به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در یادداشت تازه خود به‌قلم «باتو کوشکان» نوشت: خطرات تلاش ترکیه برای عادی‌سازی روابط با سوریه، عمیق است.
از سال گذشته، ترکیه یک تلاش بلندپروازانه و تا حد زیادی موفق برای بهبود روابط با رقبای سابق خود را آغاز کرده است.
شایعه شده است که آنکارا در تعامل با نظام بشار اسد، رهبر سوریه، تلاش کرده است.
در حالی که تنظیم یک عادی‌سازی همه جانبه با اسد، حداقل در حال حاضر دشوار است، مفهوم عادی‌سازی با سوریه نشان می‌دهد که چگونه ترکیه تلاش‌های خود را برای اجرای این تغییر سیاست جدید به کار گرفته است.
پیش از این، عادی‌سازی با اسد، نه تنها به دلیل دستور کار خود ترکیه در سوریه، بلکه به دلیل تعهدات آنکارا به امنیت ترانس آتلانتیک و اتحاد غربی غیرقابل تصور بود. عوامل مختلف، از جمله محاسبات انتخاباتی رجب طیب اردوغان و چرخش به سمت تعامل با روسیه، این روند را تسریع کرده است و آنکارا در ارزیابی ریسک کامل از چگونگی وقوع حوادث ناکام مانده است.
آخرین نامزد در استراتژی عادی‌سازی آنکارا ظاهراً نظام اسد است. وزیر امور خارجه ترکیه فاش کرد که سال گذشته برای مدت کوتاهی با همتای سوری خود در بلگراد دیدار کرده و پیشنهاد کرده است که ترکیه باید برای پیشبرد آشتی بین مخالفان سوری و اسد تلاش کند.
اردوغان افزود ترکیه هرگز نمی‌تواند دیپلماسی در سوریه را رها کند.
احزاب اپوزیسیون ترکیه چندین سال است که این ایده را مطرح کرده‌اند که برای حل مشکل مهاجرت یک دهه کشور با اسد روابط خود را دوباره برقرار می‌کنند و بدین ترتیب فرصتی برای بازگرداندن مهاجران سوری به کشور مبدا ایجاد می‌کنند.
عادی‌سازی به موقع با اسد، به اردوغان در انتخابات آتی کمک خواهد کرد. همراه با تفاهم در عقب راندن شبهه‌نظامیان مرتبط با پ‌ک‌ک در شمال سوریه، این تحولات به طور بالقوه می‌تواند فرصتی برای بازسازی یک رابطه کاری ایجاد کند.
با این حال، خطرات چنین فرآیندی عمیق است. اردوغان می‌تواند به جای یک فرصت با یک وضعیت بی‌ثبات‌کننده مواجه شود. ساکنان سوری در ترکیه به طور دسته‌جمعی با چنین توافقی مخالفت خواهند کرد که منجر به ناآرامی عمومی و درگیری با نیروهای امنیتی خواهد شد. از سوی دیگر، متحدان غربی ترکیه به سختی می‌توانند به این وضعیت تن دهند.
تلاش‌های ترکیه به طور فزاینده‌ای شتابزده، محاسبه‌نشده و در نهایت بیش از حد جاه‌طلبانه به نظر می‌رسد.