به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیوزویک در مقاله خود به‌قلم «داود کتاب» نوشت: سال‌هاست که دولت‌های اسرائیل(رژیم صهیونیستی) با گستاخی و بدون عذرخواهی از انجام مذاکرات اجباری برای پایان دادن به اشغال مناطق فلسطینی خودداری کرده‌اند.
توافقنامه اسلو در سال 1993 یک دوره موقت کوتاه را خواستار شد که در آن فلسطینی‌ها امنیت شهرهای بزرگ خود را حفظ کنند.
درحالی‌که اسرائیل به‌تدریج به اشغال چندین دهه خود از سرزمین‌های فلسطینی که در ماه ژوئن 1967 اشغال‌شده بود، پایان داد.
در عوض، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بیشتر و بیشتر زمین‌های فلسطینی‌ها را مصادره کرده است و شروع به شهرک‌سازی‌هایی که به معنای الحاق بالفعل است، کرده است.
مقامات آمریکا در دولت بایدن تمایلی به دخالت نداشتند، با این حال به نظر می‌رسد موجی از کشتار فلسطینی‌ها توسط اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در مناطقی که ظاهراً تحت کنترل فلسطینی‌ها هستند آن‌ها را مجبور به دخالت کرده است.
دولت بایدن اخیراً «آنتونی بلینکن» -وزیر امور خارجه- را برای مداخله اعزام کرده است. همان‌طور که باراک راوید از اکسیوس گزارش می‌دهد، آمریکا از فلسطینی‌ها خواسته است تا هماهنگی امنیتی با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را از سر بگیرند؛
در مقابل، بلینکن از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) خواست تا فعالیت شهرک‌سازی خود در کرانه باختری را متوقف کند و از تخریب خانه‌های فلسطینی‌ها در بیت‌المقدس شرقی جلوگیری کند. آمریکا همچنین از فلسطینی‌ها خواست تا اقدام علیه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در سازمان ملل را به تعویق بیندازند.
«بنیامین نتانیاهو» -نخست‌وزیر اسرائیل-(رژیم صهیونیستی) که به ائتلاف افراطی که برای بازگشت به قدرت تشکیل داده بود، چسبیده بود، با خواسته‌های آمریکا موافقت نکرد، اگرچه او تخریب برنامه‌ریزی‌شده یک خانه فلسطینی در اورشلیم شرقی را که 100 نفر ساکن آن بودند، متوقف کرد.
نتانیاهو پنجشنبه گذشته در دیدار با «امانوئل مکرون» -رئیس‌جمهور فرانسه- گفت که تمام فعالیت‌های شهرک‌سازی در کرانه باختری را به حالت تعلیق درنمی‌آورد، اگرچه او گفت که این «بسیار کم‌تر» از آن چیزی است که شرکای راست افراطی او می‌خواهند.
اگر شما چیزی در مورد وضعیت ندانید، درخواست‌های آمریکا از هر دو طرف ممکن است متعادل به نظر برسد. با این حال، اگر مطلع باشید، می‌دانید که آمریکایی‌ها از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) می‌خواستند اقداماتی را که غیرقانونی است، حداقل بر اساس کنوانسیون ژنو، متوقف کند.
در مقابل، از فلسطینی‌ها خواسته شد تا اقدامات قانونی در سازمان ملل را متوقف کنند و به نقش خود به‌عنوان پیمانکاران فرعی امنیتی برای اسرائیل(رژیم صهیونیستی) ادامه دهند، بدون اینکه حتی از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) خواسته شود به مذاکرات صلح بازگردد.
هر دانشجوی مدیریت بحران می‌داند که تنش‌زدایی از چرخه خشونت مستلزم دو اقدام هم‌زمان است: آتش‌بس و درعین‌حال تلاش سیاسی قوی با هدف پرداختن به علل ریشه‌ای خشونت.
با این حال، دولت بایدن سال گذشته به «محمود عباس» -رئیس‌جمهور فلسطین- در بیت لحم اطلاع داد که زمان مذاکره فرا نرسیده است.
در عوض، تیم بایدن از رهبران فلسطینی می‌خواهد که مردم خود را تحت سلطه خود درآورند، بدون اینکه علاقه‌ای به شناخت یا برخورد با خواسته‌های ملی فلسطین نشان دهند.
عجیب است که بایدن مانند بسیاری دیگر از رهبران جهان، مدام تکرار می‌کند که از راه‌حل دو دولتی حمایت می‌کند، درحالی‌که اذعان می‌کند که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) دائماً درگیر غیرممکن کردن آن است.
حداقل کاری که دولت بایدن می‌تواند برای سازگاری با سیاست‌های خود انجام دهد این است که کشور فلسطین را به رسمیت بشناسد و رهبران فلسطینی و اسرائیل را تشویق کند تا درباره مرزها و سایر مسائل مذاکره کنند.