به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در مطلب تازه خود به‌قلم «هادیل اویس» نوشت: عادی‌سازی با «بشار اسد» -رهبر سوریه- نماد رویکرد جدیدی است که «رجب طیب اردوغان» -رئیس‌جمهور ترکیه- که زمانی دشمن قسم‌خورده حکومت سوریه بود، در پیش‌گرفته است. اردوغان ماه گذشته تمایل خود را برای دیدار مجدد با اسد در جریان نشست چندجانبه در ازبکستان ابراز کرد.
این واقعیت که ترکیه زمانی یکی از حامیان اصلی تغییر نظام در سوریه بود، اکنون که سیگنال‌های روشنی درباره آمادگی خود برای آشتی با دمشق پس از ژست‌های مشابه از سوی امارات ارسال می‌کند، باید آمریکا را به فکر سیاست جدیدی در قبال سوریه سوق دهد.
آمریکا باید در ازای اطمینان از همکاری اسد برای از بین بردن نفوذ ایران در سوریه، برخی تحریم‌ها را به منظور بهبود زندگی مردم سوریه لغو کند.
برای آمریکا، اجازه دادن به کشورهای منطقه برای عادی‌سازی روابط با اسد بدون اینکه بخشی از واقعیت جدید باشند، موقعیت آن را در سوریه پیچیده می‌کند؛ جایی که نیروهای آمریکایی به‌طور دوره‌ای توسط شبهه‌نظامیان مرتبط با ایران مورد حمله قرار می‌گیرند، گشت‌زنی‌های نظامی روسیه انجام می‌شود و تهاجمات ترکیه تهدید به بی‌ثبات کردن مناطق تحت کنترل نیروهای سوریه دموکراتیک می‌کند.
هشت سال از اولین مداخله آمریکا در سوریه می‌گذرد و در حالی که افکار عمومی این کشور به سختی توجه می‌کنند، اگر سیاست واقع‌بینانه‌تری ارائه نشود، تهدید علیه نیروهای آمریکایی بیشتر خواهد شد.
هیچ‌کس بیش از من اسد را تحقیر نمی‌کند، زیرا در اوایل انقلاب، بیش از 40 روز از جوانی‌ام را در یکی از زندان‌های او گذراندم.
با این وجود، حتی من اعتراف می‌کنم که 11 سال برای استفاده از همان روش‌ها جهت تغییر واقعیت در سوریه کافی است. زمان کنار گذاشتن ایده تغییر نظام فرا رسیده است، به‌ویژه از آنجایی که گروه‌های مخالف سوری عمدتاً متشکل از جهادی‌ها هستند، بنابراین، می‌توان کشور را تثبیت کرد و نفوذ ایران در سوریه را یک‌بار برای همیشه از بین برد.
روند عادی‌سازی با اسد بدون تایید واشنگتن اتفاق می‌افتد، اما اجازه دادن به کشورهای منطقه برای طراحی استراتژی جدید در قبال سوریه، بدون اینکه در آن نظری داشته باشند، به نفع آمریکا نیست.
هدف اصلی ترکیه از عادی‌سازی روابط، ایجاد ائتلافی با دمشق، مسکو و تهران است تا از کنترل یک سوم کشور توسط نیروهای سوریه دموکراتیک به رهبری کردها جلوگیری کند. برای دستیابی به این هدف، ترکیه ممکن است مجبور به سازش با ایران و روسیه شود که این امر دشمنان آمریکا را به بزرگترین برنده تبدیل می‌کند.
از سوی دیگر، نیروهای دموکراتیک سوریه با اجازه دادن به شبهه‌نظامیان مرتبط با ایران، برای پیشروی در شرق و شمال سوریه به‌منظور خنثی کردن یک اتحاد بالقوه بین ترکیه و ایران، تلاش می‌کند روابط خود با جمهوری اسلامی را احیا کند. آمریکا باید منافع خود را با این واقعیت‌ها آشتی دهد تا از حمله جنگنده‌های روسی یا ایرانی به نیروهایش جلوگیری و دمشق را به انجام اقداماتی وادار کند که زندگی مردم سوریه را بهبود بخشد.
مردم سوریه به ثبات و زندگی با عزت در وطن خود نیاز دارند، نه به‌عنوان پناهنده. این در نهایت به کشور و منطقه اجازه می‌دهد تا به مسیر خود بازگردند.