به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در گزارش خود به‌قلم «یوسف منیر» نوشت: در بیشتر جوامع، اقلیت‌های آسیب‌پذیر بزرگ‌ترین حامیان دادگاه‌های قوی و مستقل هستند، زیرا این قوه قضائیه است که اغلب از این گروه‌ها در برابر افراط در قدرت دولتی محافظت می‌کند.
در اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، رژیمی که خود را یهودی تعریف می‌کند، هیچ گروه اقلیتی به‌اندازه شهروندان فلسطینی غیریهودی آسیب‌پذیرتر نیست.
بااین‌حال شهروندان فلسطینی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) (که حدود 20 درصد از جمعیت شهروند آن را تشکیل می‌دهند) عملاً در تظاهرات گسترده‌ای که این کشور را در هفته‌های اخیر لرزانده غایب بوده‌اند. این تظاهرات ظاهراً به‌دنبال محافظت از دادگاه‌های اسرائیل (رژیم صهیونیستی)و حفظ دموکراسی آن بوده است.
در همان هفته‌ای که بسیج توده‌ای اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نتانیاهو را مجبور کرد تا قوانین بازنگری قضایی دولتش را متوقف کند، فلسطینی‌ها روز سرزمین را جشن گرفتند.
این یادبود سالانه کشتار شهروندان فلسطینی اسرائیلی در روز 30 مارس 1976 است که در اعتراض به تصرف سرزمین‌هایشان توسط ارتش و پلیس اسرائیل(رژیم صهیونیستی) توسط دولت اعتراض داشتند. شش فلسطینی کشته و حدود 100 نفر دیگر زخمی شدند.
روز سرزمین، فلسطینیان را در دو طرف خط سبز در مبارزه با تلاش‌های اسرائیل(رژیم صهیونیستی) برای وادار کردن آنها به ترک سرزمینشان متحد می‌کند و یاد کسانی را که جان خود را در دفاع از آن فدا کردند، گرامی می‌دارد.
درحالی‌که تظاهرات در اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به‌سختی شامل فلسطینی‌ها شده است، اما این اعتراضات بسیار در مورد فلسطینیان است.
یکی از دلایل ادامه جنگ قدرت بین شاخه‌های دولت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) این است که این رژیم فاقد قانون اساسی است.
چنین منشوری در زمان تأسیس اسرائیل (رژیم صهیونیستی)در سال 1948 یا در هیچ مقطعی پس‌ازآن به تصویب نرسید تا حدی به این دلیل که محدود کردن قدرت دولتی، به‌عنوان‌مثال، با رعایت حقوق برابر، توانایی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را برای اجرای مهم‌ترین پروژه‌اش: ادامه استعمار فلسطین، به خطر می‌اندازد.
بسیاری از ناظران دلایل اصلی آشفتگی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را به‌طور کامل درک نمی‌کنند زیرا آنها نتوانسته‌اند با واقعیت یک دولت که برای اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها بین رود اردن و دریای مدیترانه وجود دارد، مقابله کنند.
زمانی که تحلیلگران در دام پارادایم منسوخ دو دولت – گرایشی که من آن را دید سبز نامیدم، گرفتار می‌مانند، فلسطینی‌ها را از صحنه خارج می‌کنند و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را در بدترین حالت به‌عنوان یک دموکراسی معیوب می‌بینند.