفاع از تایوان.
مون‌جائه‌این، قاطعانه در برابر این مطلب مقاومت کرد و حتی با وجود اینکه انتظار می‌رفت یون طرفدار آمریکا باشد، مسیر سیاست کره جنوبی در قبال چین چندان تغییر نکرده است.
سئول همچنان ترجیح می‌دهد از مخالفت با جمهوری خلق چین در مورد جدایی اقتصادی اجتناب کند. چین یک شریک تجاری و سرمایه‌گذاری اصلی جمهوری کره است و سئول به جمهوری خلق چین نیاز دارد تا کره شمالی را از شرکت در اقدامات عجولانه منصرف کند.
همان‌طور که داگ باندو از همکاران ارشد موسسه کاتو اشاره می‌کند، سئول به‌ویژه انگیزه‌های عمده‌ای برای عدم دشمنی نظامی با پکن دارد.
تأسیسات نظامی کره جنوبی، هدف حملات موشکی چین قرار خواهند گرفت تا از استفاده نیروهای آمریکایی از آن‌ها جلوگیری شود.
اگر سئول و سایر کشورهای متحد، متعهد به جنگ به دستور واشنگتن باشند، پکن انگیزه‌ای برای حمله پیشگیرانه در صورت بروز درگیری خواهد داشت.
این واقعیت تا حد زیادی امتناع یون از تعهد قاطعانه به واشنگتن در رابطه با سیاست در قبال تایوان، کره شمالی یا سایر مواردی را که می‌تواند منجر به برخورد بین جمهوری کره و جمهوری خلق چین شود، توضیح می‌دهد.
چنین اختلافات عمده‌ای بین واشنگتن و سئول در مورد روابط با چین به این معنی است که امتیازات بایدن در اجلاس اخیر تنها تأثیر مفید محدودی خواهد داشت. جمهوری کره قرار نیست در جنگ صلیبی آمریکا علیه چین شرکت کند، به‌ویژه در مورد موضوع دفاع از تایوان.