به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نیویورک پست در یادداشتی به‌قلم «ایوانا استرادنر» نوشت: ولادیمیر پوتین در مورد اهداف خود برای برچیدن ناتو و بی‌اعتبار کردن ماده 5 معاهده مؤسس ائتلاف که در آن اعضا متعهد می‌شوند از یکدیگر در برابر تجاوز دفاع کنند، صراحتاً صحبت کرده است.
با این حال، جنگ پوتین در اوکراین نه تنها ناتو را متحد کرده است بلکه این سازمان را بیشتر تشویق می‌کند تا عضویت خود را گسترش دهد و تعهد خود را برای محافظت از همه کشورهای عضو تأیید کند.
در همین حال، این نسخه تقلیدی روسیه از ناتو، سازمان پیمان امنیت جمعی(CSTO) است که در تلاش برای حفظ مشروعیت در میان اعضای خود است.
در نظر بگیرید: ارمنستان و آذربایجان بیش از سه دهه است که بر سر قره‌باغ کوهستانی، یک منطقه تحت محاصره ارامنه در آذربایجان، با هم می‌جنگند.
این هفته تنش‌ها بین دو جمهوری شوروی سابق تشدید شد و عملیات نظامی در منطقه مورد مناقشه قره‌باغ کوهستانی آغاز شد که به آذربایجان اجازه داد کنترل کامل منطقه جدا شده را در دست بگیرد.
ارمنستان، متحد دیرینه روسیه، بخشی از سازمان پیمان امنیت جمعی است اما زمانی که «نیکول پاشینیان» نخست‌وزیر آن، از روسیه درخواست کمک کرد، پوتین از بلند کردن انگشت خود خودداری کرد.
حتی کشته شدن نیروهای حافظ صلح روسی در حملات توپخانه آذربایجان، روسیه را وادار به مداخله نکرد.
اکنون اعضای ناتو باید حقیقت را به جهان بگویند که پوتین از متحدان خود دوری می‌کند و خطر از دست دادن آن‌ها را تهدید می‌کند و روسیه دیگر نمی‌تواند به عنوان یک دلال قدرت منطقه‌ای دیده شود.
ارمنستان به طور فزاینده‌ای از عدم کمک روسیه خشمگین شده است.
سال گذشته، در جریان مناقشه خشونت‌آمیز بر سر قلمرو قره‌باغ کوهستانی، از سازمان پیمان امنیت جمعی درخواست کمک کرد.
با وجود تعهد سنگين روسيه به دفاع از ساير كشورهاي عضو در برابر تجاوز، همان‌طور كه در ماده 4 پيمان امنيت جمعي (مشابه ماده 5 ناتو) مشخص شده است، حمايت مسكو هرگز صورت نگرفت.
پاشینیان خاطرنشان کرد که به لطف غیبت روسیه، ارمنستان و آذربایجان مجبور شده‌اند از نهادهای غربی مانند اتحادیه اروپا کمک بگیرند تا به توافق صلح برسند، زیرا سیستم امنیتی در منطقه یعنی سازمان پیمان امنیت جمعی عملی نیست.
پاشینیان تهدید کرد که ارمنستان را به طور کامل از ائتلاف خارج خواهد کرد.
او استدلال کرد که نه تنها سازمان پیمان امنیت جمعی در ارائه حمایت نظامی وعده داده شده شکست خورده است، بلکه وابستگی ارمنستان به آن مانع از محافظت کشورش از خود، مانند جلوگیری از خرید سلاح از غرب شده است.
فقدان کمک روسیه تعجب‌آور نیست: پوتین فکر می‌کند سازمان پیمان امنیت جمعی صرفاً ابزاری برای اطمینان از حفظ کنترل او بر فضای پس از شوروی و پیشبرد منافع کرملین است، نه نهادی مبتنی بر عمل متقابل.
در واقع، از آنجایی که مسکو منابع خود را در اوکراین تمام کرده است، از وظایف خود در قبال اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی غفلت کرده است.
این هفته، کنستانتین کوساچف، نایب رئیس شورای فدراسیون روسیه، به صراحت اعتراف کرد که حافظان صلح روسی از جانب کسی در خصومت‌ها در قره‌باغ کوهستانی شرکت نخواهند کرد.
از آنجایی که ارتش روسیه در اوکراین مشغول است، پوتین می‌داند که نمی‌تواند به ارمنستان کمک کند.
بر این اساس، کرملین خواستار راه‌حل‌های دیپلماتیک شده است.