به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست یادداشتی به‌قلم «مارک اشنایدر» منتشر کرد که در آن آمده است: در 20 آوریل، ولادیمیر پوتین، اولین پرتاب آزمایشی موشک بالستیک قاره‌پیمای سنگین جدید «سرمت» را اعلام کرد، که با موفقیت، آزمایش شد. پوتین این اعلامیه را به نوع جدیدی از تهدید هسته‌ای تبدیل کرد.
سرمت، خطرناک‌ترین ابرسلاح هسته‌ای پوتین است که در نهایت هشت فروند از آن‌ها تا امروز تولید شده است.
وجود این سلاح، بازتابی از شکست سیستماتیک پیمان استارت جدید در سال 2010 در محدود کردن تسلیحات هسته‌ای است.
در سال 2018، پوتین اظهار داشت که سرمت به طیف گسترده‌ای از کلاهک‌های هسته‌ای قدرتمند مجهز خواهد شد. روسیه می‌گوید که سرمت می‌تواند از فراز قطب جنوب به آمریکا حمله کند.
در دسامبر 2019، در وزارت دفاع روسیه به پوتین گفته شد که این کشور قصد دارد تا سال 2027 بیست هنگ از سرمت را مستقر کند.
حتی 46 فروند سرمت برای هدف قرار دادن نیروهای هسته‌ای استراتژیک آمریکا کافی است.
بنابراین، شکست دولت اوباما در رفع این مشکل در حین مذاکره بر سر استارت جدید و شکست دولت بایدن در رفع آن در حین تمدید استارت جدید، یک فرصت تقلب بزرگ ایجاد کرده است. این امر جدی‌تر می‌شود، زیرا هیچ محدودیتی برای تعداد کلاهک‌هایی که می‌توان بر اساس معاهده استارت جدید روی سرمت آزمایش کرد، وجود ندارد.
روس‌ها همچنان می‌گویند که سرمت امسال عملیاتی می‌شود.
دولت بایدن ظاهرا هیچ کاری برای جلوگیری از استفاده روسیه از سلاح‌های هسته‌ای علیه اوکراین یا ناتو انجام نداده است.
ما نباید به خاطر تهدیدات هسته‌ای پوتین وحشت کنیم، اما نباید این موارد را نادیده بگیریم و اجازه دهیم نیروهای هسته‌ای ما آسیب‌پذیر شوند.
قرار دادن برخی بمب‌افکن‌ها در حالت آماده‌باش و استقرار جنگنده‌های رادارگریز اف-35 با قابلیت اتمی در اسرع وقت در اروپا از اقدامات صریح و معنادار است.
یک رزمایش هسته‌ای مشترک با بریتانیا و احتمالا فرانسه، می‌تواند پیام درستی را ارسال کند. به جای صرفا شنیدن سخنرانی تهدیدآمیز پوتین، باید درباره پیامدهای احتمالی حمله تلافی‌جویانه هسته‌ای برای روسیه، خط و نشان بکشیم.