به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در گزارش خود به‌قلم «کبیر تانجا» عنوان کرد: سیاست غرب‌آسیایی هند در زمان نخست‌وزیری نارندرا مودی اغلب موفق و گیج‌‌‌‌کننده تلقی می‌شود.
حزب حاکم «بهاراتیا جاناتا» که مودی به آن تعلق دارد، گرایش ملی‌گرای راست هندو دارد و با این حال، دستیابی هند به منطقه خلیج‌فارس تحت حکومت کنونی، به‌ویژه در جهان عرب، موفقیتی تعیین‌کننده در دهه گذشته بوده است.
جنگ جاری بین اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و حماس که با حمله جسورانه حماس در روز 7 اکتبر آغاز شد، توازن دیپلماتیک دهلی‌نو بین غرب‌آسیا «جدید» و حمایت سنتی آن از قدیم را در کانون توجه قرار داده است.
«جدید» با نزدیکی فزاینده دهلی‌نو به اکوسیستم امنیتی آمریکا تعریف می‌شود، در حالی که قدیمی با تغییر قابل‌مشاهده از ایده عدم تعهد برجسته می‌شود.
مشارکت هند در ابزارهای جدید دیپلماسی اقتصادی مانند گروه [I2U2] بین هند، اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، امارات و آمریکا و همچنین کریدور اقتصادی هند- غرب‌آسیا -اروپا [IMEEC] که در حاشیه اعلام شد، تعریف می‌شود.
نشست سران گروه 20 در ماه سپتامبر، شواهدی از این تغییرات نه چندان ظریف در وضعیت بدنی است که با اجماع رو به رشد بین دهلی‌نو و واشنگتن برای عقب‌نشینی از چین تهاجمی فزاینده رهبری می‌شود.
هند از زمان استقلال خود حامی ثابت قدم فلسطین بوده است و به بحران از طریق حمایت اخلاقی از حاکمیت فلسطین و به‌عنوان یک مبارزه ضد استعماری می‌نگرد.
در سال 1975، هند اولین کشور غیر‌عربی بود که موقعیت دیپلماتیک کامل را به سازمان آزادی‌بخش فلسطین اعطا کرد.
یاسر عرفات، رئیس وقت آن، مرتباً از دهلی‌نو بازدید می‌کرد. این رابطه پیچیده‌تر شده است.
ماه گذشته، مودی تروریسم حماس را تنها چند هفته پیش از آن که شاخه جوانان جماعت اسلامی در ایالت کرالا که روابط نزدیک با خلیج‌فارس دارد، میزبان یک گفتگوی مجازی توسط خالد مشعل، رهبر سابق حماس بود، حماس را محکوم کرد که طیف وسیعی از دیدگاه‌هایی که مدت‌هاست در داخل هند وجود داشته است.
پس از چندین دهه گرایش به جهان عرب، در سال 1992، نخست‌وزیر وقت پی. ناراسیمها رائو روابط دیپلماتیک کامل با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) برقرار کرد. این امر در زمان تغییر بزرگ در سراسر شبه قاره انجام شد که با آزادسازی اقتصادی کشور پس از سال‌ها بحران مشخص شد.
با این حال، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بی سروصدا در حال ساختن پایه‌ای قوی برای این احتمال در دهه‌های گذشته بود و در 2 جنگ حیاتی که در سال 1971 علیه پاکستان انجام داد و سپس در سال 1999، پس از برقراری روابط کامل دیپلماتیک، به هند کمک نظامی کرد.
این عادی‌‌‌‌‌‌سازی هند را وادار کرد تا یک اقدام متعادل‌‌‌‌کننده بین 3 قطب قدرت در منطقه انجام دهد: جهان عرب، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و ایران. هر 3 برای منافع هند مهم هستند.
جهان عرب بزرگ‌تر میزبان بیش از 7 میلیون کارگر هندی است که میلیاردها دلار را به‌عنوان حواله به اقتصاد هند پس می‌فرستند.
اسرائیل (رژیم صهیونیستی)همچنان یک شریک حیاتی فناوری و دفاعی است و موقعیت استراتژیک ایران به ارتقای منافع هند هم در آسیای میانه و هم در افغانستان بسیار ناآرام‌تر تحت رژیم طالبان کمک می‌کند.
به‌سرعت تا سال 2023 و سیاست خارجی هند در قبال منطقه به‌طور فزاینده‌ای عمل‌گراتر به نظر می‌رسد در طراحی، ایجاد توازن بین فرصت‌ها و چالش‌ها در نظم جهانی به‌طور فزاینده‌ای از هم پاشیده، یا آنچه محققان مایکل کیماژ و هانا نوت به درستی «عصر حواس پرتی قدرت‌های بزرگ» نامیده‌اند.
از آنجایی که اقتصاد هند به‌سرعت در حال رشد است و در نظر دارد تا سال 2030 به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود، تمایل هند برای نفوذ نیز افزایش می‌یابد و غرب‌آسیا، از منظر سیاست خارجی، جایی است که بسیاری از این نفوذ در حال آزمایش است.
جدال اخیر بین هند و قطر مثال جالبی برای مدیریت نقاط عطف ارائه می‌دهد. در ماه اکتبر، دوحه حکم اعدام را برای 8 مقام سابق نیروی دریایی هند که برای یک پیمانکار خصوصی مرتبط با نوسازی دفاعی قطر کار می‌کردند، اعلام کرد.
بر اساس گزارش‌ها، آن‌ها به جاسوسی از طرف اسرائیل متهم شدند. از آن زمان، دهلی‌نو به‌طور قانونی پاسخ داد و از حکم دادگاه قطر درخواست تجدیدنظر کرد در حالی که هر 2 کشور همچنان حکم قضایی را محرمانه نگه می‌دارند.
این اولین بار نیست که دهلی‌نو درگیر شکاف‌های منطقه‌ای غرب‌آسیا می‌شود. در سال‌های 2012 و 2021، دیپلمات‌های اسرائیلی در بمب‌گذاری‌های پایتخت هدف قرار گرفتند و در هر 2 مورد، هند به دخالت ایران و مجبور به مدیریت ظریف اوضاع پشت درهای بسته اشاره کرد.
در سال 2017، مودی اولین نخست‌وزیر هند بود که به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) سفر کرد. با توجه به نام تجاری خود، او همچنین در سال 2018 از رام‌‌الله در کرانه باختری دیدن کرد تا ثبات دیپلماتیک هند را حفظ کند.
او در سال 2019 در اوج رسوایی قتل جمال خاشقجی میزبان محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان بود،
زمانی که سعودی‌ها در اکثر پایتخت‌ها مورد استقبال قرار نگرفتند و سرانجام، مودی از زمان تصدی مسئولیت در سال 2015، 5 بار از امارات بازدید کرده است و اغلب دیده می‌شود که شیخ محمد بن زاید آل نهیان، رئیس‌جمهور امارات را «برادر» می‌خواند.