به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه اکونومیست در مطلب تازه خود نوشت: از زمانی که یک دیپلمات و توسعه‌دهنده فرانسوی، «فردیناند دلسپس» کانال سوئز را از طریق مصر در سال 1869 قطع کرد و شرق و غرب را به هم متصل کرد، بسیاری از کشورهای غرب‌آسیا سعی کردند از این روش پیروی کنند.
اسرائیل(رژیم صهیونیستی) اخیراً اقدام به قطع کانالی از دریای مدیترانه به دریای سرخ یا یک خط آهن از بندر خود در حیفا از طریق اردن و به خلیج‌فارس کرده است.
یک وزیر سابق حملونقل عراق به‌طور خستگی‌ناپذیر طرحی را برای حفر کانالی از بندر جنوبی بصره عراق تا ترکیه برنامه‌ریزی می‌کند. با این حال، جدی‌ترین سرمایه‌گذاری روسیه-ایران برای پیوند دریای خزر به اقیانوس هند است.
پس از دهه‌ها مطالعات امکان‌سنجی، ترس مشترک از انزوا توسط قدرت‌های غربی، روسیه و ایران را به سمت ایجاد یک کریدور ضد تحریم سوق می‌دهد.
از زمانی که غرب پس از حمله روسیه به اوکراین، تحریم‌های روسیه را تشدید کرد، این زوج طرد‌شده یک راه‌آهن را از طریق قزاقستان و ترکمنستان باز کردند.
روسیه با سرمایه‌گذاری ایران بنادر خود را ارتقا می‌دهد. یک شرکت کشتیرانی ایرانی در دریای خزر در حال تقویت ناوگان باربری ایران است.
روسیه در حال کمک به ساخت 164 کیلومتر راه‌آهن از طریق ایران تا مرز خود با آذربایجان در سواحل خزر است.
پس از تکمیل، یک خط ریلی ضد تحریم ایجاد خواهد کرد که از بالتیک تا بندرعباس در خلیج‌فارس ایران ادامه دارد.
به گفته «امیل اودالیانی» -پژوهشگر گرجستانی-تجارت سالانه روسیه و ایران در یک سال 20 درصد افزایش یافته و به نزدیک به 5 میلیارد دلار رسیده است.
کارشناسان روسی پیش‌بینی می‌کنند که تجارت با ایران می‌تواند بیش از 30 میلیارد دلار تجارت با ترکیه باشد
. ماه گذشته، روسیه نفت‌های تصفیه‌شده (بنزین و گازوئیل) را از طریق راه‌آهن به ایران عرضه کرد که بخشی از آن برای حملونقل بود.
این کشور اخیراً 12 میلیون تن غله را از طریق ایران به هند ارسال کرده است. پروژه‌های دیگر شامل ارتقای کانال‌های روسیه بین رودخانه‌های دون و ولگا است که دریای سیاه را به خزر متصل می‌کند.
یکی دیگر از خطوط ریلی، به بندر چابهار در جنوب شرقی ایران، می‌تواند سرعت صادرات روسیه به هند را بیش از پیش افزایش دهد.