به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه مطالعات امنیت ملی (INSS) در مقاله تازه خود به‌قلم «دنی سیترینوویچ» نوشت: از آغاز کارزار شمشیرهای آهنین و به‌ویژه از زمان حمله 14 آوریل ایران به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) با استفاده از پهپادها، موشک‌های کروز و موشک‌های زمین به زمین.
به نظر می‌رسد توجه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به ایران در درجه اول بر حمایت تهران و ارائه به نمایندگان خود در سراسر غرب‌آسیا متمرکز شده است.
هدف از این حمایت اعمال فشار بر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) برای توقف عملیات نظامی خود در نوار غزه و در نتیجه نجات حماس و همچنین آماده‌‌سازی برای احتمال تشدید وضعیت فعلی به یک جنگ همه‌جانبه بین کشورها است.
با تمرکز بر فعالیت‌های ایران در غرب‌آسیا، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) ممکن است روند قابل‌توجهی در رابطه با ایران یعنی افزایش فعالیت ایران در آفریقا در ماه‌های اخیر را نادیده بگیرد که تهدیدی برای منافع اساسی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در سراسر این قاره است.
از زمان انقلاب اسلامی، آفریقا به دلیل خویشاوندی ایدئولوژیک، تمایل مشترک برای مبارزه با اشغالگران غربی، حفاظت از اقلیت شیعه و استخراج بالقوه منابع، قاره‌ای مطلوب برای فعالیت‌های ایران بوده است.
نزدیکی آفریقا به غرب‌آسیا و نزدیکی جغرافیایی آن، آن را برای رهبری ایران جذاب کرده است.
در دوره ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد، ایران فعالیت‌های سیاسی خود را در آفریقا افزایش داد، اما ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور قبلی، تقویت روابط با آفریقا، تعمیق ارتباطات، سازمان‌دهی مجامع مشترک ایران و آفریقا و بازدید از کشورهای این قاره را در اولویت قرار داد.
ایران فعالیت‌های خود را در آفریقا در درجه اول برای پیشبرد منافع اقتصادی و سیاسی خود و گسترش فروش تسلیحات خود برای کسب سودهای سیاسی و اقتصادی افزایش داده است.
این روند به‌ویژه در شرق آفریقا مشهود است، اما در سراسر این قاره اتفاق افتاد. ایران پهپادهای مهاجر-6 را در اختیار ارتش سودان قرار می‌دهد تا توانمندی‌های خود را در جنگ داخلی این کشور تقویت کند، روابط دیپلماتیک خود را تجدید کرده و بندری برای استفاده تهران در منطقه بندر سودان ایجاد کند.
ایران همچنین روابط دیپلماتیک خود را با جیبوتی پس از یک وقفه هفت ساله با تمرکز بر موقعیت استراتژیک خود در نزدیکی تنگه باب المندب تجدید کرد.
ایران همچنین در تلاش برای تعمیق روابط دیپلماتیک خود با قاهره است.
این اقدام به ایران امکان می‌دهد تا حضور امنیتی خود را در منطقه استراتژیک افزایش دهد، از جمله افزایش «محاصره اقتصادی» اسرائیل، بازسازی کانال‌های انتقال تسلیحات به حماس در نوار غزه و افزایش توانایی خود برای ارائه قدرت دریایی از طریق نیروی دریایی ایران.
در پایان، گسترش فعالیت ایران در سراسر آفریقا، منافع مهم اسرائیل در این قاره را به خطر می‌اندازد.
بدون تدوین یک استراتژی جامع همراه با سایر کشورها با هدف به چالش کشیدن این کنشگری، ایران ممکن است از جای پای خود در آفریقا برای افزایش تهدید نظامی و اقتصادی علیه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) استفاده و کشورهای دیگر را از همکاری با خود منصرف کند.
به‌رغم چالش‌های امنیتی مختلفی که در حال حاضر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) با آن مواجه است، نادیده گرفتن فعالیت‌های ایران در آفریقا تنها موقعیت اسرائیل را در این قاره بدتر می‌کند و ممکن است به وضعیتی منجر شود که در آینده، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تغییر اساسی این روند را دشوار خواهد یافت.