به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه کامن دیمز در یادداشت تازه خود به‌قلم «مدیا بنجامین»«نیکولاس دیویس» نوشت: «ینس استولتنبرگ»- دبیرکل ناتو- که حمایت قاطعانه‌ی او از اوکراین شناخته شده است، اخیراً بزرگترین ترس خود را در زمستان امسال در یک مصاحبه تلویزیونی در نروژ آشکار کرد.
این که نبرد در اوکراین ممکن است از کنترل خارج شود و به یک جنگ بزرگ بین ناتو و روسیه تبدیل شود.
او با جدیت هشدار داد: «اگر همه چیز اشتباه پیش برود، ممکن است اوضاع به طرز وحشتناکی خطرناک شود.»
این یک اعتراف نادر از سوی کسی بود که تا این حد به جنگ باور داشت و منعکس‌کننده دوگانگی در اظهارات اخیر بین رهبران سیاسی آمریکا و ناتو از یک سو و مقامات نظامی از سوی دیگر است.
به نظر می‌رسد که رهبران غیرنظامی همچنان متعهد به ادامه‌ی یک جنگ طولانی و بی‌‌پایان در اوکراین هستند.
در حالی که رهبران نظامی، مانند رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، ژنرال «مارک میلی» از اوکراین خواسته‌اند که از فرصت به‌دست آمده برای برقراری صلح استفاده کنند.
دریاسالار بازنشسته «مایکل مولن» -رئیس سابق ستاد مشترک ارتش- به ABC News گفت که آمریکا باید «هر کاری که ممکن است انجام دهد تا برای حل این مشکل به میز مذاکره برسیم.»
آسیا تایمز گزارش داد که دیگر رهبران نظامی ناتو با دیدگاه میلی موافقند که نه روسیه و نه اوکراین نمی‌توانند به پیروزی نظامی آشکار دست یابند، در حالی که مقامات نظامی فرانسه و آلمان به این نتیجه رسیده‌اند که دست بالایی که اوکراین از طریق موفقیت‌های نظامی اخیر خود در مذاکره به دست آورده، ماندگار نخواهد بود.
مطالعه‌ای که از شرکت رند به سفارش پنتاگون در ماه دسامبر منتشر شد سرنخ‌هایی را در مورد آنچه که میلی و همکاران نظامی او بسیار نگران‌کننده می‌دانند، ارائه می‌دهد.
این مطالعه گزینه‌های آمریکا برای پاسخ به چهار سناریو را بررسی می‌کند که در آن روسیه به طیف وسیعی از اهداف ناتو حمله می‌کند، از ماهواره‌های اطلاعاتی آمریکا یا انبار تسلیحات ناتو در لهستان گرفته، تا حملات موشکی در مقیاس بزرگتر به پایگاه‌ها و بنادر ناتو، از جمله پایگاه هوایی رامشتاین آمریکا و بندر روتردام.
تحلیل نویسندگان نشان می‌دهد که تعادل بین پاسخ‌های نظامی متناسب و تشدید تنش روسیه می‌تواند از کنترل خارج شود و به جنگ هسته‌ای منجر شود.
رهبران سیاسی آمریکا همیشه می‌ترسند که اگر با قدرت کافی به اقدامات دشمن پاسخ ندهند، دشمنان آن‌ها به این نتیجه خواهند رسید که تحرکات نظامی آن‌ها می‌تواند تأثیر قاطعی بر سیاست آمریکا داشته باشد و آمریکا و متحدانش را مجبور به عقب‌نشینی کند.
اما تشدید تنش‌های ناشی از چنین ترس‌هایی به شکست‌های قاطع‌تر و تحقیرآمیزتر آمریکا منجر شده است.
بنابراین سیاست آمریکا در اوکراین در دوراهی نیاز به ارعاب دشمنان و حمایت از متحدانش از یک سو و خطرات غیرقابل تصور تشدید تنش‌ها از سوی دیگر گرفتار شده است.
اگر رهبران آمریکا مانند گذشته به رفتار خود ادامه دهند و از تشدید تنش به جای از دست دادن «اعتبار» حمایت کنند، با جنگ هسته‌ای روبه‌رو خواهند کرد شد.
از آنجایی که فقدان یک «راه‌حل نظامی» توجه رهبران غیرنظامی را در واشنگتن به خود جذب می‌کند، آن‌ها بی‌سر و صدا مواضع آشتی‌جویانه‌تری را در بیانیه‌های عمومی خود می‌گیرند.
مهمتر از همه، آن‌ها اصرار قبلی خود را مبنی بر بازگرداندن اوکراین به مرزهای قبل از 2014، یعنی بازگشت تمام دونباس و کریمه، با درخواست از روسیه برای عقب‌نشینی به مواضع قبل از 24 فوریه 2022 جایگزین می‌کنند. روسیه پیش از این در مذاکرات ترکیه در ماه مارس با آن موافقت کرده بود.