به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه ناینتین فورتی فایو مقاله‌ای به‌قلم «مایکل روبین» منتشر کرد که در آن آمده است: اکنون تقریباً 20 سال از زمانی که «جورج دبلیو بوش» -رئیس‌جمهور وقت آمریکا- دستور حمله به عراق و اشغال این کشور را صادر کرد، می‌گذرد. بیش از 40 درصد عراقی‌ها بعد از جنگ به دنیا آمده‌اند.
اکثریت عراقی‌ها هیچ خاطره مستقیمی از صدام حسین ندارند، حتی اگر میراث او و تحریم‌ها همچنان جامعه را آزار دهد.
سیاست عراق عمیقاً ناکارآمد باقی مانده است، هرچند، از منظر دموکراسی، هنوز یک پله بالاتر از بسیاری از کشورهای عربی مانند مصر، سوریه، الجزایر و اکثر کشورهای خلیج‌فارس است که سیستم‌هایشان در واقع، رقابت سیاسی معنادار را ممنوع می‌کند.
محدود کردن عراق به کاریکاتور گروه‌های مورد حمایت ایران و گروه‌هایی که تحت حمایت جمهوری اسلامی نیستند، کاری ضعیف و مضر است.
«سودانی» -وزیر کار سابق 52 ساله شیعه- منتخب رقبای صدر مورد حمایت ایران، بیشترین کرسی‌ها را در پارلمان عراق در اختیار دارد.
سودانی به نوری المالکی، نخست‌وزیر سابق نزدیک است، که روابط او با تهران در زمان ریاست‌جمهوری، قدرت شبهه‌نظامیان مورد حمایت ایران را تقویت و خشونت‌های فرقه‌ای را تشدید کرد.
چنین قرائتی از سیاست عراق ساده‌انگارانه است و بیشتر ریشه در سال 2005 دارد تا 2022. در حالی که سپاه بدر، عصائب اهل‌الحق، و کتائب حزب‌الله بدون شک طرفدار تهران هستند، تفاوت‌های ظریف بیشتری در بحث عراق وجود دارد.
بسیاری از سیاستمداران، حتی آن‌هایی که از چارچوب هماهنگی هستند، از نقض حاکمیت عراق توسط ایران ناراحتند. بحث واقعی در بغداد بر سر این است که چه زمانی باید همدستی و چه زمانی مقابله کرد.
این در هر گفت‌وگو با مصطفی الکاظمی که تا اوایل این هفته نخست‌وزیر عراق بود، مشخص بود. درحالی‌که دیپلمات‌ها و روزنامه‌نگاران کاظمی را نزدیک به آمریکا توصیف می‌کردند، او اجازه داد نفوذ ایران تحت نظارت وی به شدت افزایش یابد.
جبهه مقتدا صدر نیز مشخص نیست. امروز صدر می‌گوید با ایران مخالف است، اما در گذشته جمهوری اسلامی را پذیرفت.
مخالفت او با تهران کمتر مبتنی بر ایدئولوژی است تا قدرت و او نمی‌خواهد خود را تابع ولی فقیه کند.
شاید او می‌خواهد مقام معظم رهبری باشد. کلود( نویسنده مستقر در واشنگتن) معتقد است که دستیابی به عربستان تغییری را در جهت‌گیری صدر ثابت می‌کند.
اگر چنین است، آیا دیدار سه ساعته عمار الحکیم، عضو چارچوب هماهنگی با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان، او را از هرگونه نفوذ ایران پاک می‌کند؟
دیدارهای الکاظمی با اسماعیل قاآنی، فرمانده سپاه قدس ایران، چه معنایی می‌دهد؟ واقعیت پیچیده است.
انتقاد از نخست‌وزیر محمد شیعه السودانی نیز احمقانه است. سودانی و کابینه‌اش تحت تدابیر شدید امنیتی تایید شدند و بن‌بست یک ساله میان جناح‌های مورد حمایت ایران که از او حمایت می‌کردند و حامیان مقتدی صدر را شکستند.
سودانی علاقه‌ای به مالکی ندارد. او می‌داند که نخست‌وزیر سابق ترجیح می‌داد خودش به کاخ جمهوری‌خواه بازگردد.
او همچنین می‌داند که از حمایت مردمی کمی برخوردار است و رهبری معنوی شیعیان در نجف نشان داد که بازگشت مالکی غیرقابل قبول است.
این بدان معنا نیست که سودانی در جایی موفق خواهد شد که پیشینیان وی شکست خوردند. سیستم عراق خراب است؛ آمریکا به‌طور فزاینده‌ای از عراق جدا می‌شود؛ حتی اگر سودانی به معنای خوب باشد،
بارزانی‌ها، طالبانی‌ها، مالکی‌ها و حلبوسی‌های عراق منافعی در حفظ نظام دارند.