به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه وار آن راکس در یادداشتی به‌قلم «استاین» «دانفورت» نوشت: واشنگتن سرانجام از دست دادن ترکیه را پذیرفت و از شوک، انکار و خشم به حالتی پذیرفته‌تر حرکت کرد.
سیاست‌گذاران آمریکا به جای سرزنش آنکارا یا جلب لطف آن، انتظارات برای تضمین همکاری ترکیه را کنار گذاشته‌اند.
این تغییر در احساسات و انتظارات را می‌توان در رویدادهایی مانند بیانیه جو بایدن در بزرگداشت نسل‌کشی ارامنه، اعلام آنکارا مبنی بر قطع تجارت با اسرائیل و عدم سفر رئیس‌جمهور ترکیه به واشنگتن مشاهده کرد.
دولت آمریکا برای روابط خود با ترکیه ارزش قائل است و به تلاش برای بهبود روابط دوجانبه ادامه می‌دهد.
با این حال، نقطه هدف از سیاست‌گذاری در اطراف ترکیه به‌عنوان یک شریک حیاتی و قابل‌اعتماد به درگیر شدن با مسائل خاص مورد توجه تغییر کرده است.
این امر به واشنگتن و آنکارا اجازه می‌دهد تا بر مدیریت یک رابطه مبادله‌ای، غلبه بر منافع متفاوت و ایجاد منافع مشترک تمرکز کنند.
روابط آمریکا و ترکیه که بر اساس منافع مشترک امنیتی در طول جنگ سرد بنا شده بود، از زمان فروپاشی امپراتوری شوروی به‌طور قابل‌توجهی از هم جدا شده است.
ترکیه اکنون روابط اقتصادی با روسیه را ضروری می‌داند، در حالی که آمریکا و جهان غرب متعهد به شکست نظامی مسکو در اوکراین هستند.
تحلیل‌گران در آمریکا نگران از دست دادن ترکیه هستند، احساسی که توسط بسیاری در ترکیه مورد انتقاد قرار گرفته است.
روابط آمریکا و ترکیه همیشه نامتقارن بوده است و واشنگتن شبکه‌ای از اتحادهای جهانی را مدیریت می‌کند و سیاست خارجی آن به کشورهای خارجی بستگی دارد که با وجود اختلافات سیاسی، ارزش افزوده حفاظت نظامی آمریکا بر اصطکاک سیاسی برتری دارد.
این رابطه برای چندین دهه شکننده بوده است و نقطه شکست استراتژی آمریکا در سوریه و تصمیم ترکیه برای خرید سامانه موشکی اس-400 ساخت روسیه است.
نزدیکی ترکیه با یونان هم در آتن و هم در واشنگتن مورد استقبال قرار گرفته است، اما پویایی که در گذشته باعث ایجاد بحران شده است، همچنان وجود دارد.
واشنگتن به‌طور فزاینده‌ای موقعیت نظامی خود را در شرق مدیترانه در یونان تثبیت کرده و تأسیسات هوایی و دریایی را در آنجا گسترش داده است، زیرا نگرانی‌ها در مورد دسترسی به آن‌ها در ترکیه افزایش می‌یابد.
اردوغان از فعالیت‌های تحریک‌آمیز اکتشاف انرژی مرتبط با ادعاهای منطقه اقتصادی انحصاری ترکیه کناره‌گیری کرده است، اما خود به این ادعاها متعهد است.
در ناتو، وتوی ترکیه منبع دائمی تنش باقی خواهد ماند، زیرا هیچ مکانیزمی برای حذف ترکیه از ناتو یا انجام تجارت اتحاد پیرامون وتوی آن وجود ندارد.
مسائل منطقه‌ای می‌تواند روابط دوجانبه را بدتر کند، مانند تنش‌های بیشتر با یونان، اعمال تحریم‌ها یا لغو فروش اف-16، یا حمایت از آذربایجان در تجاوز مستقیم به ارمنستان.
حضور نیروهای آمریکایی در کنار یگان‌های مدافع خلق در شمال شرق سوریه مستقیم‌ترین و بالقوه انفجاری‌ترین منبع تنش است.
آنکارا تمایل خود را برای پایان دادن به حضور آمریکا در آنجا، به‌طور متناوب بین صبر استراتژیک و تلاش برای فشار دادن به این بسته از طریق عملیات نظامی تهدید شده یا واقعی اعلام کرده است.