به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در مطلب تازه خود به‌قلم «هاکان یاووز» نوشت: پس از جنگ دوم قره‌باغ، نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان به این نتیجه رسید که مسئله قره‌باغ برای کشورش گران تمام شده و شکست نهادهای ملی را آشکار نموده و اقتصاد را فلج کرده است.
در نتیجه، در تلاشی چشمگیر برای احیای اقتصاد و توقف مهاجرت فزاینده ارامنه به‌دنبال مراتع سرسبز، پاشینیان تمرکز خود را بر منافع دولت در موضوع جدایی‌طلب قره‌باغ متمرکز کرد؛ او عزم راسخش را در آشکارسازی علنی نشان داد.
او اعلام کرد که موضع ناسازگار کشورش در قبال یک قره‌باغ «مستقل» یا «اتحاد» آن با ارمنستان هر دو «رویاهای غیرواقعی» هستند و هرگز در آینده توسط جامعه دیپلماتیک جهانی یا هیچ دادگاه بین‌المللی پذیرفته نمی‌شوند.
پس از شکست تحقیرآمیز کشورش در جنگ دوم قره‌باغ، پاشینیان سیاست ارمنستان را در منطقه اصلاح کرده است.
او از تعیین حدود مرزهای بین ارمنستان و آذربایجان، برقراری روابط دیپلماتیک با آذربایجان و ترکیه برای غلبه بر انزوای کشورش در جامعه جهانی و به رسمیت شناختن مسئله قره‌باغ به‌عنوان یک دغدغه داخلی آذربایجان حمایت کرد.
با این حال، پس از مشاهده وابستگی ارمنستان به مسکو، پاشینیان نیز زیرکانه به‌دنبال رهایی ارمنستان از نفوذ امپراتوری سابق بوده است تا روابط نزدیک‌تری با غرب ایجاد کند.
پاشینیان، در مواجهه با تمایلات شدید به ناسیونالیسم در میان هموطنان خود عمل‌گرایی منحصر به فردی را نشان داد که به ضرر رفاه مردم و دولت ارمنستان بود.
متأسفانه، بیانیه اخیر ولادیمیر پوتین امیدها را برای حل و فصل صلح‌آمیز این مناقشه از بین برده است.
هنگامی که خبرنگاران سؤالی مطرح کردند، پوتین پاسخ داد که در حال حاضر دو طرح صلح وجود دارند: طرح واشنگتن که «حاکمیت آذربایجان بر قره‌باغ را به‌عنوان یک کشور» به رسمیت می‌شناسد و طرح روسیه که وضعیت خاص قره‌باغ را با در نظر گرفتن ادعاهای ارمنستان به رسمیت می‌شناسد.
پوتین درگیری‌های متعددی را در کشورهای پس از شوروی ایجاد کرده است و انجام این کار در قره‌باغ نه تنها از این الگو پیروی می‌کند، بلکه با منافع ژئوپلیتیکی پوتین در قفقاز همخوانی دارد: حفظ ارتباط کشورها با روسیه در منطقه‌ای که درگیری‌های چند قومیتی فراوانی در حال فوران است.
در جنگ 2020، سیاست روسیه به‌دنبال حمایت از مسکو به‌عنوان میانجی بین دو طرف با هدف القای حضور بیشتر این کشور در قفقاز شمالی بود.
پوتین، به‌‌رغم درخواست‌های ایروان، برای دخالت ارتش روسیه در درگیری مقاومت کرد تا از رویارویی مستقیم با باکو یا آنکارا جلوگیری کند.
پس از پیروزی نظامی آذربایجان، پوتین با هدف گسترش حضور نظامی روسیه در منطقه خود را به‌عنوان میانجی معرفی کرد.
جنگ دوم قره‌باغ به روسیه کمک کرد تا با حضور نزدیک به 2 هزار سرباز روسی در قره‌باغ،
Pax Russica را تأسیس کند که مأموریت آن تنها در سال 2025 به پایان خواهد رسید.
مداخله پوتین پاشینیان را به موقعیت سیاسی حساسی در ارمنستان سوق داد، جایی که فشار سیاسی داخلی به‌وضوح به نخست‌وزیر یادآوری کرده است که هرگونه امتناع از به رسمیت شناختن مسئله قره‌باغ به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت تاریخی کشورش به‌عنوان یک کشور مستقل، خطر برچسب زدن او به‌عنوان یک خائن را به‌دنبال خواهد داشت.
پاشینیان به نوبه خود قول داده که به اهدافی که در سخنرانی والدای پوتین تصریح شده است، عمل کند.