به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه واشنگتن فری بیکن در گزارش تازه خود به‌قلم «لیزی لی» نوشت:در اواخر ماه سپتامبر، بازار سهام چین، تحت محاصره شاخص‌های اقتصادی ضعیف و فروپاشی بخش دارایی، افزایش غیرمنتظره‌ای را تجربه کرد.
پس از تردیدهای قبلی در مورد مداخلات عمده، اقدامات محرک پکن جرقه‌ای در بازار سهام چین ایجاد کرد و برای مدت کوتاهی دوباره خوش‌بینی را برانگیخت.
با این حال، چیزی که واقعاً ناظران بازار را متحیر کرد، رویکرد جدید پکن برای مدیریت خود بازار بود.
پکن پس از اینکه اجازه داد بازار تریلیون‌ها دلار از ارزش خود را از دست بدهد، تنها با مداخلات محدود صندوق دولتی در زمانی که معیارهای روان‌شناختی کلیدی زیر پا گذاشته شد.
پکن به‌طور ناگهانی به یک نجات کامل روی آورد. این امر شامل راهنمایی‌های رو به جلو از طریق کنفرانس‌های مطبوعاتی، تعدیل سیاست‌ها و تعامل رسانه‌ها برای بازگرداندن اعتماد به بازار بود.
برای اولین بار، عملکرد بازار سهام به‌عنوان یک هدف مستقیم سیاستی به نظر می‌رسید به معنی نشان‌دهنده یک انحراف شدید از موضع معمول شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین برای حفظ بازارهای مالی در فاصله بازوها.
امروز، نقاط ضعف بازارهای سرمایه چین آشکارتر شده است. شرکت‌های چینی که با نظارت فزاینده خارجی روبرو هستند،
به گزینه‌های تأمین مالی داخلی نیاز دارند. با فروپاشی بخش املاک و مستغلات، جایی که بیش از 70 درصد ثروت خانوارها در آن متمرکز است، شهروندان چینی به راه‌های جایگزینی برای ذخیره و رشد ثروت نیاز دارند.
انتقاد از مدیریت اقتصادی شی به‌طور فزاینده‌ای به وضعیت اسفناک بازار سهام A (به‌عنوان سهام داخلی نیز شناخته می‌شود، سهامی هستند که بر حسب رنمینبی تعیین و در بورس‌های شانگهای و شنژن و همچنین بورس اوراق بهادار ملی و قیمت‌گذاری معامله می‌شوند) اشاره می‌کند.
بر اساس گفت‌وگو با مشاوران سیاستی که اخیراً به رهبری مالی پکن اطلاع داده‌اند، اجماع گسترده‌ای بین تصمیم‌گیرندگان وجود دارد که بازار سهام می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای هدایت سرمایه به بخش‌های کلیدی و رسیدگی به چالش‌ها، مانند کسری صندوق بازنشستگی ناشی از جمعیت پیر. به گفته این مشاوران، این تغییر در یک استراتژی چهاروجهی طراحی شده است تا بازار سهام را با اهداف اقتصادی گسترده‌تر چین هماهنگ کند.
برای سال‌ها، بازار املاک چین به‌عنوان راه اصلی برای انباشت ثروت خانوارها عمل می‌کرد. املاک و مستغلات پس‌انداز صدها میلیون نفر را جذب کرد و در نهایت باعث ایجاد بدهی‌های اضافی و ناپایدار سوداگرانه شد. شی نیاز به ارائه یک جایگزین مناسب برای این سرمایه‌گذاران را تشخیص می‌دهد و بازار سهام برای ایفای این نقش در موقعیت قرار گرفته است.
روابط پیچیده و اغلب پرمخاطب صنعت مالی با تنظیم‌کننده‌های دولتی، چشم‌انداز را پیچیده می‌کند.
احساسات بازار همچنان شکننده است و سرمایه‌گذاران خرد به‌شدت نسبت به هرگونه تغییر در لحن سیاست حساس هستند.
کارزار مبارزه با فساد شی که بسیاری از مقامات بلندپایه مالی را به دام انداخته است، آرامش محسوسی را بر این بخش افکنده است و نخبگان مالی را در میان عدم اطمینان فزاینده روحیه خود را به‌طور فزاینده‌ای تضعیف و ریسک گریز کرده است.
علاوه بر این، کاهش حقوق و دستمزد تحت ابتکار «شکوفایی مشترک» منجر به خروج قابل‌توجهی از استعدادها شده است و چالش‌های فزاینده این صنعت را تشدید می‌کند.