به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در مقاله‌ای به‌قلم «جان آستین» «الین دزنسکی» نوشت: BASF، شرکت محصولات شیمیایی آلمان، در دهه‌های اخیر روی روسیه شرط‌بندی کرده است. پس از حمله روسیه به اوکراین، این شرط نتیجه نداد.
اکنون این کشور در حال انجام یک شرط مخاطره‌آمیز دیگر بر روی چین است، درست زمانی که رقابت قدرت‌های بزرگ در حال داغ شدن است.
در سال 1990، BASF اتحادی را ایجاد کرد که به شرکت، و به‌طور گسترده‌تر آلمان، عرضه ثابت گاز طبیعی ارزان قیمت روسیه را فراهم می‌کرد.
BASF در سال 2021 سی و هفت تراوات ساعت گاز طبیعی روسیه را مصرف کرد که تقریباً 4 درصد از کل مصرف گاز طبیعی آلمان در آن سال بود. سوخت آنقدر ضروری شد که مدیر عامل BASF از گاز روسیه به‌عنوان «پایه صنعت ما» یاد کرد.
ماه‌ها پس از تهاجم ولادیمیر پوتین به اوکراین، اروپا شیر نفت و گاز روسیه را بست و BASF را از انرژی و مواد شیمیایی مورد نیاز محروم کرد.
BASF سعی کرد با کاهش تولید، محدودیت‌ها را پشت سر بگذارد، اما با ادامه‌ی تحریم‌ها و کشیدن جنگ به سال دوم فعالیت، BASF خسارات خود را کاهش داد و عملیات خود را به چین منتقل کرد، جایی که در حال ساخت یک مجتمع کارخانه‌ای 10 میلیارد یورویی در گوانگدونگ است.
BASF تنها نیست. توان اقتصادی و صنعتی آلمان به‌شدت به گاز ارزان روسیه وابسته بوده است.
قیمت بالای انرژی و عرضه نامشخص بر شرکت‌های بزرگ و کوچک آلمانی تأثیر گذاشته است.
در مواجهه با عدم قطعیت انرژی، 9 درصد از شرکت‌های صنعتی کوچک و متوسط آلمان نیز به فکر انتقال عملیات به خارج از کشور هستند.
BASF که دیگر قادر به تکیه بر گاز طبیعی برای نیرو دادن به کارخانه‌های خود و ایجاد پیش‌سازهای شیمیایی آن مانند آمونیاک و استیلن نبود، مجبور شد حوزه قضایی جدیدی را بیابد که در آن انرژی فراوان باشد.
به دلایل مشابه، برخی از سیاستمداران آلمانی اکنون به‌دنبال ایجاد روابط اقتصادی جدید با چین هستند.
«اولاف شولز» -صدراعظم آلمان- در ماه نوامبر به منظور «توسعه بیشتر» همکاری‌ها بین دو کشور از چین بازدید کرد، تلاش‌هایی که منجر به خرید ۱۴۰ هواپیمای ایرباس توسط چین شد.