بهگزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در یادداشت خود بهقلم «جیران اوزکان» نوشت: فاجعهای که از 7 اکتبر در اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و فلسطین در حال رخ دادن است، در میان بسیاری از مسائل دیگر، منجر به معکوس شدن ملموس سیاست دوران اوباما به نام «محور به سمت آسیا» شده است.
در حالی که برخی از جناح راست میگویند بایدن در اقدامات حماس شریک بوده و مدعی هستند که سیاستهای او منجر به حمله شده است، دولت بهسرعت عمل کرده است تا مطمئن شود همه میدانند که کاملاً از «حق دفاع از اسرائیل(رژیم صهیونیستی)» حمایت میکند.
تلفات غیرنظامیان ناشی از درگیری تاکنون وحشتناک بوده است. با این حال، سناریوی بالقوه ویرانگرتری وجود دارد که بسیاری از ناظران غربآسیا امیدوارند رخ ندهد:
یک جنگ منطقهای. از روز 7 اکتبر، آمریکا و متحدانش نگران هستند که پاسخ اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به حمله حماس ممکن است نیروهای خارجی را وادار کند که به نبرد بپیوندند.
بنا بر گزارشها، عملیات زمینی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به غزه به تعویق افتاد تا ارتش آمریکا بتواند برای حملات تلافیجویانه نیروهای نیابتی ایران در سراسر منطقه آماده شود.
ترکیه با وجود نیروهای دموکراتیک سوریه و اداره مدنی وابسته به آن، با اداره خودمختار شمال و شرق سوریه [AANES]که تقریباً یک سوم خاک این کشور عربی را اداره میکند و جمعیتی حدود 4 میلیون نفر را بر عهده دارد، مخالف است.
همانطور که عملکرد آنکارا در مناطقی از خاک سوریه که به آنها حمله و اشغال کرده، نشان داده است، هدف آنکارا از بین بردن نیروهای دموکراتیک سوریه و اداره خودمختار شمال و شرق سوریه از نظر نظامی و سیاسی و حذف جوامع کردی است که از آنها حمایت میکنند.
تاکتیکهای انتخابی ترکیه، منطقه را در برابر نفوذ ایران آسیبپذیرتر کرده است. به نوبه خود، تاکتیکهای ایران به نفع ترکیه است.
آنها برای نیروهای دموکراتیک سوریه که قبلاً برونسپاری شده بودند و در هنگام مقابله با تهدیدات ترکیه تعداد آنها بیشتر بود، یک چالش امنیتی دیگر فراهم میکنند که توجه و منابع آنها را تقسیم میکند.
از همه مهمتر برای واشنگتن، اقدامات ایران هزینه حضور آمریکا در منطقه را افزایش میدهد و اولویتهای ائتلاف را تغییر میدهد.
زمانی که آمریکا بیش از آنکه به صورت دیپلماتیک برای مقابله با تهدیدات ترکیه یا ترویج ثبات و بهبود اقتصادی متمرکز شود، بر حملات تلافیجویانه به گروههای مورد حمایت ایران متمرکز است.