به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،«محمود شنیر» مطلبی درباره سرسختی ارمنستان در مذاکرات صلح در نشریه کالیبر منتشر کردکه در آن آمده است: امتناع ارمنستان از تغییر قانون اساسی]قانون اساسی که در زمان استقلال ارمنستان، بخشی از خاک آذربایجان را متعلق به خود می‌داند و تا زمانی که این موضوع تغییر نکند عملاً ادعاهای ارضی پابرجاست.[
می‌تواند پیامدهای مهمی بر مذاکرات صلح جاری داشته باشد. در میان تنش‌ها با آذربایجان، گوورگ پاپویان، وزیر اقتصاد ارمنستان قاطعانه اعلام کرده است که تغییرات قانون اساسی تحت فشار خارجی انجام نخواهد شد و تأکید کرد که چنین تصمیماتی کاملاً داخلی است.
این موضع سؤالاتی را در مورد تأثیرات بالقوه بر توافق‌نامه‌های صلح و ثبات منطقه‌ای ایجاد می‌کند، زیرا هر دو کشور در چشم‌انداز پیچیده سیاسی خود حرکت می‌کنند.
وزیر اقتصاد ارمنستان در یک نشست خبری اخیر به مذاکرات در حال انجام پرداخته و خاطرنشان کرد که ارمنستان دستور کار خاص خود را دارد و گفت‌و‌گوها ادامه دارد.
وی افزود آخرین بروزرسانی وزارت امور خارجه نشان می‌دهد یکی از موضوعات مهم در دستور کار آذربایجان از طریق یک توافق دوجانبه حل‌و‌فصل شده و این لحظه بسیار مهمی برای ادامه مذاکرات است.
وزیر امور خارجه کشور در خصوص تغییر قانون اساسی ارمنستان در پاسخ به خواسته‌های آذربایجان اظهار داشت که هرگونه تغییر در قانون اساسی ارمنستان تنها با تصمیم مردم ارمنستان امکان‌پذیر است.
وی تأکید کرد که ارمنستان به درخواست هیچ کشوری قانون اساسی خود را تغییر نخواهد داد. اینکه ارمنستان قانون اساسی خود را تغییر دهد یا خیر، موضوعی است که جمهوری ارمنستان و شهروندان آن تصمیم می‌گیرند.
این نسخه ارائه واضح و رسمی از اظهارات وزیر را ارائه می‌دهد که هم اهمیت مذاکرات جاری و هم تأکید بر عدم دخالت آذربایجان در حاکمیت ارمنستان را در مسائل قانون اساسی منعکس می‌کند.
لجاجت بیجا هرگز کسی را به نتایج خوبی نرسانده است و به نظر می‌رسد که آقای پاپویان درک نمی‌کند که در حالی که امور داخلی در واقع در انحصار یک ملت مستقل است، قانون اساسی ارمنستان بر منافع حیاتی آذربایجان، به‌ویژه تمامیت ارضی آذربایجان تأثیر می‌گذارد.
ارمنستان به دلیل نقض این اصل اساسی حقوق بین‌الملل قبلاً مجازات شده است.
ما نه تنها احساسات بدخواهانه در جامعه ارمنستان، بلکه خرید تجهیزات نظامی را نیز از نزدیک زیر نظر داریم. پویایی قدرت باید و همیشه به نفع آذربایجان باشد.
در صورت بروز این وضعیت، هر چیزی که ما هدف قانونی نیروهای مسلح آذربایجان بدانیم، فوراً به هدف مشروع تبدیل خواهد شد.
این یک الگوی ثابت است که طرف بازنده بیش از طرف برنده به توافق صلح نیاز دارد.
برنده می‌تواند صبر کند، این امر اجتناب‌ناپذیر سرانجام به وقوع خواهد پیوست. همان‌طور که تاریخ اخیر نشان می‌دهد، آذربایجان استعدادی در صبر دارد.
در واقع، آذربایجان در بسیاری از چیزها بسیار خوب است.
انتخاب‌های ارمنستان محدود است؛ یا قانون اساسی خود را به نفع و امنیت خود تغییر دهد یا از توافق صلح و در نتیجه مشارکت در پروژه‌های زیرساختی بین‌المللی صرف نظر کند و فراموش نکنیم، این پروژه‌ها نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری‌های مالی قابل‌توجهی هستند.
در مورد ابتکار ارمنستان به نام «تقاطع صلح»، باید پرسید که چه چهارراهی بدون توافق صلح قابل بحث است. به عبارت واضح‌تر، غیبت ارمنستان از بازار منطقه‌ای گسترده‌تر (فراتر از قفقاز جنوبی) به نفع آذربایجان است و در صورت عدم توافق صلح حرکت آذربایجان به‌تنهایی نیز می‌تواند باز دست برتر را داشته باشد.
آیا کسی متوجه شده است که آذربایجان از تاریخ 11 مارس 2022 یک یادداشت تفاهم با ایران دارد که در آن برنامه‌هایی برای اتصالات حمل و نقل و برق جدید که سرزمین اصلی آذربایجان را به نخجوان از طریق رودخانه آراز و منطقه شمال غرب ایران وصل می‌کند، تشریح می‌کند؟ ب
ه نظر می‌رسد بار دیگر ارمنستان هیچ ربطی به این موضوع ندارد و بازهم غیبتش باعث سود آذربایجان است.
کریدور اصلی حمل و نقل در قفقاز جنوبی راه‌آهن باکو، تفلیس، قارص نیز که آذربایجان را از طریق گرجستان به ترکیه متصل می‌کند و تا اروپا امتداد می‌یابد بازهم ارمنستان را بار دیگر از حلقه خارج می‌کند.
آیا وزیر امور خارجه ارمنستان تمام سودهایی را که ارمنستان به دلیل جنگی که با آذربایجان آغاز کرده از دست خواهد، محاسبه کرده است؟
در واقع، تمام خطوط لوله نفت و گاز می‌توانست از ارمنستان عبور کند. این موضوعات فقط در مورد مسائل مالی نیست، اگرچه این موضوعات قطعاً یک عامل اصلی است؛
اما ترانزیتی بودن یک کشور، جایگاه و اهمیت آن را در چشم مراکز قدرت جهانی ارتقا می‌دهد. آذربایجان دیدگاه خاص خود را نسبت به قانون اساسی ارمنستان دارد؛ بنابراین، پیمان صلح تنها پس از حذف کامل اشاره به اعلامیه استقلال ارمنستان امضا خواهد شد.
با توجه به احساسات تجاوزکارانه در ارمنستان، زمان مواجهه با واقعیت فرا رسیده است.
کاهش نرخ زاد و ولد در ارمنستان از ابتدای سال جاری مشهود بوده است. همچنین آمار بالای مرگ و میر نیز نگرانی‌های خاصی ایجاد می‌کند که ارمنستان باید زودتر برای اقتصاد و آینده مردمش دست به کار شود و یک جنگ قطعاً آخرین چیزی است که ارمنستان به آن نیاز دارد.