به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در گزارشی به‌قلم «سی راجا موهان» نوشت: اشتیاق جدید هند به گروه جی20، نباید با کاهش علاقه به تلاش برای ایجاد روابط قوی‌تر با غرب اشتباه گرفته شود.
برای هند، غرب مهم‌ترین شریک تجاری، منبع اصلی سرمایه‌گذاری، فناوری و مقصد اصلی مهاجران هندی است.
همکاری با G-7 (متشکل از بریتانیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن و آمریکا) نیز برای هند در راستای مقابله مؤثر با چالش‌های طاقت‌فرسای چین حیاتی است.
در واقع، همسویی تدریجی اما اجتناب ناپذیر هند با غرب و تعامل مجدد آن با گروه جی20، بیانگر تغییر موقعیت دهلی‌نو علیه پکن و نفوذ فزاینده آن است.
غرب نیز به یک هند قدرتمندتر علاقه دارد که بتواند با نفوذ دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی رو به رشد چین و روسیه در میان کشورهای در حال توسعه، مقابله کند.
پیشنهاد اخیر واشنگتن طیف وسیعی از فناوری‌ها را به هند ارائه می‌دهد و تمایل دولت بایدن برای تقویت روابط با دهلی‌نو را نشان می‌دهد، این فعالیت با وجود دوگانگی هند در مورد جنگ روسیه در اوکراین جریان دارد. آمریکا همچنین مشتاق است تا هند را در شبکه جدیدی از زنجیره‌های تأمین جهانی همراه با شرکای قابل اعتماد خود وارد کند.
در حال حاضر، هدف فوری هند برای گسترش این کشور، بیشتر در مورد ارتباط مجدد با یک حوزه جهانی است.
دهلی‌نو در طول جنگ سرد، حسن نیت زیادی در سراسر جنوب جهانی (گروه جی20) ایجاد کرده بود، اما در دهه‌های اخیر تا حدودی از این مناطق غافل شده است.
از آنجایی که هند برای یافتن جایگاه خود در روابط با قدرت‌های بزرگ و برقراری ارتباط مجدد با همسایگان خود و پیوستن به نهاد‌های منطقه‌ای آسیایی، تمرکز کرد، تعامل با بقیه مناطق جنوب جهانی در اولویت‌های هند قرار نگرفت و در سطح دوجانبه نیز، همکاری اقتصادی و امنیتی هند به طور فزاینده‌ای به سمت کشورهای غربی سوق دارد.
بنابراین، جای تعجب نیست که دهلی‌نو تمایلی ندارد تا با جنوب جهانی به شرایطی خصمانه علیه غرب دست یابد؛ این ما را به تعامل فزاینده بین هند و G-7 در چند سال اخیر می‌رساند.
در حالی که هند از سال 2000، تنها گهگاه به اجلاس‌های G-7 (اجلاس‌های G-8 قبل از اخراج روسیه از این گروه) دعوت می‌شد، در سال‌های اخیر به یک شرکت‌کننده ثابت تبدیل شده است.
فراتر از مشارکت منظم هند، بحث‌هایی در مورد گسترش G-7 برای شامل کردن چند کشور دیگر در خارج از غرب جغرافیایی وجود داشته است که یکی از این کشورها شامل هند نیز می‌شود.
پیشنهاد سزاواری که قطعاً در نشسته‌ای آینده در راستای تقویت G-7 در حالی که جهت‌گیری ژئوپلیتیک دموکراتیک آن را حفظ می‌کند، مستحق بحث فشرده‌تر است.
دور کردن دهلی‌نو از مسکو و توانمندسازی آن برای رقابت با پکن از مدت‌ها پیش از اهداف آمریکا بوده است. این نیز باید یک هدف برای G-7 باشد.
قوی‌تر کردن هند، با گنجاندن آن در گروه G-7 و همچنین پیوند دادن آن به غرب، نفوذ و مشروعیت بیشتری به هند در جنوب جهانی می‌بخشد.
هند کلید شکستن شکاف‌های قدیمی شرق-غرب و شمال-جنوب است که بسیاری از بحث‌ها و درگیری‌های قرن بیستم را شکل داد.