به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه اکونومیست در یادداشت خود نوشت: «جو بایدن» از شما میخواهد که بدانید سفر او بابت نفت نیست. او یک بار متعهد شد که عربستان را طرد کند و از گفت‌و‌گو با «محمد بن سلمان» امتناع کرده است.
درست در زمانی که قیمت نفت بسیار بالاست، او با عجله به سوی دومین تولیدکننده بزرگ نفت جهان میرود و پس از همه، شاهزاده را ملاقات خواهد کرد. اما دولت او اصرار دارد که نفت محور سفر نیست. بایدن در روز 12 ژوئن گفت: «این دیدار مربوط به مسائل بسیار بزرگتر است.»
چنین اعتراضاتی ممکن است اعتراف ضمنی باشد که بعید است سفری که برای ماه آینده برنامهریزی شده، کمک زیادی به کاهش قیمت نفت کند.
چنین واقعگرایی از زمان روی کار آمدن بایدن به ندرت دیده شده است. او در ابتدا قول داد که سیاست خاورمیانه‌ای متفاوتی نسبت به ترامپ داشته باشد.
وی توافق هستهای با ایران را که در سال 2015 امضا، اما در سال 2018 توسط دونالد ترامپ کنار گذاشته شد، احیا کرد.
وی از عربستانیها دوری خواهد کرد و حقوق بشر را در مرکز سیاست خارجی آمریکا قرار خواهد داد.
هیچ‌کدام از آنها اتفاق نیفتاده است. بایدن بیش از حد وعده داده و کمتر عمل کرده است. لحن او با ترامپ متفاوت است.
مقامات آمریکایی استدلال میکنند که برخی از تفاوتهای سیاسی نیز وجود دارد. آنها علاوه بر تلاش برای احیای گفت‌وگوها با ایران، به دنبال آتش‌بسی هستند که اکنون در یمن برقرار است. اما ماهیت، به طور فزایندهای مشابه است: بسیاری از نتایج سیاست بایدن با ترامپ یکسان است.
توافق هستهای تحریمهای ایران را در ازای محدود کردن برنامه هستهای آن کاهش داد. ت
رامپ امیدوار بود که ایران را مجبور سازد تا کار هستهای را به طور کامل متوقف کند و سیاست خارجی خود را تغییر دهد.
اما کارزار به اصطلاح «فشار حداکثری» او شکست خورد. ایران خم نشد، برنامه هستهای ممنوعه را از سر گرفت و به متحدان آمریکا در منطقه حمله کرد.
بایدن به جای بازگشت به توافق قبلی، به دنبال توافقی «طولانی‌تر و قوی‌تر» خواند. تحریم شاهزاده محمد در میان دموکرات‌ها محبوبیت داشت که به دلیل روابط او با ترامپ، جنگ در یمن و نقش او در قتل جمال خاشقجی خشمگین بودند.
بسیاری در واشنگتن نفت را هدف اصلی سفر بایدن میدانند. با این حال، عربستانیها تمایلی به شکستن توافق موسوم به اوپک پلاس با روسیه و تولید بیشتر ندارند. دولت آمریکا امیدوار است که عربستان گامی در جهت عادیسازی روابط با اسرائیل بردارد. دو همسایه آن در خلیج‌فارس، بحرین و امارات در سال 2020 این کار را انجام دادند. عربستان و اسرائیل دلایل قانع‌کننده‌ای دارند تا روابط گرم‌تری را دنبال کنند، بهویژه دشمنی مشترک آنها با ایران.
در غرب آسیا، به هر حال، حقوق بشر محور سیاست خارجی بایدن نبوده است. دیپلماتها تصمیم ماه ژانویه مبنی بر کاهش 130 میلیون دلاری کمکهای نظامی به مصر را در بوق و کرنا میکنند، زیرا مصر از برداشتن چند قدم کوچک برای بهبود سابقه وحشتناک حقوق بشر خودداری کرد.
اما مقامات در قاهره قضیه را برعکس میبینند: آنها میتوانند آمریکا را رد کنند و همچنان بیش از یک میلیارد دلار به جیب بزنند.