به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه جروزالم پست در یادداشت تازه خود نوشت:مذاکرات هسته‌ای این هفته در وین از سر گرفته می‌شود و اسرائیل (رژیم صهیونیستی) چند روز گذشته را صرف حمله شدید دیپلماتیک کرد به این هدف که جهان را به سوی خود بکشاند.
وزیر خارجه «یائیر لاپید» روز دوشنبه با «بوریس جانسون» -نخست وزیر بریتانیا- دیدار می‌کند و بعد آن به پاریس پرواز دارد تا با رییس جمهور فرانسه «امانوئل ماکرون» مذاکره کند. او با هر دو رهبر لابی‌گری می‌کند تا این که در مذاکرات گروه 1+5 در وین صرفا کناری نایستند و فقط از رهبری آمریکا تبعیت نکنند. لاپید از هر دو رهبر می‌خواهد تا تهاجمی بوده و مطمئن شوند که ایرانی‌ها هر آنچه را می‌خواهند، به دست نمی‌آورند.
جدیت دو طرف نسبت به این مذاکرات را می‌توان از تمایل جانسون برای دیدار با لاپید دریافت. نخست وزیر بریتانیا هفته قبل دیداری با رییس جمهور «اسحاق هرتزوگ» داشت و با او در مورد ایران مذاکره کرد. این موضوع یکی از مسائل اصلی در دیدار دو جانبه‌ای بود که او با نخست وزیر نفتالی بنت اوایل این ماه و در حاشیه کنفرانس آب و هوایی کوپ 26، COP26، در گلاسکو داشت. سه دیدار با سه رهبر متفاوت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) طی یک ماه چیزی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت.
«بنی گانتز» -وزیر دفاع- هفته آینده به آمریکا سفر خواهد کرد و او نیز در آنجا با مقام‌های آمریکایی در این خصوص مذاکره خواهد کرد چنان که بنت نیز احتمالا در اواخر دسامبر دیداری از امارات متحده عربی خواهد داشت.
شانس این که چنین حمله تند دیپلماتیکی نتیجه‌بخش باشد، اندک است. جهان و به خصوص دولت رییس جمهور آمریکا جو بایدن مترصد رسیدن به توافقی با ایرانی‌ها است حتی اگر این به معنای محدودیت‌ها و تضمین‌های کمتری باشد که توسط دولت اوباما در 2015 داده شده بود و دونالد ترامپ سه سال بعد از آن خارج شد.
این بدان معنا نیست که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نباید آنچه از دستش برمی‌آید را انجام ندهد و تاثیری بر نتیجه مذاکرات نگذارد. باید کاری بکند اما لازم است تا انتظاراتی واقع‌گرایانه داشته باشد و مهم‌تر از همه این که اجازه ندهد در مسیر سیاست‌بازی قرار بگیرد.
این کشور (رژیم صهیونیستی) هفته قبل طعم سیاست‌بازی را با سخنرانی بنت در دانشگاه رایشمن چشید وقتی که او گفت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) خود را پایبند به توافقی نمی‌داند که مانع از دستیابی ایران به بمب نمی‌شود. نخست وزیر گفت: «حتی اگر بازگشت به توافقی (با ایران) اتفاق بیافتد، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) طرف آن و متعهد به آن نیست.»
کار دیگری که بنت کرد حمله به سلفش، بنیامین نتانیاهو، بود. این نخستین بار نیست که بنت به دلیل مدیریت نادرست نتانیاهو در قبال تهدید ایران، به او حمله می‌کند اما معلوم نیست که حالا از این حمله چه سودی برای کشور به دست می‌آید. بنت گفت؛ اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بعد توافق 2015 به خواب رفت و او قول داد که این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد.
اشاره بنت به آن چیزی بود که منابع ارتش اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نیز قبلا تایید کرده بودند به این که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بعد نهایی شدن توافق 2015، آمادگی خود را برای عملیات نظامی علیه ایران متوقف کرد و این توانمندی‌ها به حاشیه رانده شدند. اسرائیل(رژیم صهیونیستی) حالا در میانه بازسازی این توانمندی‌ها است اما افسران دفاعی می‌گویند که دست کم یک سال کار می‌برد.
توضیح این که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) گزینه نظامی را حفظ خواهد کرد، کار مهمی است و امیدواریم گزینه بازدارنده‌ای در برابر ایران و مشوقی برای طرف‌های حاضر در مذاکرات باشد تا این که توافقی قدرتمندتر و طولانی‌تر به دست بیاید تا این که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مجبور به اقدام نشود. این همان چیزی است که هیچ کس خواستار آن نیست.
اما حمله به نتانیاهو و سیاست‌بازی در خصوص ایران چیز دیگری است و در حالی که ممکن است حاوی نکات سیاسی باشد، اما کمکی به کشور برای تقویت بازدارندگی‌اش در برابر ایران نمی‌کند.
برای مثال، چه ارزشی دارد به این که ایرانی‌ها بفهمند اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به قول بنت، بعد توافق 2015 به خواب رفته بود؟ آیا این حرف کمکی می‌کند آن هم زمانی که افسران ارتش اسرائیل(رژیم صهیونیستی) آشکارا می‌گویند در حال حاضر هیچ گزینه قابل قبول نظامی در دسترس نیست؟
برنامه هسته‌ای ایران مدت‌ها است که چالشی برای جهان و به خصوص برای دولت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بوده و جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی‌اش آشکارا اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را تهدید و به آن حمله می‌کنند اما اسرائیل(رژیم صهیونیستی) برای یک رویارویی مناسب باید بر سیاست تمرکز داشته باشد و نه بر سیاست‌بازی.