به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،وبگاه ام‌اس‌ان در یادداشت تازه خود به‌قلم «مایکل فولی لاو» نوشت:اکثر متحدان آمریکا دوست دارند جو بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در ماه نوامبر پیروز شود.
او تاکنون رئیس‌جمهور خوبی بوده است. تیم سیاست خارجی او درجه یک است؛
اما اگر به جای او دونالد ترامپ برنده شود چه؟ پس از عملکرد ضعیف بایدن در مناظره، نگرانی‌ها در پایتخت‌های متحدان در حال افزایش است.
رهبران متحدان می‌دانند که ترامپ کشورهایشان را نه به‌عنوان دوست، بلکه به‌عنوان مفت‌خور می‌بیند.
به‌عنوان رئیس‌جمهور، او بر اصل دفاع جمعی سایه افکند و با بی‌دقتی اطلاعاتی را که متحدان در اختیار واشنگتن قرار دادند، اداره کرد.
او تهدید کرد که نیروهای آمریکایی را از شبه‌جزیره کره و اروپا خارج خواهد کرد.
پس اگر رهبر جهان آزاد (لفظی متعلق به دوره جنگ سرد است که هنگام پروپاگاندا که به کشورهای غیر‌کمونیستی جهان اشاره دارد.
این مفهوم کشورهایی چون آمریکا، انگلیس، ایتالیا، فرانسه، کانادا، آلمان غربی، استرالیا، نیوزیلند و کشورهایی را در بر می‌گیرد که عضو سازمان‌هایی نظیر اتحادیه اقتصادی اروپا و ناتو بودند) به آن اهمیتی نمی‌دهد یا می‌خواهد آن را رهبری کند، متحدان آمریکا چه باید بکنند؟
در این سناریوی وحشتناک، آن‌ها باید استقلال و تعادل خود را حفظ کنند و عمل‌گرا باشند.
غرایز ترامپ، در تضاد با جهان‌بینی اکثر متحدان آمریکا است. اگر او یک انزواطلب نیست، مطمئناً کنجکاو است.
در مقابل، متحدان آمریکا طرفدار انترناسیونالیسم هستند. او به شدت با تجارت آزاد مخالف است، در حالی که اکثر متحدان از آن سود می‌برند.
او از همراهی مستبدانی مانند ولادیمیر پوتین و کیم جونگ اون لذت می‌برد، در حالی که اکثر متحدان، حکومت‌های مردم سالاری هستند.
در نهایت، ترامپ در مورد خود ائتلاف‌ها مشکوک است، حتی اگر هم چین و هم روسیه خیلی دوست دارند شبکه‌های اتحادی به قدرتمندی و مقرون‌به‌صرفه بودن شبکه آمریکا داشته باشند.
آخرین باری که دونالد ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور خدمت کرد، رهبران متحدان به سه دسته تقسیم می‌شوند:
منتقدان، هواداران و عمل‌گرایان. آنگلا مرکل، صدر اعظم پیشین آلمان منتقد برجسته‌ای بود که هرگز با ترامپ راحت به نظر نمی‌رسید و علناً با او در مورد پناهندگان، تعرفه‌ها و سایر مسائل مخالفت می‌کرد.
مرکل در جریان نشست گروه هفت در سال 2018 در کانادا، عکسی قابل‌توجه در اینستاگرام منتشر کرد که به نظر می‌رسید او و دیگر رهبران را در حال رویارویی با ترامپ نشان می‌دهد که در حالتی سرکش نشسته و دستانش را روی هم قرار داده بود.
انتخاب جنگیدن با قدرتمندترین فرد جهان همیشه عاقلانه نیست، زیرا متحدان برای حفاظت و تامین کالاهای عمومی ضروری به آمریکا متکی هستند.
در دوران دولت ترامپ، برخی از متحدان با وی همدل بودند، مانند اسکات موریسون، نخست‌وزیر سابق استرالیا که خود را از نظر سیاسی نزدیک به ترامپ معرفی می‌کرد.
عمل‌گراها مانند شینزو آبه، نخست‌وزیر سابق ژاپن، سخت بر روی روابط شخصی خود با ترامپ کار کردند و از غافلگیری و اظهارات نادرست اجتناب کردند.
آبه، مبادی آداب و ملاحظه کار بود بدون اینکه وقار خود را از دست بدهد و او در تماس نزدیک با ترامپ بود تا از غافلگیری ناخوشایندی که سایر رهبران متحد متحمل شدند جلوگیری کند. ت
رامپ منتقد سرسخت شیوه‌های تجاری ژاپن بود، اما از طریق برخورد ماهرانه خود با آبه، این خصومت را کاهش داد.
ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور با ژاپن برخورد خوبی داشت و قرارداد تجاری بین واشنگتن و توکیو را امضا کرد.