به‌‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه تلگراف در یادداشت خود به‌قلم «جان بولتون» نوشت: سخنرانی زلنسکی در واشنگتن در 21 دسامبر، یادآوری بود از اینکه بزرگ‌ترین جنگ زمینی اروپا از سال 1945 تا چه حد برای آمریکا حیاتی است.
در این جلسه، خلاصه‌ای از 10 ماه نبرد بی امان پس از تهاجم کرملین در 24 فوریه، با تشکر از غرب و به‌ویژه تشکر از کنگره برای کمک‌هایش بیان شد.
زلنسکی تصریح کرد که به کمک‌های بیشتری نیاز است.
بیایید امیدوار باشیم که آرزوی زلنسکی محقق شود، زیرا سال 2023 احتمالاً سال تصمیم اوکراین خواهد بود.
اگر واشنگتن و لندن ظرف 12 ماه آینده اوکراین را درست نگیرند، پیامدهای منفی آن بسیار فراتر از میدان جنگ فعلی احساس خواهد شد.
در برخورد با چین، ایران، کره شمالی و دیگران که چیزی کمتر از یک پیروزی صریح برای کی‌یف را نشان‌دهتده ضعف غرب می‌دانند که در بهره‌برداری از آن دریغ نخواهند کرد، همه‌چیز سراشیبی خواهد بود.
در حالی که جاه‌طلبی‌های هسته‌ای تهران و پیونگ یانگ به‌شدت تهدید‌کننده است و در حالی که مقاومت در برابر تهدید وجودی چین، تلاش اصلی غرب در این قرن خواهد بود، نمی‌توان فوریت سرنوشت اوکراین را نادیده گرفت.
به‌رغم مزایای قابل‌توجه، از جمله روحیه جنگندگی جمعیت اوکراین؛ تسلیحات و کمک‌های اطلاعاتی قابل‌توجه، به‌ویژه از سوی لندن، واشنگتن و نیروهای مستحکم اروپای شرقی و عملکرد بسیار ضعیف نیروهای روسیه؛ جنگ اکنون در بن‌بست است.
تحریم‌های اقتصادی به اقتصاد روسیه آسیب رسانده است، اما اقتصاد اوکراین در وضعیت بدتری قرار دارد و بخش قابل‌توجهی از سرمایه فیزیکی آن به معنای واقعی کلمه تبدیل به گرد و غبار شده است.
فنلاند و سوئد تصمیم خیره‌کننده‌ای برای پیوستن به ناتو گرفته‌اند، اما شرکای تجاری و نظامی روسیه هنوز آن را در ساعت ضروری ترک نکرده‌اند.
مسئله واقعی اتحاد و حل و فصل غرب است. هیچ‌کدام تضمینی نیست. از آلمان شروع کنید. صدراعظم«اولاف شولز» اعلام کرد که آلمان در سال 2023 بیش از تعهدات ناتو در سال 2014 در کاردیف مبنی بر صرف 2 درصد از تولید ناخالص داخلی در امور دفاعی را برآورده خواهد کرد.
یک صندوق 100 میلیارد یورویی برای تهیه سلاح ایجاد خواهد کرد و متعهد خواهد شد که 30 میلیارد یورو از آن را برای خرید 35 فروند اف-35 با قابلیت حمل سلاح هسته‌ای هزینه خواهد کرد.
زلنسکی و امانوئل مکرون بر سر اینکه چه چیزی به روسیه برای دستیابی به یک راه‌حل دیپلماتیک به روسیه بدهند، با هم گفت‌و‌گو کردند.
مکرون اخیراً در 4 دسامبر گفت: «یکی از نکات اساسی که باید به آن توجه کنیم، همان‌طور که پوتین همیشه گفته است، ترس از نزدیک شدن ناتو به درهای آن است» که مدت‌ها نقطه گفت‌و‌گو‌‌‌ی کرملین بوده است
. البته هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اوکراین هرگز تهدیدی برای امنیت روسیه بوده است، اما بدتر از آن، مکرون همچنین گفت: «ما باید آماده باشیم که چگونه به روسیه در روز بازگشت به میز مذاکره تضمین بدهیم». متجاوز، مستحق هیچ تضمین امنیتی نیست.
از طرف مسکو، اخبار نگران‌کننده در مورد بلاروس ادامه دارد. از زمان تهاجم، پوتین همتای خود، الکساندر لوکاشنکو را وارد دیپلماسی شخصی شدید کرده است.
در بازخوانی‌های عمومی این نشست‌ها به اوکراین اشاره نشده بود. بلاروس اخیراً از اصابت موشک اوکراینی سرگردان به خاک خود شکایت کرده است که بهانه‌ای کلاسیک برای اقدام نظامی بعدی است.
عملکرد نظامی افتضاح روسیه ممکن است در سال 2023 ادامه یابد، موقعیت سیاسی پوتین ممکن است ضعیف‌تر شود و محدودیت‌های اقتصادی افزایش یابد؛ اما هر روزی که بدون خروج نیروهای مسکو از اوکراین می‌گذرد، خطر افزایش تنش در غرب را در پی دارد. رهبران آمریکا و بریتانیا هنوز نیاز به یک استراتژی دارند تا به مردم اوکراین «سال نو را تبریک» گویند.