به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالسی در یادداشت تازه خود به‌قلم «کیشور محبوبانی» نوشت: زیردریایی‌ها رادار هستند، اما تجارت مخفیانه‌تر است. هر دو ایجاد امنیت می‌کنند، اولی با بازدارندگی، دومی با وابستگی متقابل. اما نوع امنیت ایجاد شده توسط تجارت با دوام‌تر است.
از معاملات زیردریایی به راحتی می‌توان چشم‌پوشی کرد. فقط از فرانسه بپرسید که امسال چگونه قرارداد طولانی مدت ارائه زیردریایی‌های تهاجمی به استرالیا را از دست داد. وابستگی متقابل اقتصادی ایجاد شده توسط معاملات تجاری دشوارتر است. فقط از ترامپ بپرسید که چگونه نتوانست توافق تجارت آزاد آمریکای شمالی را بشکند و مجبور شد به توافقی که از نظر زیبایی مورد مذاکره مجدد قرار گرفته بود رضایت دهد.
این تضاد، تفاوت بین سیاست کوتاه مدت واشنگتن در اقیانوس هند و اقیانوس آرام و سیاست بلند مدت پکن را برجسته می‌کند. آمریکا روی پیمان امنیتی آکوس که با استرالیا و بریتانیا امضا کرده است شرط می‌بندد، که ویژگی اصلی آن وعده تحویل زیردریایی‌ها به استرالیا است. چین روی استفاده از تجارت برای جلب نظر همسایگان خود، به ویژه اعضای انجمن کشورهای جنوب شرقی آسیا (آسه‌آن)، که موفق‌ترین بلوک آسیایی است، شرط بندی کرده است.
واشنگتن در یک زمینه حق دارد. به طور سطحی، سه عضو پیمان آکوس ارتباطات قویتری با یکدیگر دارند. از سوی دیگر، «آسه‌آن» به نظر می‌رسد که سازمانی درهم و برهم است که به سختی قادر به مدیریت کشورهای عضو خاطی مانند میانمار است. این بلوک همچنین در حال تلاش برای ارائه یک پاسخ منطقه‌ای منسجم به رقابت رو به رشد آمریکا و چین است. همچنین آسه‌آن نمی‌تواند آب‌های آشفته دریای چین جنوبی را آرام کند. اما اگر آسه‌آن برای تحمیل اراده خود بر اعضای خود، ضعیف‌تر از اعضای آکوس باشد، این ضعف می‌تواند به عنوان یک نقطه قوتی عمل کند که به این بلوک اجازه می‌دهد در منطقه و فراتر از آن اقدام به اعتماد سازی نسبت به خود، کند.
من برای اولین بار دقیقاً 50 سال پیش، در سال 1971، به عنوان یک مقام سنگاپوری در یک جلسه آسه‌آن شرکت کردم. به محض اینکه وارد اتاق کنفرانس شدم، بوی ابرهای غلیظ بی‌اعتمادی را در بین پنج عضو موسس حس کردم. دو دهه بعد، زمانی که من به عنوان مقام ارشد سنگاپور در جلسات مشابه آسه‌آن شرکت کردم، ابرهای بی‌اعتمادی از بین رفته بودند. درعوض، فرهنگ موسیواره و مفکات‌اندونزیایی -مشاوره و اجماع- آسه‌آن را دربر گرفته بود. به تدریج، این فرهنگ رایزنی و اجماع معجزات ژئوپلیتیکی را به وجود آورد.