به‌گزارش مرکزمطالعات سورین، شبکه خبری ان‌بی‌سی‌نیوز در گزارشی به‌قلم «یولیا تلامازان» نوشت: لهستان این هفته اعلام کرد که 10 هزار سرباز خود را به مرز خود با بلاروس منتقل خواهد کرد که آخرین نشانه نارضایتی دوستان آمریکا از حضور نیروهای نیابتی روسیه است که اکنون در نزدیک اتحاد کرملین مستقر هستند.
شورش «یوگنی پریگوژین» -رئیس گروه واگنر- و جنگجویان سرسخت او، چالشی نادر برای اقتدار ولادیمیر پوتین بود؛
اما توافق برای پایان دادن به شورش کوتاه‌مدت آنها اکنون یک عنصر بی‌ثبات‌کننده نیز به تنش‌ها بین مسکو و غرب اضافه کرده است که با برنامه‌های خود روسیه برای تقویت جناح‌های خود ترکیب شده است.
نیروهای نیابتی که در برخی از طاقت‌فرساترین نبردهای جنگ شرکت کردند، اکنون به آموزش نیروهای مسلح بلاروس کمک می‌کنند که به این کشور تبعید شده‌اند.
ورشو و همسایه‌اش از حامیان سرسخت نبرد دفاعی کی‌یف بوده‌اند و از مدت‌ها پیش نگرانی‌های خود را در مورد سرایت جنگ برای تهدید امنیت خود ابراز کرده‌اند، اما انبوهی از اقدامات در هفته گذشته نشان می‌دهد که این ترس‌ها شدت جدیدی پیدا کرده است.
مارک ماژیروفسکی، سفیر لهستان در آمریکا، به ان‌بی‌سی نیوز گفت که برای کشورش «ضروری» است که نه‌تنها از خود دفاع کند، بلکه از جناح شرقی ناتو نیز محافظت کند.
او افزود که منطقه باید برای «تحریک‌های بیشتر» از سوی مسکو و مینسک در ماه‌های آینده آماده شود.
لهستان تنها کشور اتحادیه اروپاست که با روسیه، بلاروس و اوکراین هم‌مرز است. این مرز تقریباً 1 هزار و 287 کیلومتر است.
ماتئوش موراویسکی، نخست‌وزیر لهستان، ماه گذشته هشدار داد که حدود 100 جنگنده واگنر به سمت زمینی به نام شکاف سووالکی که در امتداد مرز لهستان با لیتوانی قرار دارد، حرکت کردند.
جغرافیای منطقه به این معنی است که کنترل این منطقه حاکی از این است که کشورهای بالتیک لیتوانی، لتونی و استونی از بقیه ناتو جدا خواهند شد و هرگونه تهدید بالقوه را حساس می‌کند.
هفته گذشته ورشو همچنین بلاروس را به نقض حریم هوایی خود با هلیکوپترهای نظامی متهم کرد. مینسک این اتهام را «دور از ذهن» و روشی برای لهستان برای توجیه تجمع در مرز بلاروس خواند.
بااین‌حال، در اوایل این ماه، رئیس‌جمهور بلاروس با این جمله تنش‌ها را تشدید کرد: لهستان باید از اینکه جنگنده‌های واگنر را عقب نگه می‌دارد سپاسگزار باشد، زیرا به گفته او، آنها در مورد رفتن به یک «گشت» به یک شهر مرزی لهستان صحبت می‌کردند.
لیتوانی نیز نگران است. هیتاناس ناوسدا، رئیس‌جمهور لیتوانی، هفته گذشته با موراویسکی در منطقه سووالکی دیدار کرد.
ناوسدا پس از این نشست در توییتر نوشت: «حضور نیروهای واگنر در بلاروس یک خطر امنیتی اضافی برای لیتوانی، لهستان و متحدان ناتو است. ما هوشیار و برای هر سناریوی احتمالی آماده هستیم.»
بلاروس در این هفته تمرین نظامی را در نزدیکی مرزهای خود با لهستان و لیتوانی اعلام کرد و گفت که از تجربه «عملیات نظامی ویژه» استفاده خواهد کرد، نامی که روسیه برای تهاجم تمام‌عیار خود به اوکراین استفاده می‌کند.
اکنون اعتقاد بر این است که بلاروس همچنین دارای سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی روسیه است که پوتین در ماه گذشته وعده داده بود آنها را به متحد خود منتقل کند.
سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه روز چهارشنبه گفت که کرملین نیروهای خود را در مرزهای غربی خود با طولانی شدن جنگ تقویت می‌کند.
ماژیروفسکی، اظهارات شویگو را عجیب و غریب توصیف کرد و مقامات روسیه را متهم کرد که در تلاش برای ایجاد شکاف بین اوکراین و لهستان هستند.
وی هشدار داد که آمریکا و متحدانش باید خود را برای «فتنه‌انگیزی‌های بیشتر» در امتداد مرز لهستان و بلاروس آماده کنند، زیرا تلاش‌ها برای تسلیحاتی کردن آنچه او آن را «بحران مهاجرت» در مرز می‌خواند در ماه‌های آینده افزایش خواهد یافت.
اوآنا لونگسکو، سخنگوی ناتو به ان‌بی‌سی نیوز گفت که این ائتلاف به‌طور قابل‌توجهی حضور دفاعی خود را در شرق افزایش داده است و به انجام اقدامات لازم برای جلوگیری از هرگونه تهدید و محافظت از «هر وجب از خاک متحد» ادامه می‌دهد.
او گفت که ناتو از نزدیک تمام فعالیت‌های نظامی در داخل بلاروس را زیر نظر دارد.
لانژسکو در بیانیه‌ای گفت: «ما هیچ تهدید نظامی مستقیم یا قریب‌الوقوعی از سوی نیروهای واگنر برای متحدان خود نمی‌بینیم، اما ما هوشیار هستیم.»
لوکاشنکو در یک انحراف غافلگیرکننده از لفاظی‌های معمولی جنگ‌طلبانه خود در قبال لهستان، به نظر می‌رسد تلاش می‌کند تا از تنش‌های فزاینده در روز جمعه بکاهد و به نخست‌وزیر خود دستور داد تا با ورشو «برای برقراری مجدد روابط» تماس برقرار کند.
فرانک لدویج، مدرس ارشد حقوق و استراتژی در دانشگاه پورتسموث در انگلیس و افسر سابق اطلاعات نظامی این کشور گفت:« بعید است کرملین انگیزه واقعی برای رویارویی مستقیم با لهستان و درنتیجه ناتو داشته باشد.»
وی افزود که تصمیم ورشو برای اعزام نیروهای بیشتر به مرز قابل‌درک و متناسب با ترس شهروندانش که در کنار بلاروس زندگی می‌کنند، است.
دولت راستگرای حاکم لهستان انتخابات پارلمانی را در ماه اکتبر پیش روی خود می‌بیند و مشتاق حضور در رأس امنیت ملی خواهد بود.