امریکن انترپرایز:
سود بردن دشمنان آمریکا از ضعف بایدن

به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه امریکن انترپرایز در مقاله ای به‌قلم « مایکل روبین» نوشت: جنگ‌هایی که همیشه در بیخ گوش آمریکا قرار است اتفاق بیوفتد، اغلب میراث دولت‌های آمریکا است که سیاست او را مشخص می‌کند. بیل کلینتون با جنگ‌های متعدد در بالکان مواجه شد. «باراک اوباما» با وعده «پایان دادن به جنگ‌های احمقانه» وارد جنگ شد.

او نه‌تنها با نیروهایش در افغانستان مواجه شد بلکه دوباره وارد عراق شد و در سوریه و لیبی نیز حتی مشغول شد.

متأسفانه، برای بایدن، تجاوز روسیه به اوکراین نیز ممکن است تنها یک فصل از این تاریخ پر از جنگ باشد. متجاوزان با دیدن بایدن حس ضعف او را بو می‌کنند.

یأسی که بایدن، بلینکن و سالیوان با مذاکرات هسته‌ای ایران و گروگان‌گیری نشان دادند، این تصور را در دشمنان آمریکا تقویت کرد که واشنگتن عمیقاً غیرجدی است و خطوط قرمز آن زودگذر است.

بایدن و بلینکن بارها از تحریم‌های بند 907 چشم‌پوشی کردند تا تسلیحات آذربایجان را بتوانند تأمین کنند.

دستیاران بایدن با اعتماد به نفس بیش از حد وارد شده‌اند، اما متوجه نشدند که مقامات سالخورده چینی دست آن‌ها را کامل برای خودشان رو کرده‌اند و اکنون آن‌ها را آزمایش می‌کنند.

امروز، جامعه اطلاعاتی آمریکا به این نتیجه رسیده است که دیگر زمان حمله چین به تایوان فقط منتظر گذر زمان است و هیچ‌چیز دیگری جلودار این موضوع نیست، اما احتمالاً تا زمانی که بایدن از سمت خود برود، چین کماکان صبر می‌کند.

آن‌ها غالباً زمان تجاوز خود را تنظیم می‌کنند تا زمانی رخ دهد که واشنگتن بیش از هر وقت دیگری حواسش پرت است و با توجه به اینکه فصل انتخابات و هرج‌ومرج سیاسی واشنگتن را می‌بلعد و دیکتاتورها به این نتیجه می‌رسند که بایدن یک انتخاب کاغذی است فقط، فرصتی را برای فرار از مهلکه پیش‌رو می‌بینند و سریعاً دست به اقدام می‌زنند.

برای اثبات این موضوع و شیر شدن چین نسبت به انجام چنین اقدامی تنها کافیست به اتفاقات یک ماه گذشته مراجعه کنید جایی که آذربایجان با حمله خود به قره‌باغ همه را در بهت و حیرت قرار داد و هیچ‌کس نیز ‌‌‌تاکنون اقدام و برخورد عملی با او نکرده است؛

این در حالی است که آمریکا حامی اول ارمنستان بود و حمایت کامل خود را اعلام کرده بود.

تنها چند روز پس از آن که «یوری کیم» -معاون موقت وزیر امور خارجه -در برابر کمیته روابط خارجی سنا اعلام کرد: «ما هیچ حمله‌ای به مردم قره‌باغ را تحمل نخواهیم کرد». تانک‌ها و نیروهای آذربایجانی به جلو رفتند و برای اولین بار در تاریخ آذربایجان کنترل کامل قلمرو کوهستانی را به دست گرفتند و جامعه ارمنی بومی آن را از ریشه بیرون کردند، اما بایدن به‌رغم آن صحبت‌ها و خط و نشون‌ها سکوت کرد.

بلینکن طی یک تماس تلفنی خصوصی با قانون‌گذاران نگرانی خود را از اینکه آذربایجان به‌زودی به ارمنستان حمله کند اذعان کرد.

مرز بین دو کشور هنوز مشخص نیست و علی‌اف حق وجود ارمنستان را زیر سؤال برده است.

بسیاری از مشوقان عدم جنگ و درگیری یا دخالت نظامی در منطقه، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از بزرگ‌نمایی آذربایجان سود می‌برند، تمایلات علی‌اف را تأیید می‌کنند و تعصبات او را منعکس می‌کنند و او را متقاعد می‌کنند که با ادامه جنگ تجاوزکارانه خود خطر چندانی نمی‌بیند.

از طرف دیگر ما شاهد قدرت‌نمایی اتیوپی هستیم که می‌گوید مرز خود را تا دریای سرخ گسترش خواهد داد. اتیوپی نیز ممکن است به‌زودی در مسیر جنگ قرار گیرد و آمریکا در این میان کماکان سکوت کند.

نخست‌وزیر این کشور، یک رهبر شکست‌خورده است که کشورش را به زمین زده است. او به مدت دو سال علیه جامعه اتیوپی نسل‌کشی کرد و در پی آن جنگ، گروه‌های قومی مختلف را در مقابل یکدیگر قرار داد.

ابی در یک سخنرانی تلویزیونی در جمع قانون‌گذاران این هفته استدلال کرد که اتیوپی باید یک بندر دریای سرخ را به دست آورد، چه از طریق مذاکره و چه با زور. در نهایت این دریای سرخ و نیل هستند که تعیین‌کننده اتیوپی خواهند بود. در این میان چینی‌ها با اتیوپی در ارتباط هستند و پایه‌هایی خواهند بود که یا توسعه اتیوپی را به ارمغان می‌آورند یا باعث نابودی آن می‌شوند.

در عمل با توجه به حضور چین در جیبوتی و اتحاد غیراخلاقی آبی با اریتره، سومالی هدف احتمالی دیگر باقی خواهد ماند.

ارمنستان و سومالی هر دو کشورهای دارای دموکراسی هستند که توسط خودکامگی‌های بزرگ‌تر و قدرتمندتر احاطه شده‌اند.

ارمنستان با این وجود ‌‌به‌دنبال دور شدن از روسیه است در حالی که سومالی چین را به نفع تایوان طرد کرده است. بلینکن به تعامل با ارمنستان نه بر اساس شایستگی خود، بلکه تنها از طریق دریچه تعادل با آذربایجان ادامه می‌دهد.

ترکیه، آذربایجان و ایران همچنان به فشار بر ارمنستان ادامه می‌دهند در حالی که سومالی باید نگران تجاوزات اتیوپی باشد.

بایدن اعلام کرد که «دیپلماسی بازگشته است»، اما برای اینکه دیپلماسی کار کند، باید معتبر باشد. اگر کاخ سفید عملکرد خود را در اوکراین در مناطق دیگر نیز به طرز تحسین‌آمیزی بتواند حفظ کند؛

قطعاً در این چشم‌انداز می‌تواند موفق ظاهر شود. موضوع اصلی، بحث دموکراسی‌های نوپا و نظم لیبرال است.