به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در مقاله‌ای به‌قلم «جیم لوب» نوشت: بر اساس گزارش مهم جدیدی که اواخر هفته گذشته توسط مرکز عدالت برنان دانشکده حقوق دانشگاه نیویورک منتشر شد، نیروهای نظامی آمریکا در بسیاری از کشورها درگیر خصومت‌های غیرمجاز نسبت به آنچه پنتاگون به کنگره اعلام کرده است، بوده‌اند.
افغانستان، عراق و شاید لیبی. اگر از یک آمریکایی معمولی بپرسید که آمریکا در دو دهه گذشته در کجا در جنگ بوده است، احتمالاً به این فهرست کوتاه دست خواهید یافت.
اما این فهرست به خاطر حداقل 17 کشوری که در آن‌ها آمریکا از طریق نیروهای زمینی، نیروهای نیابتی یا حملات هوایی وارد درگیری مسلحانه شده، اشتباه است.
گزارشی 39 صفحه‌ای بر برنامه‌های به‌اصطلاح «همکاری امنیتی» متمرکز است که کنگره بر اساس مجوز سال 2001 برای استفاده از نیروی نظامی یا AUMF علیه گروه‌های تروریستی خاص مجاز کرده است.
یکی از این برنامه‌ها، معروف به بخش 127e، به وزارت دفاع اجازه داد تا از نیروهای خارجی، نیروهای غیرقانونی، گروه‌ها یا افرادی که درگیر حمایت یا تسهیل عملیات‌های نظامی مجاز در حال انجام توسط نیروهای عملیات ویژه آمریکا برای مبارزه با تروریسم هستند، حمایت کند.
بر اساس این گزارش، پنتاگون این حمایت را به‌طور گسترده (یا به‌طور دقیق‌تر، بسیار گسترده) تفسیر کرده است.
در عمل، ارتش آمریکا را قادر می‌سازد تا نیروهای نیابتی که به نمایندگی و یا گاهی در کنار نیروهای این کشور می‌جنگند را توسعه داده و کنترل کند و از نیروی مسلح برای دفاع از شرکای محلی خود در برابر دشمنان (در آنچه پنتاگون آن را «دفاع از خود دسته‌جمعی» می‌نامد، استفاده کند.
صرف‌نظر از اینکه آیا این دشمنان تهدیدی برای قلمرو یا افراد آمریکایی هستند یا خیر و در برخی موارد اینکه آیا دشمنان رسماً به‌عنوان اهداف قانونی تحت AUMF 2001 تعیین شده‌اند یا خیر.
این گزارش که بر کار منتشرشده توسط خبرنگاران تحقیقی، مصاحبه با مقامات آگاه و کارکنان کنگره، اسناد و سوابق رسمی و همچنین تحلیل حقوقی نویسنده متکی است، علاوه بر سومالی و کامرون، 13 کشور را با برنامه‌های بخش 127e شناسایی می‌کند.
این کشورها عبارتند از افغانستان، مصر، عراق، کنیا، لبنان، لیبی، مالی، موریتانی، نیجر، نیجر، نیجریه، سوریه، تونس و یمن. اما تأکید کرد که این فهرست تقریباً به‌طورقطع کامل نیست.
بر اساس این گزارش، شاید حتی خطرناک‌تر از برنامه‌های مبارزه با تروریسم بند 127، برنامه‌های همکاری امنیتی باشد که بر اساس بخش 1202 قانون مجوز دفاع ملی در سال 2018 انجام شده است.
با استفاده از زبانی که منعکس‌کننده بخش 127e است، این ماده فراتر از اهداف ضد تروریسم بخش 1273e است و با اجازه دادن به «حمایت» از نیروهای شریکی که در حمایت یا تسهیل عملیات جنگی نامنظم توسط نیروهای عملیات ویژه آمریکا شرکت دارند، فراتر می‌رود.
بر اساس این گزارش، به‌طورکلی، هدف [بخش] 1202 اتخاذ رویکرد [بخش] 127e این وزارتخانه برای ایجاد و کنترل نیروهای شریک و اعمال آن برعلیه کشورهایی مانند چین، روسیه، ایران و کره شمالی است. . به‌طور خلاصه، بخش 1202، همان پتانسیل بند 127e را برای خصومت‌هایی که کنگره اجازه نداده است، مطرح می‌کند، اما پیامدهای بسیار شدیدتری دارد، زیرا دشمن می‌تواند یک کشور قدرتمند و دارای سلاح هسته‌ای باشد.